....โชคชะตาหรือพรหมลิขิต ตอนจบ กรุรู้ตัวมรึงแล้ววววว.......

แล้ววันนึง พิมเลยขอดูรูปเค้าที่ออนเอ็มบ้าง

.

.

Prim : พิมขอดูรูป"X" ได้ป่ะ คุยกันมาตั้งนาน ยังไม่รู้จักหน้าค่าตากันเลย

X : ได้ แต่ขอที่hi5ได้เปล่าอะ ถ้าไปดูแล้ว อย่ามาทักว่าทอมนะ

.

.

Prim : อื้ม ทาง hi5 ก้ได้ พิมเข้าไปดูได้เหร อ

X : ไม่ได้อะ ต้องเป็นเพื่อนก่อนอะค่ะ

.

.

Prim : เอ้าก็พิมไม่มี นี่นา ก็ปลด lock ก่อนสิ พิมเข้าไปดู แป๊บเดียว นะนะ

X : "X" ทำไม่ได้อะ เพราะที่ทำงานไม่อำนวย ตอนกลางคืนได้เปล่าอะพิม

กลับบ้านก่อนได้เปล่าอะ รูปอยู่บ้านอะค่ะ

.

.

Prim : พิมไม่มี pc ที่บ้าน

X : โหไม่อยากให้ดูรูปเลย อ้วนจัด 5555555555

.

.

Prim : -*- เอ้า อย่างนี้พิมก็เสียเปรียบนะ เห็นแต่รูปเราฝ่ายเดียวได้ไง

X : อืมนึกถึงโกะตี๋ละกันหน้า

.

.

Prim : 5555 จริงดิ

X : อืม นึกถึงโกะตี๋ไว้นะ หมือนกันเลยอะ

.

.

Prim : 5555 จะพยายาม

X : ขำๆๆๆๆๆๆ เครียดนะเนี่ย

.

.

จนแล้วจนรอด พิมก็ไม่เห็นรูปเค้าค่ะ

เพราะเค้าออนที่ทำงาน ผ่านเวป ไม่ได้ออนผ่านโปรแกรม MSN เราจึงไม่ได้เห็นหน้ากัน

.

.

เค้ามี Hi 5 แต่พิมไม่มี เพราะเค้ารับแต่เพื่อนที่ดูรูปได้

.

.

เอ้!!!!....แล้วอย่างนี้ พิมจะเห็นหน้าเค้าได้ยังไงค่ะเนี่ย

โก๊ะตี๋เหรอ???? พิมอยากเห็นซะแระว่าเป็นยังไงน๊า????

.

.

แต่!!! ก็นั่นแหละค่ะ นึกไม่ออก และยังไม่ได้เห็นรูปซะที -*-

.

.

จนกระทั่งวันนั้นก็มาถึง วันที่ทุกอย่างเปิดเผยซะที

.

.

วันนี้ 26/1/2552 เวลา 16:19:52

.

.

X : พิม ออนอยู่เปล่า นี่ไง รูป"X" ... เห็นยังอะ

Prim : เอ้อ เห็นแระ

.

.

X : 555555555 อ้วนได้ใจมั้ย

Prim : หน้าเหมือนเพื่อนเลย ชื่อ"X" เหมือนกัน เป็นทอม เหมือนกันด้วย ชื่อ"X"

.

.

X : พิม เราไม่รู้จักกันมาก่อนนะ หาว่าเป็นทอมอีกละ

Prim : บ้าน"X" อยู่ไหนนะ

.

.

X : แต่จะว่าไป "X" ก็มีเพื่อนคนนึงหน้าเมือนพิมแต่ไม่ได้เป็นดี้อะ

Prim : บ้าน"X" ง่ะ ที่อยู่ กรุงเทพง่ะ

.

.

X : อยู่ตรงซอย..((สงวนชื่อ))... อะ รู้จักเปล่า

Prim : โห!!!! ไอ้"X" เอ้ยยยยยยย!!!!

ชั้นตามหา แกมาตั้งนาน คิดถึงแกม๊ากกกกกกกก แกรู้มั๊ย

.

.

พอรู้ความจริง ว่าอิบร้าเนี่ยเป็นใครเท่านั้นแหละ ดีใจสัส เลย

เคยเป็นมั๊ย แบบว่า เราเจอคนที่เราอยากเจอมานาน

.

.

X : เรียกงี้หมายความว่าไง......แกอย่าบอกนะว่า แกคือคนเดียวกับ ที่อยู่หอดา ??????

Prim : เอ้อออออออออ ไอ้ บร้า จำชั้นไม่ได้เหรอออออออ

.

.

X : ไม่เชื่ออะ

Prim : แง๊ๆๆๆๆ Y^Y

.

.

X : แกอย่ามาอำ

Prim : ชั้นดีใจมากเลยยยยยยย

.

.

X : แกอย่าอำ ขอร้อง

Prim : จริงๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

.

.

X : คนที่ฉันรู้จักไม่ใช่คนนี้อะ

Prim : ทำไม ชั้นสวยขึ้นเหรอย่ะ อิอิ

.

