.....blog หน้าท้ายสุด....ลาที.......

วันนี้

คงเป็น blog หน้าท้ายสุด...ก่อนที่พริมจะหายหน้าไป

ไม่รู้ว่าจะหายไปนานหรือเปล่า แต่ก็คงนานพอดู

ทว่า...อาจจะนาน...จนทำให้ลืมกันไปได้เลย

.

.

.

.

อย่างที่บอก blog นี้คือหน้าท้ายสุด หากแต่ยังคงไม่ใช่หน้าสุดท้ายเสียทีเดียวนัก

.

.

.

.

คงได้มีโอกาศกลับมาเขียนใหม่ หากแต่...

....ยังไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ก็เท่านั้น...

.

.

.

.

หากจะไม่ดู โชคร้ายไปหน่อย

คงเก็บเงินซื้อ laptop ได้เร็ว 555+

((ใครให้เกิดมาเป็นลูกตาสีตาสาว่ะเนี่ย

ไม่งั้นจะขอเงินพ่อซัก 4-5 หมื่นไปผลาญซื้อ คอมฯเล่นๆ 555+))

.

.

.

.

เวลาแห่งความสุขมักเดินเร็วเสมอ

เหลือเพียงอีก ไม่กี่วัน ก็จะต้องโบกมือบ๊าย บาย

ลาจาก ความสุขสบาย((จนเป็นสันดาน))เก่าๆ

ไปเผชิญหน้ากะความท้าทาย ที่ยังไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง

.

.

.

.

อย่างที่เค้าว่ากัน งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา

((ถึงแม้ว่า เราจะจัดบ่อยได้ก็เหอะ))

.

.

.

.

แต่ก็นั่นแหละ มันก็ทำให้เราอดคิดถึงบรรยากาศเก่าๆไม่ได้

.

.

.

.

บางที การหายหน้าหายตาไปจาก blog หรือ MSN นานๆ ((นานจริงๆ))บ้าง

ก็อาจทำให้ รู้สึกคิดถึงกัน

จริงหรือเปล่าไม่รู้ แต่...คิดเอาเอง 5555+

.

.

.

.

ต่อไปนี้ก็คงกลับไปมีชีวิตเงียบๆในแบบของตัวเอง

คงไม่ได้โลดแล่น เริงร่า กระโดดดึ๋งๆ ตามเวปไซต์แล้ว

.

.

.

ถือว่า..ขอเป็นช่วงลาพักร้อนละกัน

แต่ลางวดนี้ อาจลานานไปนิด

แต่ก็นั่นแหละ ซักวันคงได้กลับมาทักทายกันเหมือนเดิม

.

.

.

.

ส่วนจะอีกนานซักแค่ไหน เมื่อไหร่?????

ก็บอกไม่ได้เช่นกัน

.

.

.

.

ขอบคุณเพื่อนๆ ทุกคนที่ติดตามอ่าน

ขอบคุณทุกเมนท์ ขอบคุณทุกๆความคิดเห็น

อยากจะบอกจริงๆว่า เพื่อนๆคือกำลังใจ

((ถึงจะฟังดูกระแดะไปหน่อย แต่นั่นก็คือความจริง))

.

.

.

.

ไปแระนะ....ลาที...^______^

.

.

.

.

เพียงแค่คำ ขอบคุณ ที่มอบให้

น้อมรับไว้ ด้วยใจ ที่ให้ฉัน

ดุจน้ำทิพย์ รินหยด รดใจพลัน

ขอสุขนั้น จงรินกลับ ที่ใจเธอ

----------------------------------------------

สักวันหนึ่งเราคงได้เจอกัน

.

.

.

.

......ความจำสั้น....แต่มันสั้นไปมั๊ยว่ะ.......

อย่างที่เล่าให้ฟัง

ว่าเมื่อวันก่อนจะไปดูหนังเรื่อง ความจำสั้น แต่รักฉันยาว

.

.

.

.

แล้วเราก็ได้รอบหนังเวลา 20.30 น.

พอไปเอาตั๋วแล้วก่อนเข้าหนังฉาย

เราก็พากันไปกินข้าวผัดปูเจ้าดังย่านแจ้งฯก่อน

((แต่รสชาดไม่อร่อยอย่างที่คาดไว้เลย))

.

