.....แค่มรึงกะกรุ ก็พอ.....

เก่าไปมั๊ย

จะเล่าว่า วันวาเลนไทน์ เป็นไงมั่ง

.

.

เห็นคนอื่นเค้าอัพเรื่องนี้

เอาว่ะ...อัพมั่งดีกั่ว

.

.

และนี่ก็เป็นวาเลนไทน์แรกของพิมกะสามีคนนี้

((เอ๊ะ!!! ยังไง????))

.

.

ก็เป็นธรรมดา วาเลนไทน์ปีแรก ก็อยากจะทำอะไรดีๆ ทำอะไรเซอร์ไพรส์

แต่!!!!

.

.

ใจเย็นไปหน่อย

ไอ้ที่ตั้งใจว่าจะทำให้ เสร็จไม่ทัน

เลยอด!!! ไอ้สิ่งนั้นไป

.

.

ก็เอาว่ะ พื้นๆละกัน

เริ่มจากหาสิ่งที่เค้าชอบก่อน

.

.

มีหลายอย่างนะ แต่มาลงตัวที่

ของใช้ snoopy แหละ .

.

ตั้งใจคิดว่า ต้องหาง่ายแน่ๆ

เดินไปดูที่ห้างดีกว่า น่าจะเยอะ

.

.

แต่ขอโทษเหอะ แมร่ง!!!หายากฉิบหาย

.

.

เลยได้มาเป็นของใช้ น่ารักๆ .

.

แล้วก็แก้วใบใส พร้อมตุ๊กตา หน้าตาประหลาด

พร้อมข้อความ ขำๆข้างแก้วว่า

.

.

....ความน่ารัก ของเธอโดนใจฉัน

ดูซิมันเป็น “รู” แล้วรู้ไหม

รีบส่ง “รัก” มา ปิด “รู” เสียไวๆ

เนี่ยหัวใจเป็น “รูยั๊ก” อ่ะ "รัก" YOU….

.

.

เออ...ไม่รู้จะให้อะไร ในเวลากระชั้นอย่างนี้

.

.

งานนี้เซอร์ไพรส์ เวลาเลยเที่ยงคืนไปแล้ว

ให้เค้าไปเปิดหาเองที่ท้ายรถ หึหึหึ

.

.

ส่วนพิมนั้น บอกเค้าไว้แล้วว่า

วานเลนไทน์ ไม่อยากได้อะไร

((ไม่ใช่ ในชีวิตมีหมดแล้วทุกอย่างหรอก - - เพราะยังมีฐานะยากจนอยู่ อิอิ))

.

.

แต่แค่ ดอกกุหลาบ เพียง 1 ดอก

ก็พอ พอแล้วจริงๆ

เพราะก็ไม่รู้จะอยากได้อะไรนักหนา นี่หว่า

ได้อยู่กะคนที่รัก ได้อยู่กะหมาๆที่รักก็พอแล้วว่ะ

.

.

เซอร์ไพรส์ของเค้าคือ....

.

.

เช้าวันวันเลนไทน์

เมื่อพิมลืมตางัวเงียตื่นขึ้นมา

ก็เจอกุหลาบช่อเล็ก สีแดง 1 ดอก วางอยู่ที่หมอน

.

.

หึ หึ หึ เซอร์ไพร้ส์ จริงๆ

เซอร์ไพรส์ แบบทั้งที่ยังเมาขี้ตาอยู่เลย -_-“

.

.

พอเห็นกุหลาบ จากนั้นพิมก็.......หลับต่อ ZZZzzzzz…

((เพราะยังแฮ๊งค์ จาก party เมื่อคืนวัน ศ ^^))

.

.

ขอบคุณค่ะที่รัก วาเลนไทน์ หรือวันไหน

เราก็รักกันแหละ วันวาเลนไทน์ ก็เป็นแค่อีกวัน

ที่ชาวโลกอุปโหลกขึ้นมา เท่านั้น

.

.