.

X : ก็แกไม่ใช่ดี้อะ อีกอย่างคนนั้นไม่ได้ชื่อพิม แล้วก็คนนั้นไม่แกร่ง หรืออักนัยไม่เหมือนแกอะ

Prim : ชื่อ หลิว มีแฟน เป็น ผู้ ชาย อ้วนๆ ชื่อเบลล์ไง

.

.

X : อืมๆๆๆ 555555555555

Prim : ชั้นตามหา แก มาตั้งนาน ชั้นอยากเจอแก อยากคุยกะแก

.

.

X : ทำไมโลกกลมจังอะ แล้วทำไมแกถึงเป็นดี้อะ แล้ว??????

Prim : ชั้นคิดถึงแกมากเลย

.

.

X : ฉันก็คิดถึงแก ตั้งแต่โดนพ่อจับตัวไป ติดต่อใครไม่ได้เลย

Prim : ชั้นรู้ข่าวครั้งสุดท้าย คือแก หนีออกจากบ้าน ชั้นเสียใจมาก คิดว่าแกจะติดต่อมาบ้าง

.

.

X : ใครบอกแกอะ

Prim : ชั้นจำไม่ได้ ว่าใครบอกนะ จำไม่ได้ จริงๆ

.

.

X : 5555 ไม่น่าเชื่อเลยนะเนี่ยว่าจะเป็นคนเดียวกัน

Prim : แกนะแก ถ้าชั้นเห็นรูปแกตั้งแต่ ครั้งแรก ชั้นคงรู้แล้วว่าเป็นแก แต่แกดันจำชั้นไม่ได้ซะงั้น

.

.

X : ฉันก็ว่าหน้าแกคุ้นๆแต่ไม่คิดว่าจะเป็นแกอะนะ 5555 เวรกำ

Prim : ชั้นสวยขึ้นละสิ อิอิ

.

.

X : ก็แกไม่สักมากขนาดนี้นิ แล้วแกก็ไม่ได้เป็นดี้อะ

Prim : แกยอมรับมาซะว่าชั้นสวยขึ้น

.

.

X : อืม ก็ได้ สวยขึ้น แต่ผอมไปว่ะ

Prim : ก็ไอ้บ้า เป็น 10 ปี มาแล้ว มันอยากสัก ก็สักแหละแก

.

.

X : แล้วทำไมเดี๋ยวนี้แกกินเหล้าเยอะจังอะ

Prim : ก็ถ้าแก อ่าน ไดอารี่ หรืออ่าน blog ชั้น แกก็จะรู้แหละ ว่ามันเป็นไง ขี้เมา ขับรถ ขับรา น่ากัว

.

.

X : ฉันยังเล่าให้แฟนฉันฟังเลยว่าฉันมีเพื่อนคนนึง

รู้จักกับแฟนเพราะแกโนบราไปเที่ยว ใช่เปล่า แรงมากๆๆๆ โลกมันกลมจริงๆ คึดถึงว่ะ

ฉันไม่เคยมีโอกาสได้บอกแกเลย ว่าตอนนั้นขอบคุณมากๆๆๆ

.

.

Prim : ชั้นก็อยากจะบอกแกว่าชั้นคิดถึงแก

ชั้นมักพูดให้แฟนแต่ละคนให้ฟังบ่อยๆ ว่าชั้นมีเพื่อนเป็นทอมคนนึง

X : ฉันมีอะไรติดแกเปล่าอะ 555555555 กัวไง

เพราะตอนนั้นแกให้ทองฉันยืมไปจำเพื่อซื้อทองใหม่ให้อี..((สงวนชื่อ))... ฉันจำไม่ได้ว่าคืนแกหมดยัง

.

.

Prim : ไม่มีหรอก ชั้นรู้แค่ว่า แกเสียดายที่ชั้นมีผัวเป็น ช 5555 เพราะแกบอกว่า ถ้าชั้นเป็นดี้ แกคงจีบชั้น

X : 5555555555 แกอย่าบอกนะว่าแกเป็นดี้รอฉัน คิดนะเนี่ย

.

.

Prim : แต่ตอนนี้ชั้นก็เป็นดี้ มาเป็นจะ 10 ปีแระ เสียดายมีผัว แระ 55555

X : 55555 โหอยากกอดแกว่ะ

.

.

Prim : ไม่น่าเชื่อเลยเนอะ ว่าเราจะมาเจอกัน แมร่งเกือบ 10 ปี ผ่านมาแระ Y^Y ชั้นก็อยากกอดๆๆๆๆ

X : แต่แกก็เป็นเพื่อนของเพื่อนฉันอีก โลกกลมเนอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้โทรหาดีกว่า

เพราะโทรฟรี วันนี้โทรเสียเงิน คิคิคิ

Prim : อินี่ งก

.

.

5555+ นี่แหละค่ะ ประวัติที่พิมคุยกะเค้า ตั้งแต่วันนั้น 1 ปีผ่านไป จนถึงวันที่พิมรู้ว่าเค้าเป็นใคร

.

.

