ใกล้วันแม่แล้ว...
...
สุดสัปดาห์นี้ แม่จะมาเที่ยวกรุงเทพฯ
..
แม่อยากเห็นว่า ลูกสาวแม่เวลาไปขายของที่ตลาดนัดเป็นยังไง
แม่คงอยากเห็นภาพเวลาลูกขยันทำมาหากิน
...
ปกติแม่มักจะเข้าใจมาตลอดว่า ลูกแม่ขี้เกียจ 5555+
..
...
แต่นั่นแหละ เวลาเปลี่ยน คนเปลี่ยน
ลูกแม่แก่แล้ว โตขึ้น มีความคิดในการดำเนินชีวิตมากขึ้น
...
..
เมื่อก่อนลูกอาจไม่ได้มองถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นในวันข้างหน้ามากนัก
...
วันๆ นึกถึงแต่ตัวเอง นึกถึงแต่วันๆนี้ และอาจมีบางโหมดที่หันไปดราม่าในอดีตซะด้วยซ้ำ ==*
...
...
ก็มีบ้างที่คิดถึงอนาคต แต่อาจไม่ยาวมากนัก
...
แม่มักสอนเสมอๆว่า ทำอะไรให้รู้จักประหยัด
ให้รู้จักการใช้เงิน ให้รู้จักวางแผนชีวิตบ้าง
...
..
ไม่ใช่แค่ อยู่แค่วันนี้ และใช้เงินไปวันๆ
..
แม่เป็นห่วงว่าถ้าลูกไม่มีเงินเก็บเลย อนาคตจะเป็นยังไง
ลูกผัวก็ไม่มีให้พึ่งพาอาศัยได้ยามแก่เฒ่า
...
สิ่งเดียวที่จะทำให้ลูกของแม่ มีชีวิตอยู่ในยามบั้นปลายอย่างไม่เดือดร้อนใคร คือ การมีหลักทรัพย์ไว้ประกันตนยามชรา
...
...
เพราะพ่อแม่ ไม่อาจอยู่เป็นอำมตะ พอที่จะมองดูลูกจนลูกหมดลมหายใจจึงจะหายห่วง
...
..
แต่เพราะวันหนึ่ง แม่กับพ่อต้องจากไปตามธรรมดาโลก
และสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ตามประสาคนเป็นพ่อ เป็นแม่คือ ห่วง
...
..
ทุกวันนี้ ลูกแม่จึงพยายามทำให้แม่ และหลายๆคนเห็นว่า
ลูกแม่ ทำงานอะไรก็ได้ หนักก็เอา เบาก็สู้
ขอเพียงแค่สิ่งนั้น จะได้มาซึ่งรายได้ เอาไว้ดูแลตัวเองยามแก่เฒ่า
...
...
อย่างน้อยแม่จะได้หายห่วงลูกคนนี้ไปบ้าง
ว่าลูกไม่ใช่พวกเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ ใจไม่สู้
หรือเอาแต่แต่งตัวสวย เดินเฉิดฉายตามห้างไปวันๆ
...
....
ถึงตอนนี้ ลูกอาจไม่ได้มีเงินเก็บอะไรมากมายพอให้แม่สบายใจได้
แถมมีหนี้อีกก้อนโตๆ ก้อนเบ่อเริ่ม _ _'
...
แต่ขอให้สบายใจเถอะ ว่าลูกจะอดทน
และค่อยๆเก็บเกี่ยวสิ่งละอัน พันละน้อยไป
...
....
แม่รู้มั๊ย ว่าอย่างน้อยสิ่งที่แม่พร่ำสอน แล้วลูกเคยเอาหูทวนลมนั้น
ถึงตอนนี้ลูกรู้และเข้าใจแม่แล้ว ว่าแม่หมายความว่ายังไงในตอนนั้น
..
....
ถือว่าตอนนี้ลูกยังโชคดีมากๆ ที่ได้ทำงานที่ดี
มีรายได้พอเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง
...
...
แม้ไม่จำเป็นต้องมานั่งหลังคดหลังแข็งขายของจนถึงเที่ยงคืนตีหนึ่ง
หรือ ต้องกลายเป็นคนที่ไม่เคยมีคำว่าวันหยุดอีกต่อไปแล้ว
...
...
แต่ลูกก็ยินดีที่จะทำ
...
..
แม่รู้มั๊ย ว่ารายได้จากการขายของของลูก
มันไม่ได้มากมายอะไรเลยนะ
มันอาจแค่พอให้ลูกได้ค่าขนมในเวลากลางวัน หรือยามบ่าย ของวันทำงาน ไปทั้งอาทิตย์ชนอาทิตย์
แต่ลูกโคตรภูมิใจกับน้ำพักน้ำแรงตรงนี้ .....
...
...
ขอบคุณแม่เหลือเกิน ที่มอบเชื้อสายความเป็นแม่ค้ามาให้ลูกสาวแม่
...
มันครุกรุ่นอยู่ตลอดเวลา มันมีความคิดบรรเจิดอยู่ไม่ขาด
ว่าอยากจะทำโปรเจคอะไรต่อไป เพื่อนำมาซึ่งรายได้
...
......
เมื่อก่อนลูกชอบแซวแม่ว่า แม่อ่ะงก ^^
แต่ลูกเข้าใจแล้วว่า แม่ไม่ได้งกหรอก
..
แต่แม่รู้จักคุณค่าของเงิน ทุกบาททุกสตางค์กว่าจะได้มา
มันยากลำบากแค่ไหนต่างหาก
...
ลูกจำภาพได้ทุกภาพที่เห็นแม่ต้องลำบาก
หาบขนมขายหนักแสนหนัก
รับจ้างดำนา เกี่ยวข้าว
เป็นกรรมกรแบกข้าว
ร้องตะโกนขายของจนหน้าดำคร่ำเครียด
...
ลูกคงบรรยายไม่หมด ว่าแม่ทำอะไรมาบ้างเพื่อให้ได้เงินมาดูแลครอบครัว
....
แต่ลูกรู้ว่าแม่ทั้งต้องขยันและอดทนแค่ไหน
กว่าลูกคนนี้จะเรียนจนจบปริญญา
...
กว่าลูกจะมีความรู้จนลุกขึ้นมาทำมากินเองได้
...
ลูกรู้ว่าแม่เหนื่อย
...
...
ถึงตอนนี้ลูกอาจไม่ได้เก่งเพียงเสี้ยวของแม่
แต่ลูกก็รู้ค่าของเงินแล้ว
...
ทุกวันนี้ลูกจะพยายามมีสติก่อนจะใช้สอย
เพราะลูกรู้ว่า กว่าจะได้เงินมา มันเหนื่อยแค่ไหน
....
อย่างน้อยลูกคนนี้ก็เริ่มงก แล้วนะแม่ ^^
...
ปล. ปีหน้าลูกคิดว่าลูกอยากมอบรางวัลชีวิตให้ตัวเอง
โดยการเดินทางไปเที่ยว ตปท.เพราะชีวิตนี้ยังไม่เคยมีโอกาสได้ไปเลยสักครั้ง
...
แต่ลูกคงไม่ไปแล้ว เพราะรู้สึกเสียดายตังค์
แต่ลูกจะเอาเงินไปซื้อ ทีวีพลาสม่า 3D แทน อิอิ ^^ เพราะนั่นมันจะอยู่กับลูกไปอีกหลายปีดีดัก แถมดูได้ทั้งบ้าน ไม่ใช่แค่ได้เที่ยวคนเดียว เดี๋ยวเดียวก็ลืม เนอะ ^^
...
...
Published with Blogger-droid v1.7.4
.bmp)