แต่ที่สำคัญ

พิมยังคงช่วยรักษาสถิติการเสียตัวแห่งชาติ

ในวันวาเลนไทน์ไว้อย่างไม่ขาดตกบกพร่องนะค่ะ

อิอิ ^^

.

.

มาต่อกันด้วยวัน ส วันแห่งความรักในยามค่ำคืน

ไม่มีไรมาก ไปเที่ยว ณ สถานที่แห่งหนึ่งย่าน RCA

((เออ...ที่เดิมนั่นแหละ จะมีปัญญาไปไหนว่ะ))

.

.

ก็เพราะยังแฮ๊งค์อยู่ ก็เพราะรู้สึกไม่สบาย

ก็เพราะรู้สึกปวดหัว ก็เพราะรู้สึกว่าคนเยอะไป

ก็เพราะกินเหล้าไม่ค่อยได้ ก็เพราะตอนเช้าวันรุ่งขึ้นต้องไปธุระ

หรือออออ.......ก็เพราะแก่แล้วววววว

.

.

เลยทำให้วันนั้น อิพิมไปยืนอยู่เฉยๆ

ไม่ dance และจิบเหล้าพอประมาณ

((ไม่ได้แดรกเยอะอย่างที่ใครๆ หมายหัวไว้หรอก))

.

.

ส่วนวันอาทิตย์

เรามีธุระกัน อื้ม...ไอ้ธุระที่ว่า

ก็คือเรื่องทำมาหากิน น่านแหละ

.

.

ทำไงได้ เกิดมาจน หนี้สินเยอะ

เลยต้องดิ้นรน หาทางหาตังก์มาเอาไว้ซื้อข้าวสารกรอกหม้อ

เพราะยังมีอีก 4 ชีวิตอยู่ข้างหลัง

.

.

หึ หึ หึ

.

.

โชคดีที่สุด ที่ได้คู่ชีวิต คอยก้าวเดินและพร้อมไปด้วยกัน

ไม่ว่าเราจะพากันลำบากแค่ไหนก็ตาม

.

.

ขอเพียงมีแค่เราก็พอ ((เน่าเนอะ))

เออ....ขอแค่มีมรึงกะกรุ ก็พอแระว่ะ....

.

.

เราพากันไปขายเสื้อผ้ามือ 2 ((เสื้อผ้าที่ใช้แล้วของตัวเอง))

ที่ตลาดปัด-วิ-กอน((เขียนยังไงไม่รู้ว่ะ แต่กรุเขียนงี้แหละ การศึกษาน้อย 5555+))

ที่ลองไปเพราะตามคำแนะนำจากเพื่อนค่ะ

.

.

เสื้อผ้าที่ได้มา ก็มีทั้งของตัวเอง และของน้องที่ทำงาน

วันแรกเราขายกัน ก็ได้หลายบาทเกินคาดอยู่

((เล่นเอาหายเหนื่อย และใจชื้น มีกำลังใจขึ้นมาเลยทีเดียว))

.

.

งานนี้เลยมีคนสนใจฝากเอาเสื้อผ้าที่ไม่ใช้แล้วมาขายด้วย

แต่ต้องรอคิวหน่อย เพราะล่าสุดที่ได้มาจากเพื่อนอีกคน ก็ขายได้เป็นเดือนเลย

หึ หึ หึ

.

.

ใครสนใจ อยากฝากพิมเอาเสื้อผ้ามือสองของคุณและของคนในครอบครัว

ไปฝากให้พิมขาย ก็ติดต่อพิมได้นะค่ะ ยินดีรับถึงที่ อิอิ ^^

.

.

ขอให้เป็นเสื้อผ้าที่คุณไม่เอาแล้ว ตัดใจแล้วจริงๆ แต่สภาพยังดี

ก็ใช้ได้แล้วค่ะ

.

.

ส่วนผลประโยชน์ก็ 50-50 นะจ๊ะ

.

.