ไม่น่าเชื่อเนอะ ไม่น่าเชื่อจริงๆ เพื่อนคนนึงที่เรารักมาก สนิทมาก

เพื่อนคนนึงที่เราตามหา เพราะคิดถึง

เพื่อนคนนึงที่เราอยากเจอมาก แต่เราหมดหนทางที่จะได้เจอ

.

.

เค้าวนเวียนอ่านไดเรามาเป็นปีๆ เค้าเห็นรูปเรา แต่เค้ากลับจำเราไม่ได้ _”_

.

.

ตลอดระยะเวลาที่คุยกันทั้งทางเอ็ม และทางโทรฯ

มันไม่มีอะไรบอกได้เลยว่าเราคุ้นเคยกับคนๆนี้

.

.

เรารู้สึกแค่ว่า เค้าจริงใจ และเราอยากจะเก็บเค้าไว้เป็นเพื่อน แม้ว่าจะเป็นเพื่อนทางเน็ทก็ตาม

.

.

โลกกลม ช่าย โลกกลม จริงๆ

.

.

เรารู้จักกันปี 1999 และนี่ก็ปี 2009

10 ปี แล้ว ที่เพื่อนรัก 2 คน ต้องพลัดพลากจากกันไป ทั้งที่ยังห่วง และแสนจะคิดถึงเหลือเกิน

.

.

หลังจากที่เรารู้แล้วว่าใครเป็นใคร

เรามีเรื่องขำๆ คุยกันมากมาย

.

.

เราขุดคุ้ย ถึงวันเก่าๆที่ผ่านมา

แต่พอมาเป็นวันนี้ วันที่เราอายุเข้าเลข 3 กันแล้ว

.

.

เราต่างพากันขบขัน ต่อสิ่งที่ผ่านมา

.

.

ทุกวันนี้เพื่อนรักของพิม มีชีวิตที่มีความสุขดี มีคนรักที่น่ารัก

ประครองรักมาได้ 5 ปีแล้ว

.

.

ต่างจากพิม ที่ความรักผ่านร้อนผ่านหนาวมาเยอะเหลือเกิน

.

.

เราทั้งคู่ มีโอกาศได้นัดเจอกันอีกครั้ง

.

.

มีหลายอย่างเปลี่ยนไป แต่ที่เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัดคือ

ริ้วรอย ของวันเวลา

.

.

10 ปีที่แล้ว เรารู้จักกันในฐานะเพื่อน ในอายุเพียง 20-21 เท่านั้น

แต่วันนี้ เราโตมากแล้ว โตมากพอที่เรียกได้ว่า เราเป็นผู้ใหญ่แล้ว

.

.

แต่สิ่งที่เรา รับรู้ได้ถึงความคงอยู่ นั่นก็คือ คำว่า “เพื่อน”

มิตรภาพระหว่างเรา แม้มันจะห่างหายไปถึง 10 ปี

.

.

แต่มันไม่ได้ทำให้เรารู้สึกว่ามันขาดสะบั้นหายไปไหนเลย

.

.

เพื่อนยังคงเป็นเพื่อน ที่ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน

มันก็ต่อกันติดเสมอ

.

.

ชั้นจะบอกอะไรแกให้ ชั้นไม่รู้ว่าอะไรดลบันดาลให้เราได้เจอกัน

แต่ชั้นบอกได้เลยว่า ชั้นดีใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นมาก

.

.

แกเป็น 1 ในเพื่อนเพียงไม่กี่คน ที่ชั้นคิดถึงและอยากเจอ ทั้งที่รู้ว่าเป็นไปไม่ได้

แต่วันนี้ มันเป็นไปได้แล้ว คำว่า “โคตรดีใจเลย” แกเข้าใจชั้นมั๊ย

.

.

ชั้นยินดี ที่เห็นแกมีความสุขกันสิ่งที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ โดยเฉพาะเรื่องความรัก

.

.

ชั้นขอบคุณกับทุกๆคำแนะนำที่แกมีให้ชั้น

ชั้นเชื่อว่า มันมาจากความหวังดี ทีเพื่อนคนนึงมีให้เพื่อนคนนึงจริงๆ

.

.

ชั้นไม่รู้ว่าจะขอบคุณอะไรดี

ขอบคุณเลสล่า ขอบคุณโลกอินเตอร์เน็ท

ขอบคุณความบ้าที่ชั้นเขียนไดอารี่ ((จนทำให้แกต้องติดตามอ่านตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้))

.

.

ขอบคุณพรหมลิขิต ขอบคุณที่แกลาพักร้อนเลยทำให้แกออนเอ็มแล้วชั้นเห็นรูปแกได้

ขอบคุณความทรงจำที่ชั้นมีต่อแกแบบไม่มีวันลืม ถึงชึ้นจะแก่แล้ว((แม้แกจะจำมันไม่ค่อยจะได้ก็เหอะ))

.

.

ขอบคุณที่แกยังอ้วนเหมือนเดิมชั้นเลยจำแกได้

ขอบคุณแววตาคู่นั้นของแก ที่ชั้นจำได้เสมอแม้วันที่แกเคยมีน้ำตาให้ชั้นเห็น

.