.

.

.

ตอนแรกไม่ได้ตั้งใจจะไปดูเรื่องนี้

เพราะไม่เห็นมีอะไรน่าสนใจ ประมาณนึกแนวเรื่องได้

และคิดว่ามันก็คือหนังรักเรื่องหนึ่งนั่นแหละ

.

.

.

.

แต่นึกไงไม่รู้ ไปอ่านที่เค้าพากันวิจารณ์หนังตามเวปไซต์

หลายเสียงบอกว่าหนังดี น่ารักและซึ้ง

.

.

.

อืมม...เกิดกระตุ้นต่อมตอแหลอยากดูหนังรักเรื่องนี้ขึ้นมาซะงั้น ^^”

((ทั้งที่ตอนแรก เด็กแว๊นซ์ก็เปรยๆว่าอยากดูเรื่องนี้ พี่ที่ทำงานบอกว่าดี งั้นงี้))

.

.

.

.

แต่ก็นั่นแหละ พริมก็ไม่ได้สนใจอะไร จนเข้าไปอ่านตามเวปแล้วก็อยากไปดู

((เพราะสิทธิ์ ในการจะบอกว่าจะดูหนังเรื่องอะไรหรือไม่นั้น ขึ้นอยู่ที่พิมคนเดียว 5555+))

.

.

.

.

ในตัวหนัง ตามความคิดของพริมเอง

มุขตลก ก็พอให้ขำกร๊าก ^o^ ได้เป็นระยะ

.

.

.

.

แต่ที่ให้เด่นๆ ก็คงเป็นเรื่องราวของความรัก ของลุงกะป้า

...ความทรงจำที่อยากจะจำแต่กลับลืม.....

.

.

.

ที่ดูแล้ว เออ....คนแก่ก็น่ารักได้เนอะ

.

.

.

.

บางคนบอกว่าไปดูหนังเรื่องนี้แล้ว ซึ้ง จนร้องไห้ Y^Y

พริมเองก็คงไม่ได้ in ได้ขนาดนั้น

เพราะมันไม่ได้รู้สึกรันทดอะไร กับเนื้อเรื่องนักหนา

.

.

.

.

แต่ที่เห็นเด่นๆ ก็คงเป็นเรื่องของความรัก ความรู้สึกดีๆ ความกุ๊กกิ๊ก

ของคนที่เพิ่งจีบกันใหม่ๆ นั่นแหละ

ที่แปลกก็คือ ทั้งคู่ต่างเป็นวัย ลุง-ป้า หรือ ตา-ยายแล้ว

.

.

.

.

นั่นสิ ทำไมความรักเราจะเกิดขึ้นอีกครั้งในวัยเช่นนี้ไม่ได้หรือ??

.

.

.

.

ตอนท้ายๆเรื่อง มีคำพูดของลุงที่พูดกับป้าเอาไว้ว่า

....จากกันในตอนที่จำกันได้แหละดีแล้ว...

และ

.....ไม่ลืม คงไม่มีหรอก มีแต่ลืมช้า หรือลืมเร็ว.....

.

.

.

.

ฟังแล้ว อืมม...จริงของลุง

.

.

.

.

ส่วนใน Part ของคนหนุ่มสาว

....ความทรงจำที่อยากลืมแต่กลับจำ.....

.

.

.

.

ดูแล้ว อดไม่ได้ที่ต้องคิดถึงเรื่องของตัวเอง

((อะไรที่มัน เหรี้ยๆ เนี่ย แปลกเนอะ เราจดจำไว้ดีจัง ว่ะ))

.

.

.

.

.

พริมคงไม่ได้ประทับใจอะไรมากมายกับเรื่องราวของ ตัวนางเอกมากนัก

แต่นางเอกทำอย่างนึงที่ทำให้พิมรู้สึกว่า

...เออ แมร่งบ้าว่ะ เป็นกรุ กรุคงไม่กล้า ((ทั้งที่ลึกๆกรุก็คงอยากทำอย่างนี้เหมือนกัน))

.

.

.

.

.

นางเอก แม้จะเลิกกะแฟนแล้ว ((ทั้งคู่แต่งงานกันแล้ว และเธอจับได้ว่าแฟนมีกิ๊ก))

แต่ทั้งคู่ยังเป็นเพื่อนกันได้

แต่เธอก็ยังทำดีกะเค้าคนนั้น คอยให้ความช่วยเหลือ

และลึกๆ เธอหวังอยากให้แฟนเก่าเธอกลับมาเหมือนกัน

.