แต่บอกไว้ก่อน ตลาดนี้ ขายของราคาแพงไม่ได้

เพราะถ้าตั้งราคาสูง ก็ไม่ใครสน หรือแม้แต่จะหยิบขึ้นมาดูหรอก

.

.

พิมจะบอกกะคนที่มาฝากขายที่เป็นเพื่อนๆทุกท่านให้ทราบแล้วว่า

คนที่อยากฝากขาย อย่าคาดหวังกะยอดเงินที่จะได้รับนะค่ะ

อย่าคิดถึงตอนที่ซื้อมาเป็นร้อย เป็นพัน แต่ตอนขายได้ไม่ถึง 40 บาท

.

.

เพราะถ้าคิดแบบนี้ คงต้องเก็บสะสมไว้อย่างเดิม

หรือเอาไปบริจาคดีกว่า สบายใจกว่านะ

.

.

และเมื่อตอนเย็นของวันนั้น ก็มีเพื่อนแวะไปหา

พร้อมฝากของขวัญไว้ให้ เป็นตุ๊กตาพวกกุญแจ พร้อมกระเป๋าตังก์เล็กๆ

((ขอบคุณแกนะ))

เด็กแวนซ์ตั้งชื่อว่า “เฉาก๊วย”

.

.

ปล. ขอบคุณเด็กแว๊นซ์ ที่พิมมีตะเองอยู่ด้วยทุกที่ ไม่ว่าจะหลับหรือตื่น

ปล.1 ขอบคุณกับกำลังใจดีๆ ที่มีตะเองอยู่ข้างๆ

ปล.2 ขอบคุณที่แบกของหนักแทนพิมทุกอย่าง

ปล.3 ขอบคุณที่หาข้าว หาน้ำ หายาให้กินทุกครั้ง

ปล.4 ขอบคุณที่รักลูกๆอย่างบริสุทธิ์ใจ

.

.

อ้อ!!! อยาก ปล.อีก

มีหลายเรื่องเกิดขึ้น มีหลายอย่างผ่านเข้ามาในชีวิต

มีหลายสิ่งที่ทำให้รับรู้ ((และคุณๆเองก็รู้ว่าเรื่องอะไร))

.

.

และเพราะการแสดงออกของแต่ละคนย่อมต่างกัน

ทุกคนมาจากต่างพื้นฐานของชีวิต

ตราบใดที่เราไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน ก็ย่อมไม่ผิด

.

.

การตำหนิติเตียน เป็นเรื่องธรรมดาโลก

การติฉินนินทา เป็นเรื่องอนิจจัง

.

.

พิมคงสื่ออะไรไปไม่ได้มากกว่านี้

เพราะอย่างที่รู้ๆกัน

เพราะถ้าอย่างพิมจะสื่อให้มันออกมาอีกรูปแบบนึง

มันจะ สถุลและไร้สกุล อยู่ไม่น้อย

.

.

แต่ก็เท่านั้นแหละ

.

.

ครั้งนึง พิมเคยเขียนในไดอารี่เลสล่าไว้

เป็นประโยคที่มี คนอ่านท่านนึงชอบมาก

และเธอก็ได้เอาประโยคนี้ขึ้น topic เลยทีเดียว

และพิมก็ชอบเช่นกัน

พิมเขียนไว้โดยที่ไม่คิดว่ามันจะไปโดนใจใครหรอก ว่า...

.

.

....เพราะพิมก็เป็นคน คนหนี่ง

โปรดให้เกียตริ ในศักดิ์ศรีของความเป็นคนคนหนึ่งของพิมด้วย.....

.

.

ขอบคุณค่ะ

.

.

ทิ้งไว้อีกนิด

.

.

แต่ละคน ใช้ชีวิตในแบบที่ย่อมแตกต่าง

แต่ละคน ย่อมมีทางเดินของตนเอง

แต่ละคน มักจะมีพื้นที่ส่วนบุคคลเสมอ

และ blog นี้ก็เช่นเดียวกัน มันเป็นพื้นที่ของกู!!!!

.

.