.

ขอบคุณนะ ขอบคุณจริงๆ

.

.

...โชคชะตาหรือพรหมลิขิต : ตอนที่ 1 เธอผู้ติดตาม.....

คุณเชื่อเรื่องโชคชะตาหรือพรหมลิขิตหรือเปล่า

.

.

..

เรื่องที่พิมจะเล่าให้ฟังต่อไปนี้มันเป็นเรื่องที่เกิดกะตัวเอง

และคนๆนึงที่ขอสงวนนามจริง((แต่เป็นทอม))

แต่พิมจะเรียกเค้าว่า "X" ละกัน

.

..

..เรื่องราวระหว่างพิมกะเค้าคนนั้น "X" ไม่ได้เรียกว่าลึกลับซับซ้อนอะไร

.

.

แต่เป็นเรื่องราวที่กว่าความจริงจะเปิดเผย นั่นก็ล่วงเลยมาเป็นเวลา 1 ปี เต็มๆ

.

.

..หึ หึ หึ ((เริ่มหนุกแระ ละเซ่))..

.

.

.

**หมายเหตุ***Blog หน้านี้ได้มีการขออนุญาติทั้งคนรักของตัวเอง

และผู้ที่อยู่ในเรื่องราวแล้ว

ถึงแม้จะเป็นการเปิดเผยข้อมูลในเบื้องลึก!!!ก็ตาม

.

.

v

v

v

..ย้อนไปเมื่อ 1 ปีที่แล้วมีคนๆนึง ((คาดว่าเป็นทอม))

เค้า add MSN พิมไว้จาก lesla diary

.

.

...จากประวัติการคุยที่พิมจะ set save ไว้

เค้าก็เข้ามาคุย ประมาณนี้ ((ไม่ได้ดัดแปลงข้อความใดๆค่ะ เอาแต่ชื่อเค้าออก))

.

.

.

..วันที่ 2/11/2550 เวลา 15:40:43..

v

v

v

v

x : สวัสดีค่ะ คุณพิม

Prim : จ้า.

.

.X : ดีใจนะค่ะที่ได้เจอคุณซะที

Prim : - -' ค่ะ ใครหว่า

.

.

.X : 555 คุณไม่รู้จักหรอกค่ะแต่เรารู้จักคุณมาก

Prim : รู้จักมากด้วย.

.

.

X : เพราะอาจเรียกได้ว่าแฟนคลับ ก็ได้นะค่ะ

Prim : เหอะๆๆๆ อ้อ ค่ะ ขอบคุณๆ ดีใจๆ ทีมีคนชอบอ่าน

.

.

.x : อืม ชอบ แรงดีค่ะ เหมือนกับว่าไม่ต้องหาคำเพราะๆมาเขียน

แต่ใช้ตัวตนของตัวเองเขียนมันเลย รู้สึกดี

Prim : เหรอ บางทีก็ไม่หรอก บางทีก็ไม่สนุกเท่าไหร่

.

.

..วันนั้น ประมาณ 1 ชม.ที่พิมได้คุยกะเค้า

แล้วก็ไม่ได้สนใจอะไร

เพราะก็คิดว่าเป็นเพียงคนที่ชอบอ่านไดอารี่ คนนึงเท่านั้น

.

.

..และที่สำคัญจากวันนั้น เค้าก็ไม่เคย ออนเอ็มให้เห็นอีกเลย....

.

.

จนวันนึง ถ้าเปรียบกับละครนน้ำเน่าๆซักเรื่อง

หน้าจอ ทีวี ของคุณก็จะขึ้นคำว่า

" 1 ปี ผ่านไป ((ไวเหมือนโกหก)) "

.

.

พิมได้เจอเค้าอีก

ซึ่ง!!! ผ่านมาแล้วเป็นระยะเวลา 1 ปี หรือประมาณ 365 วันนั่นเอง

v

v

v

v

วันที่ 25/11/2551 เวลา 14:48:53..

.

.

.X : สวัสดีค่ะพิม

Prim : อื้ม ว่าไง ค่ะ.

.

.

X : ดีใจจังที่ได้คุยด้วย

เพราะตั้งแต่เลสล่าเข้าไม่ได้เลยไม่ได้อ่านเรื่องราวของพิมเลย

Prim : เหรอ คะ ว่าไง "X" สบายดีนะ ค่ะ

.

.

.X : สบายดีค่ะ แล้วพิมสบายดีหรือเปล่า

Prim : ก็สบายดีค่ะ แต่งานเยอะไปหน่อย ไม่ค่อยได้มีเวลาออนเอ็ม

นี่ก็เพิ่งเข้ามาออน เพราะว่าเข้ามา check mail

เลยออนทักทายเพื่อนๆ ที่นานๆ จะได้คุยกัน.

.

.

X : อยากบอกว่า.....เอ้อคิดถึงนะค่ะ

Prim : เหรอ.

.

.

X : อยากอ่านที่พิมเขียนอีก ลูกๆสบายดีหรือเปล่าค่ะ

Prim : ค่ะ ขอบคุณที่ยังคิดถึงกัน สบายดีคะ ^^ ซน ตามประสาหมาๆ.

