ของฝากจากชาติ K

K-fever

K-in trend

.

.

ทุกวันนี้หันไปทางไหนก็ K ไปซะหมด

.

.

เอาอีกแระกรุ บ่นเรื่องเหี้ยๆ นี่อีกแระ

.

.

แต่ก็นั่นแหละ

เพราะชีวิตกรุ วนเวียนกะพวกซังกะบ๊วยนี้กว่า 8 ชม.ต่อวัน

และ 5 วันต่อสัปดาห์

.

.

เพื่อนรัก salesman รูปหล่อ

โชคดีชิ๊หาย ได้ไปดูงานที่ประเทศ K 1 อาทิตย์

.

.

อิจฉามัน แต่ทำไร ไม่ได้

ได้แต่หวังของฝาก ลมๆแล้งๆ จากเพื่อนที่จะเมตตา

.

.

เมื่อเช้าเพื่อนรักกลับมาทำงานตามปรกติแล้ว

.

.

สิ่งแรกที่เจอบนโต๊ะ

คือพวกกุญแจ ตุ๊กตา 1 อัน

เพื่อนรักบอกว่า

“ของมรึงอันสุดท้ายเหลือจากที่คนอื่นเค้าเลือกแล้ว”

“เออ....ขอบใจ ไม่ต้องย้ำก็ได้ ว่ามันเป็นของเหลือเดน สาดดด”

.

.

แหม พับผ่าสิ ไอ้สันดาน

ซื้อเหี้ยอะไร ไม่ซื้อ

เสือกซื้อตุ๊กตาพวงกุญแจ แบบนี้

ดูดีๆ พี่น้อง ((ใช้กล้องมือถือ รุ่นกระจอกๆถ่ายไม่ค่อยชัดเท่าไหร่ เพ่งกันหน่อยเหอะนะ))

.

.

มันเป็นตุ๊กตา แบกภาระอันหนักอึ้งไว้ที่หลัง

_*_

.

.

เอ้อ...มรึงนี่ดีเนอะ ซื้อเหี้ยอะไรมาช่างเหมาะกะการสถานการณ์กรุเสียเหลือเกิน

มรึงกลัวกรุ ทำงานหนักไม่พอหรือไงว่ะ

.

.

กะลังตัดพ้อ มันอย่างโน้นอย่างนี้

เพื่อนร่วมงานข้างๆ บอกว่า

“ไม่ต้องไปว่ามันพิม ตุ๊กตาแบกของทุกคน เหมือนกันหมด แต่ท่าแบกของต่างกันไปเท่านั้นเอง”

.

.

ไอ้คนซื้อของฝากขำชอบใจ

“กรุรู้ไง ว่าทุกคนต้องชอบ”

.

.

หึ หึ หึ ถามกรุซักคำมั๊ย ไอ้นี่หนิ เอาแต่ลางไม่ดีๆ ให้กรุ

.

.

แต่...เอาหน่า ไหนๆ ก็เป็นเพื่อนรัก มันก็มีดีเพิ่มของฝากน่ารักๆอีกอย่าง

.

.

ชิชะ ชิชะ หน้าอย่างมันก็ซื้อ tint มาให้สาวๆที่นี่เป็นเหมือนกัน

((เปล่าหรอก ข่าวว่า มันซื้อเครื่องสำอางค์มาให้สาวๆ เลยเจียดเงินที่เหลือซื้อมาฝากเพื่อนที่ออฟฟิศด้วย))

.

.

แต่ที่น่าภูมิอก ภูมิใจหน่อยก็ตรงที่

ไอ้อ้อมบอกว่า เพื่อนอ้อมซื้อที่เมืองไทย 600 บาทแหนะ อย่างนี้เลย ยี่ห้อนี่เลย

.

.

พอถามว่า มันซื้อมาจากที่โน่นเท่าไหร่

มันก็บอกเป็นเงินวอน ฟังแล้วเยอะแยะมากมายหลายร้อยวอน

.

.

โอ้โห กรุก็คิดว่า เพื่อนจะลงทุนซื้อของแพงมาฝาก

.

.

ที่ไหนได้คิดแล้วตกเป็นเงินไทย 140 บาท

5555+

.

.

เอาเหอะ ยังไงซะ มันก็ยังดีกว่า 600 บาทที่ขายที่นี่แหละว๊า

.

.