.

.

.

.

แต่วันที่เธอเมาขึ้นมา อะไรหลายๆที่มันอัดอั้นเลยระเบิดออกมา

แถวบ้านเรียกสติหลุดนั่นแหละ

.

.

.

.

.

เธอโทรกลับไปหาแฟนเก่าเธอ และถามว่า

....โอมเหรอ ฝ้ายมีเรื่องจะถาม ทำไมโอมถึงได้ เหี้ย!! อย่างนี้ว่ะ!!!

เหี้ย!!!เหี้ย!!เหี้ย!!เหี้ย!!เหี้ย!!เหี้ย!!เหี้ย!!เหี้ย!!เหี้ย!!เหี้ย!!เหี้ย!! เหี้ย!!เหี้ย!!เหี้ย!!เหี้ย!!เหี้ย!!เหี้ย!! แมร่งเหี้ย!!....

.

.

.

.

.

เออออออออออ เว้ยเห้ย!!!!

กรุก็เคยอยากถามคนทำ เหี้ย!!เหี้ย!!เหี้ย!!เหี้ย!!เหี้ย!!เหี้ย!! กระกรุเหมือนกัน

55555+

.

.

.

.

แต่เอาเข้าจริงๆก็คงไม่อยากให้คนเหี้ย!!เหี้ย!! อย่างนั้น

เข้ามาวนเวียนหลอกหลอนในชีวิตเราอีกต่อไปหรอก

.

.

.

.

ดูหนังเรื่องนี้ทำให้รักคนรักมากขึ้น ((อีกแล้ว))

หนังเรื่องนี้ทำให้เรารักน้องหมามากขึ้นเช่นกัน

หนังเรื่องนี้มีนักแสดงจาก GTH มาให้เห็นคนละแว๊บสองแว๊บ

หนังเรื่องนี้ทำให้หันมามองตัวเองว่า เวลากรุแก่ กรุจะเป็นไงว๊า??

.

.

.

.

.

พอออกมานอกโรงหนัง

จะมีโปสเตอร์ใหญ่ๆ เรื่องนี้ตั้งอยู่หน้าที่จำหน่ายตั๋ว

.

.

.

.

แล้วก็จะมี post it คำถามแปะอยู่เยอะๆ

เพื่อเป็นการ test ว่าคู่รักของคุณนั้น มีความจำแม่นแค่ไหน

.

.

.

.

ไอ้เราก็อารมณ์ประมาณว่า อยากรู้ว่าเด็กแว๊นซ์มันจะจำอะไรได้แค่ไหนว๊า??

.

.

.

.

มีคำถามมากมายแปะถามเพื่อ test คู่รักไว้เยอะแยะ

แต่พิมเลือกถามเอาคำถามที่อยู่สูงสุด

.

.

.

...เวลาทานก๋วยเตี๋ยว เค้าชอบสั่งเส้นอะไร??...

.

.

.

พริม “ตะเองเค้าชอบเส้นอะไร จำได้ป่ะ”

เด็กแว๊นซ์ “เส้น....เล็กมั้ง??”

.

.

.

โอ้วววววโหหหหหห @>.<@

แดรกก๋วยเตี๋ยวกะกรุกมาตั้งหลายครั้งหลายครา นี่มรึงกล้าตอบเนอะว่ากรุชอบเส้นแล็ก

.

.

.

.

ปรี๊ด!!!! ค่ะ ปรี๊ดดดดดด

ปรี๊ดดดม๊ากกกกกกกกก

.

.

.

.

พริมเลยพูดไปสั้นๆว่า

“เส้นเล็ก ค-ว-ย สิ”

.

.

.

_*_ เอ่อ....พริมรู้นะว่ามันหยาบมากที่พูดไปอย่างนั้น

ก็คนมันโมโหนี่นา

.

.

.

.

.

อะไรว่ะ แค่นี้ยังจำไม่ได้ ทีกรุยังจำได้เลยว่ามรึงชอบแดรกเส้นเล็ก

.

.

.

.

โกดๆๆๆๆ งอนๆๆๆๆ โว้ยยยยย!!!!