.

.

X : จะติดตามพิมได้ที่ไหนอะค่ะ แล้วพิมเล่น hi5หรือเปล่า

Prim : ไม่อะค่ะ ลบ hi5 ไปนานแล้ว

ไม่มีแล้ว ไม่ถนัด hi5 ((เข้าขั้นไม่ชอบ)) เหอะๆๆๆ..

.

.

.

จากนั้นพิมก็ส่ง link ที่ blog spot ของพิมให้เค้าอ่าน

.

.

..แล้วจากนั้นเค้าก็อ่าน blog พิมไปเรื่อยๆ

((และเค้าก็อ่านไดอารี่ของเพื่อนๆคนอื่นด้วยนะค่ะ ไม่ต้องห่วงหรอก เค้ารู้จักพวกคุณทุกคนแหละ))

.

.

แต่แปลก มาปีนี้ เค้ามีเวลาคุยกะพิมทาง MSN เยอะขึ้น

พิมมีอะไรก็ได้คุยกะเค้าเยอะขึ้น..

.

.

ที่สำคัญ เค้าเป็นคนที่ให้พิมปรึกษาปัญหาอะไรต่อมิอะไรได้อย่างมากมาย

บังเอิญที่เค้ามีความรู้เรื่องที่พิมกำลังประสบปัญหาอยู่พอดี .

.

.

.แต่ถึงกระนั้น พิมก็ยังรู้สึกว่า

เค้าคือ คนที่ชอบอ่านและติดตามไดอารี่พิม เท่านั้นไม่ได้มีอะไรในความรู้สึกส่วนตัว.

.

.

.อาจมีบ้างบางที ที่รู้สึกว่า เอ๊ะ!!! ยังไงกัน!?!?!??!?

v

v

v

v

วันที่ 24/12/2551 เวลา 12:04:56..

.

.

X : แล้วพิมรู้มั้ยทำไม "X"ถึงอยากคุยกับพิม แล้วพยายามหาพิมมาตั้งนานอะ

Prim : นั่น สิ ทำไมค่ะ พิมว่า พิมไม่ได้เป็นลุกหนี้ ของ "X" นะ 5555.

.

.

.X : 5555555555 เพราะตอนแรกเข้าไปอ่านของเลสล่าก่อน

แล้วรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้แรงจัง อ่านเรื่อยอะ จนมาอ่านอยู่ช่วงนึง

Prim : ตอนนั้น มั้ง รู้สึก ว่าจะเจออะไร เยอะ เลย ปากจัดไปหน่อย.

.

.

.X : ที่พิมทะเลาะกับแฟนเก่าอะ แล้วมีอะไรหลายอย่างที่ทำให้ประทับใจ อย่าให้พูดเลย ไม่ดี

Prim : อื้มม ตอนนั้นช่วงมรสุม เลยปากหมา 5555

แล้วมีอะไรหลายอย่างที่ทำให้ประทับใจอย่าให้พูดเลยไม่ดี ==> ???.

.

.

.X : 55555 ก็มันไม่ค่อยดีอะ เพราะเหมือนคิดภาพตามอะ..

.

.

.แต่ก็นั่นแหละ สิ่งที่เค้าเขียนมาก็ไม่ได้ทำให้พิม คิดอะไรหรอก

ก็แค่คิดว่า มันคือการพูดคุยเล่นๆ ตามประสา

และยังให้เกียรติ คิดว่า เค้าคือคนที่ติดตามไดอารี่ อยู่ดี!!!!..

.

.

.

แล้วเราก็คุยกันเรื่อยๆตามประสา ของคนทำงานต่างสาย

แต่มีบางสิ่งบางอย่างที่พ้องตรงกันในเรื่องของการให้คำปรึกษา

.

.

..มีบ้างที่พิม เล่าเรื่องไปสัมภาษณ์งานมาโน่นนี่

และเค้าก็ทำตัวแป็นที่ปรึกษาที่ดี มาตลอด.

.

.

.เราจะคุยกันเกี่ยวกับเรื่อง สภาวะเศรษฐกิจ ปัจจุบันเสียมากกว่า

.

.

..แล้วมีอยู่ช่วงนึง เค้าเขียนอะไรมาบอกบางอย่างกับพิม

v

v

v

v

Prim : อ้อ "X" พิมลองไปอ่าน ประวัติ การคุยของเราเชื่อป่ะ

ว่า เนี่ยเป็นการคุย ครบรอบ 1 ปี ที่เราได้คุยแล้ว 5555

ประมาณว่า คุยกัน 1 ปี 1 ครั้ง พอ

X : จริงอะ

Prim : จริงๆ.

.

.

X : มีประวัติการคุยด้วยเหรอ

Prim : มีสิค่ะ พิม save ไว้

.

.

.

X : 555555555 โหถ้าพูดอะไรที่แบบจีบๆๆๆๆๆๆเนี่ย ก็มีหมดเลยซิค่ะ กัว.......

