......กลัว.......

. .

. .

ใช้เวลาคิดมาหลายวันว่าจะอัพไดเรื่องนี้ยังไงดี

.

. . บางทีก็ปล่อยให้เวลามันล่วงเลยไปเรื่อยๆ

จนไม่รู้จะจับต้นชนปลายกะสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ถูก

.

. .

หลังๆมานี่ไม่ชอบการเขียนไดยาวๆ

มันก็มีหลายสาเหตุ ทั้งเบื่อ ขี้เกียจ ไม่รู้จะเขียนอะไร

ชีวิตไม่มีอะไรแปลกใหม่

แต่ถ้าจะพูดแบบเอาเข้าจริงๆ ก็คือ ไม่มี feel ในการถ่ายทอดความรู้สึกเท่าไหร่

.

. . ปล่อยชีวิตไปวันๆ ประมาณว่าหาความชัดเจนให้กับชีวิตนี้ไม่ได้

จนที่สุด เวลาแห่งความจริงก็ก้าวเข้ามากระชั้นตัวเราทุกทีๆ

. . . . ณ ตอนนี้คงต้องบอกใครๆว่า เราได้ปล่อยวางทุกอย่างหมดแล้ว

ปล่อยวางสิ่งที่.........

มันคือ ความหวัง

มันคือ ความฝัน

มันคือ ประสบการณ์

มันคือ มิตรภาพ

มันคือ ความจริง

มันคือ ความเจ็บปวด

มันคือ ความเสียใจ

มันคือ เสียงร้องไห้ในใจ

มันคือ ทุกๆอย่าง

.

. .

ระยะเพียงเกือบ 1 ปี เท่านั้น

บางทีมันอาจน้อยไปสำหรับบางสิ่ง

แต่มันก็อาจเป็นเวลาที่มากพอสำหรับบางอย่าง

.

. . . ทุกวันนี้ สิ่งที่ต้องเผชิญ คือ ความจริงของชีวิต

จริงอย่างที่สุด

. .

.

. เค้าบอกว่า คนเราทุกคนจะมีกราฟชีวิต ขึ้นๆลงๆ

.

. . วันนึงคุณจะรู้ได้ไง ว่าสิ่งที่คุณเจอ มันคือจุดที่สูงสุดแล้ว

แล้ววันนึง คุณจะรู้ได้ไง ว่าสิ่งที่คุณประสบ คือจุดที่ต่ำสุดเช่นกัน

. .

.

. สำหรับตัวเอง ผ่านอายุมาตั้งขนาดนี้

ยังบอกไม่ได้เลยว่า จุดสูงสุดของชีวิตชั้นมันอยู่ตรงไหน????

.

. . แล้วจุดต่ำสุดล่ะ ทุกวันนี้ เราก็ยังไม่รู้เลยว่า นี่มันต่ำสุดหรือยัง????

แล้วมันจะมีต่ำว่านี้อีกหรือ?????

.

. . .

ถามว่ากลัวมั๊ย????? กลัว!!!!

. .

.

.

มีเพื่อนคนนึง ทักเราขึ้นมาระหว่างการสนทนา

"พรีม แกรู้จักคำว่า กลัว ด้วยเหรอ ปรกติแกไม่ใช่คนที่ขี้กลัวอะไรอย่างนี้นี่นา"

.

.

.

.

สะอึก!!! ใช่....เรากลายเป็นคน ขี้ขลาด ขี้กลัว อย่างนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน

.

. . . มันปร๊าดดดดด เข้ามาในสมองของเราอย่างที่ไม่รู้ตัว

ใช่!! บางสิ่งบางอย่าง มันน่ากลัว

.

.

.

แต่มันเป็นความกลัวที่บอกใครไม่ได้

มันเป็นความกลัวที่น่า อดสู

มันเป็นความกลัวที่น่า อนาถ

มันเป็นความกลัวที่น่า สังเวช

มันเป็นความกลัว ที่หลายๆคน ไม่เคยได้สัมผัส ความรู้สึกเช่นนี้

.