.

.

.

.

แต่ก็รู้อะน่ะ ว่าคำที่ด่าไปมันแรงไปนิสสสสสสส

^^”

.

.

.

.

.

เมื่อวานพริมได้ SMS “ขอโทษ” จากตะเองแล้วค่ะ

วันนี้พริม “ขอโทษ” ในทุกๆเรื่องที่หงุดหงิด ปากจัก ปากหมา

.

.

.

.

ช่วงนี้พริมหงุดหงิดจังเลย

พริมรู้ว่าทำตะเองงานเข้าหลายครั้งแล้ว

แล้วเวลาที่งานเข้า ตัวเองต้อง “จ๋อย” แบบนี้ ทุกที

.

.

.

.

เห็นมั๊ย????ก็พริมก็เป็นซะอย่างนี้

จะมีใครทนได้ว๊า?????

.

.

.

.

ว่าแต่??? รู้ยังว่าพริมชอบเส้นไร???

.

.

.

......ยังมีลมหายใจ สู้ไปยังได้อยู่........

หายไปหลายวัน

จนเพื่อนโทรเข้ามือถือแล้วก็พูดว่า

...ชั้นคิดว่าแกตายไปแล้ว...

_*_

.

.

เหมือนเพื่อนจะเป็นห่วง...อืม...เพื่อนเป็นห่วง

.

.

.

เลยมาขออัพเดทตัวเองซะหน่อย เผื่อเพื่อนจะได้ไม่ห่วงมากกว่านี้

.

.

.

เรื่องที่ 1

ช่วงนี้อากาศ so hot hot hot มั่ก

ด้วยความที่แมร่งร้อนเกิ๊น

.

.

.

สุดท้ายวิธีการแก้ร้อนพริมกะเด็กแว๊นซ์ทำคือ

ย้ายห้องจากห้องธรรมดาไปอยู่ห้องแอร์ซะ เหอะๆๆ

สิ้นเดือนจะย้ายแล้ว เย๊ๆ !!

((ถึงต้องจ่ายแพงขึ้น แต่ก็ได้อยู่แบบเย็นสบาย))

.

.

.

เรื่องที่ 2

เมื่อส-อา ที่ผ่านมา ยังคงตั้งหน้าตั้งตาไปขายของที่ปัดวิกอน

อืม...ขายดีพอได้อยู่ เอาเป็นพอได้มีเงินเข้ากระเป๋า ขำขำ

แม้ว่าจะเหนื่อยแต่ก็สนุก และมีกำลังใจดี ^^

.

.

.

.

*** หมายเหตุ **** ใครมีหนังสือเก่า เสื้อผ้าเก่า ไม่ได้ใช้แล้ว

ยินดีรับบริจาคค่ะ รับของถึงที่คร่า ^^

.

.

.

.

เรื่องที่ 3

เมื่อหลายวันก่อน ลงมือทำ ก๋วยเตี๋ยวไก่ตุ๋น แม่พริมพริ้ม ครั้งแรก

สงสัยจะเป็นพรสวรรค์ส่วนตัว โย่วๆ ฮิ้วววว

.

.

.

.

ลองเอามาให้เพื่อนที่ทำงานทาน

ต่างพากันแซวว่า....จะเปิดร้านเมื่อไหร่ 555+…

บ้างก็บอกว่า....อร่อยกว่าบางร้านที่ไปกินอีก...

.

.

.

อะ อะ อะ เอาไว้เก็บเงินก่อน ซัก 5 ปีข้างหน้า

คงได้มีชื่อร้าน ก๋วยเตี๋ยวไก่แม่พริมพริ้ม แน่ๆ

และคิดว่า ถ้าเป็นคนกันเอง

ถ้าเป็นชื่อ พริ้ม คงรู้ว่ามีคนเดียวนะอยู่แล้ว อิอิ

.

.

.

แวะเอารูปที่ทำให้ดู รสชาติทำมาแล้ว ก็อร่อยเหมือนกันนะจะว่าไป

ไม่ได้โม้..........

.

.

.

.

เรื่องที่ 4

หลายวันก่อนไปตัดผมมาเพราะอากาศร้อน

สั้นไปเลยทีเดียว

แต่ออกมาแล้วหน้ากลมบ๊อกเลย กำกำ _*_

.

