......ชีวิตที่วุ่นวายในเมืองใหญ่........

. .

จากวันที่เริ่มทำงาน ถึงวันนี้ก็ 1 อาทิตย์แล้ว

ได้เรียนรู้งานขึ้นเรื่อยๆ

.

. . จริงๆแล้วที่ทำงานเค้าเรียกตำแหน่งนี้ว่า เลขาฯของทีม

ก็งงๆ ว่าเอ๊ะ !! มันไมใช่งาน feel ที่เราเข้าใจหรอกเหรอ

. . . พอเข้าไปทำ ได้ 2-3 วันก็เพิ่ง get ว่าเออ.....มันเป็นอย่างนี้นี่เอง

. . . มันเป็นงานประเภท จองโรงแรม จัดเอกสารทำvisa จองรถ

จองตั๋วเครื่องบิน ให้กับบรรดาแพทย์ที่จะไปสัมนา

. . . จัดเตรียมพวกอาหารการกินให้กับกับแขกและ staff เวลามีสัมนา

. . .

หรืองานอะไรต่างๆ ที่ผู้แทนยาร้องขอให้ทำ

อย่างพวกเตรียมของ และอุปกรณ์ ออกบูธ โปรโมท product

. . . อืมมมม.....เข้าใจแล้วว่าเป็นงานแนวไหน

. .

แต่ตอนนี้ก็ไม่รู้ว่า report หินแค่ไหน

เพราะเท่ารู้ พวก ตัวเลขน่าชุลมุน อยู่ เหอะๆๆ

.

. . แต่ก็เอาเหอะ สู้ๆ

. . . และไม่รู้ว่า โชคดีหรือโชคร้ายที่ตึกที่ทำงานอยู่แถวๆที่ชุมนุม

เลยทำให้ วันนี้ออฟฟิศ หยุด 1 วัน

เมื่อวานก็ได้ออกเร็วกว่าปรกติ

.

.

. เออดีเหมือนกัน เพราะตั้งแต่ทำงานกลับบ้านค่ำทุกวันเลย

. . . ปรกติทำงานที่ไหน พอได้เวลาเลิกงานก็จะรีบๆๆๆๆๆๆกลับบ้าน

แต่พอทำที่นี่ ไม่เห็นมีใครประตือรือร้น เวลาเลิกงานเลย

ทุกคนยังนั่งมึนทำงาน ((อยู่ได้))

. .

. แต่ก็เข้าใจแหละว่างานมันเย๊อะ!!!ซึ่งเราจะเข้าใจเองว่ามันเยอะยังไง

. . .

ตอนนี้ก็ยังต้องปรับตัวเองให้เข้าสู่การทำงานออฟฟิศ

คือตื่นช๊าวกว่าจะถึงบ้านก็ค่ำมืด

ได้เวลานอนก็ต้องนอน

เจอทั้งรถติด รถตู้เต็ม รถไฟฟ้า บางที่ก็มีเหตุขัดข้อง คนเบียดอัดกันเป็นกระป๋อง

. . . ต้องแต่งหน้าเป็นงิ้วทุกวัน ใส่รองเท้าส้นสูงจนเมื่อย แต่งตัวต้องสะอาดเรียบร้อย

ปั้นหน้ายิ้มจนเมื่อย แอ๊บเสียงพูดเพราะเวลาคุยโทรศัพท์ซะจนไม่เป็นตัวของตัวเอง

.

. . ถามว่าบ่นอย่างนี้แล้วไม่ทำอะไรซักอย่างได้มั๊ย

ไม่ได้นะ เพราะการทำงานในสังคมคนหมู่มาก การปรับตัวคือสิ่งที่สำคัญที่สุด

. . .

ที่ทำคัญ ภาษีสังคม สูงขึ้น แต่รายได้จิ๊ดเดียว 55555+

. . . . มื้อแรกกินข้าวจานละ 60 แสรดดดด _ _"

เมื่อวานได้กินผัดไท จานละ 85 godddddddddddddddd

.

. . ไหนจะค่าเดินทาง รถตู้+ รถไฟฟ้า

ป๊าดดดดด การกระเสือกกระสนไปทำงานในเมืองใหญ่ ตึกสูงๆ มันเป็นอย่างนี้นี่เอง

. . . ตอนนี้ก็ต้องตามน้ำไปก่อน แล้วจะปรับอะไรๆ ให้เข้ากับชีวิตก็ค่อยว่ากัน

. . .