......ฉันมันก็แค่ ดี้แก่ๆ.......

เบนจามิน บัตตัน อัศจรรย์ฅนโลกไม่เคยรู้

.

.

เรื่องย่อ

หลังพายุเฮอร์ริเคนแคทรินาพัดถล่มนิวออร์ลีนส์ หญิงชรา เดซี (เคต บลานเชตต์)

นอนอยู่บนเตียงที่โรงพยาบาล

.

.

มีลูกสาววัยผู้ใหญ่ของเธอ แคโรไลน์ (จูเลีย ออร์มอนด์) อยู่เคียงข้าง

.

.

เดซี ขอให้ แคโรไลน์ ช่วยอ่านบันทึกส่วนตัวเล่มหนึ่งให้ฟัง

มันคือบันทึกส่วนตัวของ เบนจามิน บัตตัน (แบรด พิตต์)

.

.

บันทึกส่วนตัวเล่มนั้นเล่าถึงชีวิตอันแปลกพิสดารของ เบนจามิน

.

.

ผู้ซึ่งมีอายุถอยย้อนกลับ เขาเกิดมามีร่างกายเสมือนคนชรา และป่วยเป็นโรคชราหลายต่อหลายโรค

จนมีโอกาสเพียงน้อยนิดที่จะรอดชีวิต

ทว่าเขาก็รอดมาได้ และยิ่งเด็กลงเรื่อยๆ เมื่อกาลเวลาผ่านพ้นไป

.

.

คุณยายของ เดซี พักอาศัยอยู่ในสถานดูแลผู้สูงอายุแห่งหนึ่ง

เดซี ได้พบ เบนจามิน ครั้งแรกที่นั่น .

.

แม้จะแยกจากกันไปนานหลายปี แต่ เดซี กับ เบนจามิน ก็ยังคงติดต่อกันมาตลอด

และได้พบกันอีกครั้งในช่วงอายุขึ้นเลข 4 ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่อายุของพวกเขาเหมาะเจาะตรงกันพอดี

.

.

แคโรไลน์ รู้สึกว่าเนื้อหาบางส่วนของบันทึกนั้นอ่านยากยิ่ง

โดยเฉพาะส่วนที่บอกเล่าถึงช่วงเวลาที่ เบนจามิน กับ เดซี ใช้เวลาอยู่ด้วยกัน

และ เดซี แก่ชราลงเรื่อยๆ ตามธรรมชาติ ขณะที่ เบนจามิน ดูอ่อนเยาว์ขึ้นทุกที

.

.

พิมมีหลายอย่างจะบอก สำหรับหนังเรื่องนี้ ** หมายเหตุ ทั้งหมดนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัว**

.

.

- เรื่องนี้คือ ผลงานเข้ารอบชิงออสการ์ครั้งที่ 81 มากสุด 13 สาขา

.

- ค่าตั๋วหนัง ทุกที่นั่งคิดเพิ่ม +10 บาท เพราะเป็นหนังชิงออสการ์ ((เกี่ยวมั๊ย???))

.

- พิมว่า ถ้าหนังได้รางวัลมาครองไม่ว่าจะกี่รางวัลละก็ คิดว่าจะ + เพิ่มรางวัลละ 20 บาท แน่ๆ อิอิ

.

- หนังมีความยาว 166 นาที ((เกือบ 3 ชม.นั่นแหละ ตูดบานเลย))

.

- เอฟเฟคการแต่งหน้าจากเด็กไปแก่ ของนางเอก เคต บลานเชตต์ และจากแก่ไปด็กของพระเอก แบรด พิตต์ รับรองสุดย๊อด

.

- ใครเกิดไม่ทันและนึกไม่ออกว่า สมัย แบรด พิตต์ เป็นหนุ่มวัย 20 ต้นๆ เค้าจะเป็นไง ได้เห็นแน่ ((บอกได้คำเดียว หล่อม๊ากก))

.

- หนังเรื่องนี้ ดูแล้ว รู้สึกปลงกับคำว่า เกิด แก่ เจ็บตาย

.

- ความไม่มีอะไรจีรังยั่งยืน ความเปลี่ยนแปลง และความรักที่มั่งคง คือสิ่งที่ได้จากหนังเรื่องนี้

.

- บางที เซ็กส์ ควรจะมีเมื่อถึงเวลาเหมาะสม

.

- หนังดูอบอุ่น ไม่ได้ดูแล้วเศร้าน้ำตาคลอ แต่ดูแล้วทำให้รู้สึกอิ่มเอม และอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก

.