.

.

เรื่องที่ 5

ตอนนี้นับถอยหลังเรื่องงานที่ทำอยู่แล้ว

ไม่รู้ว่าข้างหน้าจะเป็นไง

แต่ช่วงนี้เตรียมแต่เสื้อที่ปิดรอยสัก อันอลังการไว้แล้วเรียบร้อยหลายตัวอยู่

.

.

.

เรื่องที่ 6

เวลาคุยกะเพื่อนๆหลายคน มักถามว่า...ไปเที่ยวไหนมั่งมั๊ย??....

จะบอกว่า ไม่ได้ไปไหนเลย ((เท่าไหร่))

.

.

.

แค่ทุกศุกร์ ที่ผ่านมา 1 เดือนมานี้

สิงสถิตย์อยู่ที่ร้าน ชูบีดูบาร์ ประชาชื่น ทุก ศ เลย 4 ศุกร์ซ้อนคร๊าบบบบ

เวงกำ.....^^"

((ไม่รู้ติดใจอะไรนักหนา))

.

.

.

.

เรื่องที่ 7

เห็นเค้าว่าหนังเรื่อง ความจำสั้น แต่ไอ้นั่นฉันยาว ซึ้งเหรอ

อุ้ย!!! ความจำสั้นแต่รักฉันยาว ตะหาก

เห็นเค้าว่าดี แรกๆ ไม่อยากไปดูเท่าไหร่ แต่อิงกระแสหน่อย ไปดูก็ได้ อิอิ

.

.

.

.

ถ้าไปดูแล้ว จะเอามาเล่าให้ฟังว่าเป็นไง

.

.

.

.

ปล. ช่วงนี้มีหมาตัวสูง หัวฟู ขี้หวง ขี้อ้อน มาอยู่ด้วย เล่นเอาอิพุกหงุดหงิดได้เป็นระยะๆทีเดียว

.

.

.

.

ปล.1 ที่ห้องใหม่ มีซิงค์สำหรับล้างจาน ถูกใจเด็กแว๊นซ์ เพราะจะได้สะดวกซะที

((หลังจากที่คุดคู้ ย็องๆ ล้างจานมาหลายเดือน))

.

.

.

ปล.2 ความรักและชีวิตครอบครัวของเรา ยังคงสงบสุขเหมือนเดิมค่ะ^^

.

.

.

....โอ้วววว มายบู๊ดดดด้า......

งงช่ายม๊า เอารูปนักมวยที่ไหนฟร่ะ!!!มาลง

.

.

คืองี้!!! เอ่อ...~_~ คือว่า

.

.

.

ว่างไง...เลยเข้าไปแวะเดินเล่นในพันธ์ทิพ ห้องเฉลิมไทยมา

((สืบเนื่องมาจาก เพื่อนไซ ส่ง link ของกระทู้ หนูน้อยบนยอดเขาอันหนาวเหน็บ ให้อ่าน

ซึ่ง!!! อ่านแล้ว ขำม๊าก ขำน้ำตาเล็ด...ลองเอาไปอ่านดูได้))

http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A7568425/A7568425.html

**หมายเหตุ**พริมขำสุดก็ วิจารณ์น้องโฟกัส ณ แฟนฉัน แล้วก็เจ๊มาช่า แห่งดาวอะดูนาบี

.

.

.

วันนี้เลยลองไปอ่านกระทู้อื่นเรื่อยๆ ((ตามประสาคนว่างงาน ^^))

.

.

.

ไปเจอกระทู้นึง ดูรูป และอ่านข้อความของคนที่โพสแล้วแทบ S H O C K !!!!

โอ้ววววว มายบู๊ดดดดด....ด๊า.....

.

.

.

นี่มันอะไรกันน้อง!!! จะแมนไปถึงไหนมิแซ๊บบบบบบบ!!!

.

.

.

เชื่อป่ะว่าน้องเค้าเป็นผู้ ญ ค๊าบบบบบบ

น้องเค้าชื่อว่า น้องเน ค่ะ หื้อ!!!! ยังจะเรียกได้คิกขุขนาดนั้นได้อีกหรือ????

“น้องเน” _*_

รูปนี้มีขนจั๊กกุแร้ด้วย ^^"

.

.

.