. .

.

เราไม่รู้ว่า เราโชคดีแค่ไหน หรือว่าโชคร้ายสักเพียงใด

ที่ได้สัมผัส กับความรู้สึกเช่นนี้

. . .

. แต่ถ้าขอพระเจ้าได้ ขอให้มันมีโอกาศนี้แค่ครั้งเดียวที่เราจะได้เจอ

.

. .

.

. เราไม่ปราถนาจะได้เจอมันอีก

เรา.......กลัว.........

.

. . . .

มาวันนี้ พรีมเสียดายที่ต้องหยุดหน้าที่การเป็นเชฟสเต็กไว้ชั่วคราว

.

. . บอกไม่ได้ว่าจะได้กลับมาทำในสิ่งที่รักเมื่อไหร่

บอกไม่ได้ว่าจะนานอีกแค่ไหน

.

.

.

ตอนนี้ยังไม่ได้คิดถึงเรื่องนั้น เพราะว่ามันยังห่างไกลความเป็นไปได้อยู่มากโข

.

. . แต่สิ่งที่ต้องการในวันนี้ คือ ขอให้เราหลุดพ้น ซักที

. . .

......สงกรานต์........

.

.

. สงกรานต์ไม่ค่อยได้ไปไหนเลย

อยู่บ้านนอน ป่วย มั่ง ไม่ป่วยมั่ง

แล้วแต่การเว้นระยะการกินยา

.

.

.

. เด็กแว๊นซ์หนีไปเล่นสงกรานต์กะเพื่อนๆ

ตั้งแต่เที่ยงวันยันเที่ยงคืน

((she ออกจากบ้านตอนเที่ยงวัน ถึงบ้านตอนเที่ยงคืน))

. . . มันเป็นความสุขเล็กๆน้อยๆของเด็กวัยรุ่นอายุจะเข้าครบ 2 รอบ

.

. .

แต่อย่าได้แคร์

ดิชั้นก็มีหน้าที่นอนหลับบนฟูก ZZzzz......อย่างเดียว

.

. . มันเป็นความสุขเล็กๆน้อยๆของดี้ชราวัยย่าง 3 รอบ

.

. . . มันต่างกันจริงๆเนอะ

.

.

.

แต่ก็นั่นแหละ ไม่ใช่ปัญหาของเราหรอก

เราคงอยู่ด้วยกัน อย่างเรียบๆ เงียบๆ ได้ตามประสา ณ.จุดนี้ อิอิ

.

. . .

.......สาระแน......สิบล้อ.......

.

.

สาระแนสิบล้อ => หนังตลก

.

. . สาระแนสิบล้อ => หนังผี

. . . สาระแนสิบล้อ => ภาคต่อของ trans former

. . .

เหมือนจะขำ => แต่ไม่ขำ

. . เหมือนจะไม่ขำ => แต่ขำ

.

. . เหมือนจะน่ากัว => แต่ไม่น่ากัว

. . . เหมือนจะไม่น่ากัว => แต่ก็น่ากัว

. . .

ในความขำ => มีความน่ากัว

. . . ในความน่ากัว => มีความขำ

. .

. . สรุป...

. กรุ......งง.......กะสาระแน.......

.

.

. .

.........ร้อนว่ะ.......แสรดดดดดดด.......

. . . . ร้อนเนอะ . . . ร้อนจะประสาทกลับ . . . ทำไงจะหายร้อน . . . ใกล้สงกรานต์แล้ว.....ไปคลายร้อนที่ไหนกันดี . . . ปล. ไม่มีเครื่องเล่น ยืมเครื่องเด็กทีร้านเล่น . . . ปล. 1 เจ้าของร้านใช้ acer ธรรมด๊า ธรรมดา

.

. .

ปล. 2 เด็กล้างจานที่ร้าน ใช้ sony vaio เริ่ดดดดดแสรดดดดดดดด

.

. .

. ปล. 3 ย้ำ.....ร้อนชิ๊บหายยยยยย

.

. .