Prim : ไม่มีๆ ช่วงนั้น พิม hurt อยู่มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ไม่มีใครกล้าจีบหรอกเหอะๆๆๆ "X"คุยกลางๆ ดีค่ะ

X : 555555 เอาจริงๆนะเคยคิดว่าฉันจะต้องจีบผู้หญิงคนนี้ ชอบมาก .

.

.

.Prim : ไม่นะ

X : โหออกตัวสร้างเกราะแรงอะ

.

.

Prim : พิมล่อเล่น 5555.

X : แต่คิดๆๆไป กัว 555555

.

.

Prim : 5555 กัวอะไร

X : เปล่าอะ ก็กัวเวลาพิมโกรธอะค่ะ

แต่ดูเวลารักใครแล้วแบบสุดตัวเหมือนกัน..

.

.

.

การติดต่อของเราเป็นไปอย่างต่อเนื่อง เรียบๆ

และไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรอก

อาจมีบ้างที่เราคุยกัน พิมพอจะรู้สึกถึงอะไรบางอย่างในตัวเค้าได้

v

v

v

v

Prim : ที่จริง อ่านไดพิมมาก็พอควร ก็น่าจะเดาทางได้ ว่าพิมน่าเป็นคนยังไง เหอะๆๆ

X : อืมใช่ ถึงอยากจะคุยด้วยมากไงค่ะ.

.

.

Prim : พิมมักจะเหนือการคาดเดาเสมอ

X : 5555555 ถูก.

.

.

Prim : แฟนพิมหลายๆคน มักจะพูดคล้ายๆกันว่า พิมเป็นคนแปลก และไม่มีใครเหมือน

X : เป็นคนที่ดูหลายอารมณ์อะ..

.

Prim : ไม่ใชไม่เหมือนใครนะ แต่ ไม่มีใครเหมือนมากกว่า

แต่ก็ไม่รู้ว่าแปลกตรงไหน ก็ปรกติดีนี่นา หึหึ

X : 55555 ไม่รู้ซิแต่น่าค้นหาอะ

บางทีจะพิมพ์อะไรไปยังเครียดเลย "X"อะ กัวพิมพ์ไปแล้วพิมจะไม่คุยด้วยอีก.

.

.

Prim : ไม่ต้องเครียดๆ พิมก็คน ธรรมดา แยกแยะได้ ที่สำคัญ มีสมองไตร่ตรองค่ะ อิอิ

X : ขอบคุณนะที่คุยด้วย

Prim : ค่ะ.

.

.

.

..สิ่งที่พิมรู้สึก คือพิมรู้สึกว่า เค้าเกร็งทุกครั้งที่มีการคุยกะพิม แปลกมั๊ยล่ะ 5555+.

.

.

.บางทีเค้าก็เป็นเอามาก จนพิมรู้สึกว่า เฮ้ย!!! ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้

v

v

v

v

X : พิมรู้ปเล่าค่ะ เวลา "X"คุยกับพิมนะ เหมือนมีอะไรมาจุกที่คอละ ........................

Prim : -*- ทำไมล่ะ งง..

.

.

X : 5555 ลุ้นว่าพิมจะพิมพ์ตอบ "X"เมื่อไหร่ไงค่ะ แบบว่าต้องคอยลุ้นอะค่ะ

Prim : ขนาดนั้นเชียว relax ๆดีกว่ามั๊ย 5555..

.

.

.

.

แต่คุยไปคุยมา พิมก็รู้ว่าเค้าเป็นเลสคิงค่ะ

อันนี้รู้และรู้สึกได้เอง โดยที่เค้าไม่ต้องบอก

บางครั้งเราคุยกัน เค้าก็ดูเป็นมิตร จริงใจ และเป็นห่วงพิม

v

v

v

v

X : พิมเชื่อมั้ย "X"เคยถามตัวเองนะ เวลาที่อ่านไดพิมแล้วอะ

ว่ามีบ้างหรือเปล่าที่พิมอ่อนแอ จนต้องการใครซักคน?

Prim : ได วันนี้ไง ที่พิม weak

บังเอิญมาก ที่พิมดันมี mode อ่อนแอ กับเค้าเหมือนกัน.

.

.

.X : อืม แต่เมื่อวาน "X" ย้อนกับไปอ่านไดพิมอันเก่านะ

ตอนที่พิมหายไปแล้วแม่พิมเป็นห่วงอะค่ะ เลยคิดว่าพิมเหมือนจะอ่อนแอนะ

แต่ที่จริงอะไรหลายๆอย่างมันก็ผ่านไปได้

เพราะพิมเป็นคนเข้มแข็งเหมือนมีเลือดนักสู้อะ.

Prim : ก็ไม่เสมอไปหรอก บางทีพิมก็ต้องพูดทุกอย่างให้เค้าสบายใจ

.

.

X : "X"ก็เลยอยากคุยกับพิมไง เพราะพิมเป็นคนเข้มแข็งนะในสายตา "X"

.Prim : ไม่หรอก พิมไม่ได้เข้มแข็งขนาดนั้น ก็แค่ผู้ ญ คนนึง

.