เอ่อ.......~.~ ถามว่า แมนขนาดนี้ จะมีดี้คนไหนอยากได้เป็นแฟนมั่งป่ะค่ะ

พริมคนนึงล่ะ ไม่อาววววว ดีกว่า กลัวน้องเค้าโมโห แตะก้านคอขาด 2 ท่อนล่ะตายเลย

((ปรกติ จากความสูงหัวจรดตรีน กรุก็มีอยู่แค่ ท่อนครึ่งเอง))

.

.

.

.

แต่เค้าเก่งนะ เป็นแชมป์มวยสากลด้วยแหละ

.

.

.

.

อีกคนก็ชื่อ น้องหมวย อืม....เรียกน้องอีกแระ

ช่างดูเหมาะสมเสียจริงๆ ((กรุละเครียด _"_))

.

.

.

ปล. ขอบคุณเครดิตภาพจากพันธ์ทิพย์

.

.

.

ปล.1 เอารูปอิน้องพุก ในชุดกระเป๋าหิ้วมาฝาก น่าร๊ากกกซะ อิอิ

.

.

.

ปล.2 ช่วงนี้ต้องพาน้องพุกเที่ยวบ่อยๆ จะได้ชินกะกระเป๋าหิ้ว

ปล.3 ส่วนลูกๆตัวอื่น คงไม่ได้พอไปด้วย เพราะมีใบเดียว ใส่ตัวน้องพุกได้คนเดียว ^^”

.

.

.

ปล.4 กะลังคิดจะทำ ก๋วยเตี๋ยวไก่ตุ๋น ทานเอง

ผลจะออกมาเป็นไง จะเอา how to มาอวด กร๊ากๆๆ

ปล.5 ถ้าอร่อย จะเก็บเงินทำร้าน ก๋วยเตี๋ยวไก่แม่พริมพริ้ม

.

.

.

ปล.6 โคเด็กยังขยันเคี้ยวหญ้าแก่แห้งๆอยู่ เค้าบอกว่า “ดีออก...เคี้ยวได้นานดี”

ปล.7 หึ หึ หึ ความสุขเล็กๆน้อยๆ ของกรุ 2 คน ^.^

.

.

ปล.ท้ายสุด มีเพื่อนอยากเห็นว่าพิมเป็มทอมเป็นไง แวะเอารูปเมื่อปีที่แล้วมาให้ดูจ้า จำได้มั๊ย??

ปล. สุดท้ายจริงๆ ว่าแต่ระหว่าน้องเน น้องหมวย กะพี่พริม สาวๆ อยากได้ใครเป็นแฟนคั๊บ

กร๊ากๆๆๆๆๆๆ ^O^

.

.....หอบสมบัติ......

เมื่อวันเสาร์เดินทางกลับบ้านที่ สระแก้ว มา

.

.

เล่าให้ที่ทำงานฟัง ว่าไป สระแก้ว เพื่อนๆที่ทำงานพากันตกใจ

...ป๊าดด!!อย่างพริมเนี่ยนะกลับบ้านไปหาพ่อกะแม่...

.

.

.

((ปรกติถ้าไม่ใช้เทศกาลสำคัญ ก็ไม่กลับไง))

.

.

แต่เปล่าหรอก มันมีเหตุให้ไปง่ะ

เพราะว่า ตั้งแต่ไปขายของที่ปัดวิกอน

แบบว่าเรามีสัมภาระเย๊อะม๊ากกกก

.

.

แล้วคนที่ต้องรับภาระในการหอบของหนักๆเช่นนั้นคือ เด็กแว๊นซ์ คนเดียว ^^”

.

.

.

ไอ้เราก็สงสารสามี เพราะว่าเห็นผอมแห้งแรงน้อย

กลัวกระดูกจะหักซะก่อน ((ทอมเด็กดีๆสมัยนี้ยิ่งหายากๆอยู่))

.

.

.

เลยพากลับบ้าน ตจว.ดีกว่า

เพราะว่าที่บ้านมีรถเข็นเล็กๆอยู่อันนึงไม่ได้ใช้((สมัยพี่ชายขายของเก็บไว้))

.

.

.

ด้วยความที่ งก!! ไม่อยากซื้อใหม่ไง ((แหม!!มันก็หลายร้อยเนอะ))

.

.

.