- มีประโยคเด็ด ที่จำได้และประทับใจคือ “คุณจะยังรักชั้นมั๊ย ถ้าวันนึง ร่างกายชั้นมีแต่ริ้วรอยแห่งความเหี่ยวย่น”

.

- การดูแลคนรัก และโอบกอดเค้าไว้จนวินาทีสุดท้าย มันช่างน่าประทับใจเสียจริงๆ

.

- จบออกมาจากการดูหนัง มันจะทำให้เรารักคนข้างๆมากขึ้นโดยไม่รู้ตัว

.

.

นี่คือส่วนนึงเท่านั้น ที่พิมได้จากหนังเรื่องนี้ ส่วนใครๆที่คิดว่าจะไปดูหรือไม่ ก็แล้วแต่ท่านค่ะ

.

.

พิมตั้งใจจะไปดูหนังเรื่องนี้ เพราะมีสิ่งหนึ่ง ที่พิมอยากรู้ อยากเห็น

พิมอยากรู้ว่า ความแตกต่างเรื่องวัย สำหรับคนที่รักกันนั้น จะเป็นอย่างไร ในมุมมองของภาพยนต์ .

.

เพราะชีวิตจริง ตอนนี้ พิมก็คือ 1 ในคู่รัก ที่ต่างวัยกันเหลือเกิน บางครั้งก็คิดนะ คิดว่าเราต่างกันจน ((พิม)) อดที่จะใจหาย ไม่ได้ .

.

พิมจะเล่าให้ฟัง ถึงเหตุการณ์ครั้งนึงที่เกิดขึ้นระหว่างเรา พิมและเด็กแวนซ์

.

ถึงความแตกต่างทางธรรมชาติ ที่เราไม่อาจเลี่ยงได้ .

.

ไม่นานมานี้ วันนึง ขณะที่เราเดินทางกลับจากบ้านของครอบครัวเด็กแวนซ์

.

เราพาลูกๆทั้ง 4 ตัวไปด้วย

.

ขากลับเด็กๆ ทั้ง 4 พอขึ้นรถปุ๊บ ก็หลับปั๊บ เพราะความเหนื่อยล้าจากการเล่นซนทั้งวัน -_-"

.

.

ขณะอยู่ในรถ เด็กแวนซ์ถามพิม อย่างอารมณ์ดี ปนขำ ขึ้นมาว่า

. เด็กแว๊นซ์.....ตะเอง ได้ยินเสียงพี่หริ่ง กรนหรือเปล่า ^^ สงสัยจะเหนื่อยมาก นอนกรนเลยลูกกรุ....

.

พิม ((ส่ายหัว))....ไม่ได้ยินค่ะ กรนเลยเหรอ พี่หริ่งง่ะ สงสัยจะเหนื่อยจริงๆเนอะ... .

.

พร้อมกันนั้น พิมก็หรี่ เสียงเพลงในรถ ขับช้าๆ ให้เครื่องเบาๆ และพยายามเงี่ยหูฟัง

.

แต่!!! พิมก็ไม่ได้ยินอะไร

.

.

พิม...ไหน???? ไม่เห็นได้ยินอะไรเลย….

.

เด็กแว๊นซ์.....เอ้าก็นี่ไง๊!!! กรนครอกๆเนี่ย…. .

.

พิมยังส่ายหัวไม่ได้ยิน

.

แต่คราวนี้พิม เงี่ยหูก้มต่ำลงไปอีก หวังว่าจะได้ยินเสียงเบาๆนั้น

.

.

แต่ก็เท่านั้นค่ะ พิมไม่ได้ยินอะไรเลยด้วยซ้ำ .

.

เด็กแว๊นซ์ ก็งง แล้วก็พูดย้ำอยู่นั่นแหละ

.

.

เด็กแว๊นซ์.....นี่ไงๆ กรนอยู่เนี่ย... .

.

แต่ก็นั่นแหละค่ะ พิมไม่ได้ยินอะไรหรอก

.

พิม.....ตะเอง เค้าแก่แล้ว เค้าไม่ได้ยินหรอก หูเค้าคงตึงไปบ้างแล้วมั้ง ^^”

.

. เด็กแวนซ์....อืม...สงสัยจะแก่จริงๆนะเนี่ย ^^ .

.

เราต่างพากัน ขำในอาการหูเสื่อมสมรรถภาพของพิม

..

และพูดหยอกล้อกันขำๆว่า

.

.

“เมียผม พออายุมากขึ้นๆทุกอย่างก็เหี่ยวย่นหมด ยกเว้น มีตึงอยู่อย่างเดียว คือ หู”

.