.

X : พิมเป็นคนที่บอกไม่ถูกอะ แต่อยากคุย พิมเข้มแข็งให้ทุกคนเห็นไงแต่บางที

ลึกๆพิมอาจต้องการใครซักคนที่เข้มแข็งกว่าพิมตอนพิมอ่อนแอก็ได้มั้ง.

.

.

Prim : ก็แนวนั้นแหละ ซึ่งพิมก็คิดว่ามันเป็นเรื่องปรกติ ใครๆ ก็มี mode อย่างนั้นทั้งนั้น

X : อืม อย่าเครียดเลยนะ มันห้ามไม่ได้รู้แต่เป็นห่วง บางทีคนที่เกิดวันศุกร์ก็จับความรู้สึกอีกคนได้นะ

.

.

.Prim : ใครค่ะ เกิดวัน ศ

X : "X" (ทำท่ายกมือ)

Prim : พิมก็วัน ศ แหะๆ..

.

.

ถึงตอนนี้ พิมก็ซึ้งในน้ำใจเค้า และรู้ว่าเค้าเป็นห่วงเราจริงๆ

แม้จะแค่เป็นคนที่ติดตามอ่านไดอารี่ก็ตาม

.

.

.

..การพูดคุยของเรา เป็นไปอย่างต่อเนื่องเรื่อยๆ

บางครั้ง เค้าก็มีความคิดเห็นถึงคนรักของพิมด้วยนะ

v

v

v

v

v

X : ตอนแรกที่อ่านไดพิมอันใหม่ "X"ยังเข้าใจว่าพิมคบกับน้องคนนั้นอยู่เลยนะ

แต่พออ่านไปไม่ใช่อะ

Prim : อ้อ เลิกกัน หลายเดือนแล้ว .

.

.

X : คนที่ทำให้ "X"ตามอ่านเรื่องอะก็ตอนที่พิมคบกับแฟนที่ชื่อ..((สงวนชื่อ))...นั้นแหล่ะ

Prim : อื้ม ก็เลิกกับ..((สงวนชื่อ))... แล้วก็มาคบกะน้องคนนั้น

แล้วก็เลิกกัน แล้วก็มาคบกะ เด็กแว๊นซ์((คนปัจุบัน)).

.

.

X : แต่คนที่พิมคบปัจจุบัน "X"รู้สึกว่าเค้าทำให้พิมดูเป็นคนใจเย็นและดูเหมือนจะใจดีขึ้นนะ

Prim : ก็แนวนั้นนะ.

.

.

X : ตอนนั้น "X"อ่านไดพิมแล้วคิดว่าอยากได้ผู้หญิงคนนี้เป็นเพื่อนมากอะ

ดูแบบจริงใจมากตรงดี แต่เป็นแฟนไม่เอากัว

..Prim : อื้ม แต่พิมถามแฟน พิม ว่า พิม ดุ เหร อเค้าก็ว่า แล้วแต่สถานการณ์นะ 5555

.

.

X : อืมนะ ก็คนนี้เค้าทำให้พิมอ่อนได้อะ เค้าก็ต้องว่าพิมไม่ดุซิ.

Prim : 5555 สงสัยจะใช่นะ เค้าไม่ต่างจาก..((สงวนชื่อ))...หรอก โดยนิสัย ((ที่ดีๆ))นะ

.

.

X : เคยคิดนะว่าใครจะทำให้พิมดูดุน้อยลงได้ อืมคนนี้นี่เอง.

Prim : เค้าใจดี และตามใจ พิมไง ถือว่า เป็นคนดีคนนึง

.

.

X : อืมแต่ดูพิมเหมือนความรู้สึกพิมเต็มมากขึ้นนะจากที่ผ่านมา

เพราะตอนที่คบกับน้องคนนั้น"X"มีความรู้สึกว่าพิม....ยังไม่ใช่อะสำหรับคนนี้

Prim : อื้ม ไม่ใช่ หรอก ใครๆ ก็รู้ว่า ไม่ใช่ ไม่มีทางเป็นไปได้ กระทั่ง ตัวพิมกับตัวน้อง เค้าเอง

.

.

X : แต่คนนนี้ถ้าพูดเหมือนทำให้พิมสงบมากขึ้นทุกๆอย่างดูเป็นครอบครัวมากขึ้น

Prim : ประมาณนั้นแหละ.

.

.

X : คนนี้ทำให้ดูเป็นบ้านดี ดูอบอุ่นขึ้น ก็ดีใจด้วย

เพราะเวลาที่พิมเขียนไดแบบมีความสุขมันน่าอ่านมากอะ

Prim : แต่ความจริง คนนี้ก็เด็กนะ

.

.

X : อืม แต่ก็ดูเอาพิมอยู่นะ 55555.

Prim : ก็ โอเค แหละ อยู่บ้าง ไม่อยู่ บ้าง พิมมันเอาแต่ใจ ((ไปหน่อย))

บางทีเค้าก็ปวดหัว เหมอืนกัน หึหึ

.

.