โทรคุยกะแม่กลางคืนของวัน ศ ว่าจะกลับบ้าน

วัน ส ตื่นมาเที่ยงก็พากันออกเดินทางกัน

((ก่อนไปแวะซื้อของกินที่ แฟชั่นฯ เสบียงเหมือนจะเดินทางข้ามไปฝั่งเขมรด้วย ^^”))

.

.

ด้วยความที่คิดว่าจะไปเพียง 1 คืน เช้าตรู่ วัน อา ก็จะกลับ

เลยพาลูกรักไปตัวเดียว นั่นคือ อิพุก ((แต่ตัวอื่นปล่อยไว้ที่ห้อง- - ซะงั้น))

.

.

.

แต่เด็กแว๊นซ์ก็ตะแง๊วๆ อยากให้ตัวอื่นไปด้วยโดยเฉพาะพี่หริ่ง

แต่พริมก็ยื่นคำขาดไปว่า “ไม่!!!”

((ใจร้ายแมะ ไม่ร้ายเนอะ ก็เค้าไป คืนเดียวนี่นา))

.

.

.

อย่าหาว่าพริม งก ลงทุนเดินทางกลับบ้านเพราะรถเข็นคันเดียวเลยนะ

แต่ที่ไป เพราะว่า นอกจากจะมีรถเข็นแล้ว

เรายังไปหอบสมบัติมูลค่ามหาศาลกลับมาด้วย

((เหอะๆๆๆ พูดเว่อร์ไปงั้นแหละ))

.

.

.

แต่สมบัติที่ว่าก็คือ ของขายที่พี่ชายไม่ได้ขายแล้ว

อย่างรองเท้าแตะ กระเป๋าหิ้ว และกระเป๋าตังก์

.

.

.

ได้มาเยอะไม่เยอะ ไม่รู้แหละ แต่งานนี้

ได้มา 3 ลัง หญ่ายๆ แน่นเอี๊ยดด้วยมูลค่าสินค้า

((ที่อิพริมไม่ได้ลงทุมแม้แต่บาทเดียว))

หากินได้อีกเป็นเดือนๆเลย 5555+

.

.

.

ที่สำคัญ พ่อพริม ย้ำนักย้ำหนาว่า

...เอาไปเหอะ ขายได้เท่าไหร่ก็เอาไป ไม่ต้องเอามาให้พ่อกะแม่หรอก...

.

.

.

>__< กรี๊ดดดดด พ่อเพิ่งพูดเข้าหูก็วันนี้แหละคร๊าบบบบบบ

.

.

.

เช้าวัน อา เราเลยเดินทางกลับบมาช่างมีความสุข

เพราะบบรทุก((เงิน)) ข้าวของมาเต็มคัน โฮะ ๆๆๆๆ

.

.

.

พอถึงกรุงเทพฯเท่านั้นแหละ

((อย่าค่ะ อย่าคิดว่าพวกพริมจะตั้งหน้าตั้งตาจ้องจะไปปล่อยสินค้าทำมาหากินกันเลย))

.

.

.

เพราะพวกพริมมากันหลับต่อยาววววว จนถึงบ่าย 2 ค่ะ

((ก็อากาศมันดีนี่นา ได้ข่าวว่ากรุงเทพฯตอนเช้าฝนตก ที่สระแก้วก็ตกไปเมื่อตอนตี 4 ))

.

.

.

ด้วยความที่เหนื่อยจากการเดินทางแล้ว

เราเลยไม่ไปขายของเพื่อเอาตังก์

แต่ตรงกันข้าม เราไปเดินเล่นสวน JJ เพื่อเสียตังก์ดีกั่ว อิอิ

.

.

.

เชื่อป๊ะ ว่าไปสวน JJ แต่ละครั้งแทบจะไม่ได้ของๆคนกลับมาเลย

แต่ที่หนักๆ จะเน้นไปที่ของหมามากกว่า

.

.

.

.

ไปครั้งนี้ก็ไปซื้อของๆหมามาหลายสิ่ง ((พิเศษได้กระเป๋าอุ้มอิพุกมา 1 ชิ้นด้วย))

โดยเฉพาะของกินเล่น ที่เด็กแว๊นซ์บอกว่าคราวนี้เด็กๆ กินได้เป็นเดือนเลย

.

.

.