.

5555+

เหมือนจะขำนะ พิมก็ขำค่ะ

.

แต่พิมก็ไม่วาย บอกอะไรให้เด็กแวนซ์รู้ถึงความจริงและธรรมชาติของมนุษยให้เค้าฟัง .

.

พิมบอกเค้าว่า

.

.

.....ตะเอง มันเป็นอย่างนั้นจริงๆนะ พิมอายุมากพอควรแล้วเลย 30 มาแล้ว

.

.

สมรรถภาพทางการได้ยินของพิม

.

.

หรือของใครๆก็ตามที่อายุขนาดนี้ จะลดลงตามธรรมชาติ

.

.

ดังนั้น ไม่ใช่เรื่องแปลกที่คนอายุน้อยๆ 20 ต้นๆ อย่างตะเอง

.

.

จะได้ยินเสียงอะไรเบาๆ ในขณะที่พิมไม่ได้ยิน

.

เพราะประสาทรับรับรู้ความถี่เสียงของเราต่างกัน

.

.

เราเคยดู รายการๆนึงด้วยกัน ทางทีวี จำได้มั๊ยของเกาหลีง่ะ

.

.

((เด็กแวนซ์พยักหน้า...จำได้คับ จำได้)).

.

.

ที่เค้าเอาคนอายุต่างกันมาทดสอบเรื่องการได้ยิน

.

.

เค้าก็บอกไว้ ว่าคนอายุต่างกัน จะได้ยินอะไรต่างกัน

.

.

ถ้าเป็นเด็กๆ จะได้ยินอะไรในความถี่เสียงที่ดีว่า คนอายุมากกว่า

.

.

นี่ไง พิมอายุมากกว่าตะเองตั้งเกือบ 10 ปี เค้าก็เลยไม่ได้ยินที่ตัวเองได้ยินไง….. .

.

เราต่างพากันจบการสนทนาเรื่องนี้ อย่างขำๆ ปนวิชาการ

.

.

แต่ก็นั่นแหละ มันก็ไม่วายทำให้พิมอดคิดถึงเรื่อง กาลเวลาไม่ได้

.

.

พิมไม่ได้กลัวความแก่ พิมไม่ได้กลัวความตาย พิมไม่ได้กลัวโดนทิ้งเมื่อยามชรา

.

.

หากแต่พิมมันจะเตือนความจำ ของตัวเองและของเด็กแวนซ์ตลอดว่า

.

.

วันนึงพิมก็จะเป็นได้แค่ดี้แก่ๆคนนึงเท่านั้น

.

.

อีกซัก 10 ปีข้างหน้า พิมหรือใครๆก็ไม่อาจจะรู้อะไรได้

.

.

10 ปีข้างหน้า ไม่ว่าเราทั้งคู่จะอยู่ตรงมุมไหนของแผ่นดินก็ตาม

.

.

แต่อีก 10 ปีข้างหน้า

.

.

เด็กแว๊นซ์จะเป็นเพียงทอมที่เข้าสู่วัย 32-33

.

.

วัยที่กำลังเต็มเปี่ยมไปด้วยความหวังของชีวิต

.

.

ยังมีพลังอีกเหลือเฟือในการเดินไปข้างหน้าเพื่ออนาคต

.

.

แต่พิม หญิงวัยกลางคน ที่อายุ ย่าง 41-42

.

.

.

อืม......มันต่างกันนะ ต่างกันจริงๆ

.

.

พิมไม่เคยต่อต้าน กับการเดินทางของความชรา

.

.

พิมไม่ได้หวาดหวั่นต่อความเป็นจริงของมนุษย์

.

.

แต่พิม แค่อยากรู้ว่า วันนึงเราเป็นอย่างนั้น

.

.

ใครกันที่จะอยู่ข้างเราและพร้อมที่จะดูแลกันและกัน

นั่นสิ ใครกัน????

.

.

ฮิ้วววววววว คมๆ ปิดท้ายวันวันนี้ Before Valentine

.

.

พร้อมเพลง วัยทองรำลึก ของ ว่านAF2 ที่เด็กแวนซ์ มักให้ฟังบ่อยๆ

.

.

ทั้งร้องให้ฟังเอง เล่นกีตาร์ให้ฟัง

.

.

ทั้งเปิดให้ฟังจากมือถือ ทั้งเปิดให้ฟังจากเครื่องเล่นเพลง

.

.

พร้อมย้ำกับประโยคที่ว่า

.

.

“....ยังไงก็รักเธอยายแก่.....”

.

.

^^

.

.

v

v

v

v