ปล. กลับบ้านทางนี้กลับทางแปดริ้ว รู้สึกว่าใช้เวลาสั้นขึ้น เพราะทางแค่ 220 กม.

ปล.1 แต่ลำบากตรงรถวิ่งสวนอยู่เป็นระยะทางซัก 80 กม. จะแซงทีก็เสียวได้อีก

.

.

.

ปล.2 ไม่ได้เสียวตรงจะแซงไม่พ้น แต่กลัวอิคันสวนมา แซงไม่พ้นมากกว่าแสรดดด

ปล.3 ได้เปิดไฟสูงด่าไปหลายรอบ แมร่งเอ๊ย!!! กรุกลัวนะแสรดดด

.

.

.

ปล.4 พาอิอ้วนพุก ไปเดินเล่นที่ตลาดวัฒนานคร ชาวบ้านร้านตลาดตื่นตากลับอิหมาพุกใหญ่เลย

.

.

ปล.5 บ้างก็ถามว่า นั่นแมวรึ๊?? บ้างก็ถามว่า มันท้องรึ๊???

บ้างก็ถามว่า พันธุ์อะไรรึ๊??? บ้างก็ถามว่าซื้อมากี่บาท???

ปล.6 แต่ที่หนักสุดคือ คุณแม่ชี้ให้ลูกดูแล้วพูดกะลูกว่า..ดูนั่นๆดูนั่นตัวอะไรไม่รู้ลูก...

ปล.6 _*_ เออ...กรุเข้าใจแระ สระแก้วบ้านกรุนี่มัน บ้านน๊อกกกก บ้านนอกจริงๆ

ปล.7 กรุต้องตอบคำถามแก้ตัวให้ลูกสาวไปพัลวัน...มันไม่ได้ท้องค่ะ มันอ้วน!!!....^^"

.

.

.

ปล.8 ตอนตี 4 ที่สระแก้ว ฝนตกหนัก

ปล.9 เดินทางกลับมาจากบ้านตอน7 โมงเช้า นี่คือเช้าสุดของการเดินทาง

.

.

ปล.10 อ้อ...ขับรถกลับบ้านกรุต้องยืมแว่นเด็กแว๊นซ์ใส่ตลอดทาง

ปล.11 เค้าว่ากรุสายตาสั้นแล้ว จริงหรือ???

.

.

.

ปล.12 พ่อเห็นรอยสักที่อกแล้ว

ปล.13 แต่กรุบอกพ่อว่า เป็นสติ๊กเกอร์

ปล.14 เด็กแว๊นซ์บอกว่า...พ่อคงเชื่อหรอก...

ปล.15 เหรอออออ....นี่พริมโกหกไม่เนียนหรอกหรือนี่????

.

.

.

ปล.16 ขอบคุณจ้า พ่อกะแม่ หนูสัญญาว่า หนูจะขายให้หมด

ปล.17 แล้วหนูก็จะเก็บเงินไว้เป็นอย่างดี

((โดยที่ไม่ได้แบ่งให้พ่อกะแม่ ตามเจตนารมณ์ของพ่อนะ อิอิ))

ปล.18 หนูรู้ว่าพ่อกะแม่ไม่อยากได้หรอก นั่นมันเศษเงินนี่นา 5555+ ((บ้านกรุรวย))

ปล.19 หมั่นไส้กรุแม๊ะ

ปล. 20 เปล่าหรอก พ่อเค้าแค่อยากให้บ้านโล่งขึ้น และหายรกซะทีมั้ง 5555+

.

.

.

.

ปล.21 ก๋วยเตี๋ยวไก่ตุ๋นที่ตลาดรามอินทรา กม.2 อร่อยกว่าที่สวน JJ เป็นไหนๆ

ปล.21 ทิ้งที่ราคาเท่ากัน 40 บาท

ปล.22 คุยกะเด็กแว๊นซ์ไว้ว่า ต่อไปจะเก็บเงินเปิดร้านก๋วยเตี๋ยวไก่ตุ๋นแระ ไม่ขายแระนมสด อิอิ

.

.

.

ปล.23 เด็กแว๊นซ์ตัดผมใหม่ ((บอกเพื๊ออออ!!!!)))

ปล.24 ก็มันไดอารี่กรุนี่หว่า 55555

.

.

.