X : 5555555 อะนะ แต่ "X"ว่าก็ไม่แปลกหรอก

เพราะพิมเป็นคนมั่นใจตัวเอง(ภายนอก)มั้ง.....เพราะพิมต้องดูแลตัวเองมานานอะ ทำให้พิมแข็งบางครั้ง.

.

.

.

.จนเวลาล่วงเลยไปได้ไม่นาน เค้าก็ขอเบอร์พิม

แน่นอนค่ะ พิมให้ไป เพราะคิดว่า เค้าเป็นคนมีความรู้ในด้านที่เรากำลังมีปัญหาพอดี.

.

.

.บางที มีอะไร พิมอาจปรึกษาเค้าได้ ..

.

.

.

และมันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ พิมมีเรื่องกลุ้มใจ ปรึกษากับเค้าตลอด

และเค้าก็ช่างเป็นผู้ให้คำปรึกษาที่ดีเหลือเกิน.

.

.

.เรียกได้ว่า กลุ้มเรื่องนี้เมื่อไหร่ จะมีคนให้กำลังใจ และคำปรึกษาได้เมื่อนั้น

แหม...พิมนี่โชคดีจจริงๆที่รู้จักคนมีความรู้ด้านนี้ ^^

.

.

..แต่พิมไม่มีเบอร์เค้านะ เค้าไม่ยอมให้ไว้

จะด้วยเหตุผลอะไรก็ตามแต่ พิมก็ไม่ได้ติดใจ

.

.

..แต่เค้าขอเบอร์พิมอยู่หลายหน จนพิมให้ไป

..เพราะเท่าที่รู้ เราต่างก็ไม่ได้มีความรู้สึกต่อกันเชิงชู้สาว

ในขณะที่เค้าก็มีแฟนที่เค้ารัก และพิมก็มีคนรักอยู่ เช่นกัน

เรียกได้ว่า เราบริสุทธิ์ใจ

.

.

...แต่สิ่งที่เค้าบอกว่า ทำไมต้องขอเบอร์พิมไว้.

.

.

.เค้าบอกว่า

ก็1.ไม่อยากกวนทางโทรศัพท์แต่ขอเบอร์ไว้อุ่นใจ

2 "X"คุยโทรศัพท์ไม่เก่ง

3.เกรงใจคนที่บ้าน..

.

.

ที่เค้าขอเบอร์ไปนั้น.... “เพื่อความอุ่นใจ”เอ้อ.....เอากะเค้าสิ 5555+

.

.

..แล้ววันนึง พิมเคยขอดูรูปเค้าที่ออนเอ็มบ้างเพราะพิมไม่เคยเห็นรุปเค้าซะที

.

.

..ถึงเวลาแล้วที่พิมอยากเห็นหน้าเค้า เพื่อนทางเน็ท

เพื่อนทางเอ็ม เพื่อนที่ติดตามอ่านไดอารี่ของเรามาเป็นปีๆ

หน้าตาเค้าเป็นไงน๊า?????..

v

v

v

v

((อ่านต่อ...พรุ่งนี้ค่ะ)))))

v

v

v

v

.....เขียนไดอารี่ยังไง ไม่ให้คนยี๊.....

วันนี้ ว่าด้วยเรื่องการเขียนได . . ก่อนอื่น ต้องขอออกตัวไว้ก่อน ว่าพิมนั้นไม่ได้เป็นผู้เชี่ยวชาญ ในเรื่องการเขียนได ที่มาแต่สวรรค์วิมานชั้นไหน . . เนื้อหาที่จะกล่าวดังต่อไปนี้

ที่มีประสบการณ์ การเขียนไดอารี่ออนไลน์

เพียง 3-4 ปีเท่านั้น

.

.

อาจไม่ได้มากได้มาย พอที่จะชี้แนะใครได้

แต่ก็ไม่ได้น้อยจน หูหนวก ตาบอด ประมวลอะไรไม่ได้เลยเช่นกัน

.

.

** หมายเหตุ เนื้อหาทั้งหมดในแต่ละข้อที่กล่าวมา

นำมาจากหลายคำบอกเล่า หลายความคิดเห็น

ที่เจอมากับตัว และได้รับรู้มาจากผู้อื่น

.

.

ไม่ได้ระบุ กล่าวถึงหรือเจาะจงถึงผู้หนึ่งผู้ใด

แต่ถ้ามันจะไปสะกิดตาปลาใครไปบ้างก็ขออภัยมา ณ.ที่นี้ค่ะ

((ปล. แต่มิอาจแผ่ส่วนกุศลให้ได้ เพราะว่าอยู่ในช่วงสะสมบุญอยู่ หึหึหึ))

.

.

เพื่อนๆรู้มั๊ย การเขียนได หรือเขียน blog เนี่ย

ไม่ใช่เรื่องง่ายๆนะ

.

.

เรียกได้ว่า การเขียนไดนั้น มันเป็น ศิลปะอย่างนึงเลยแหละ

แล้วมันจะออกเป็นศิลปแนวแอฟแทรกซ์ ซะด้วย

คือใช้ใจมอง เพราะใช้แต่ตามองไม่ได๊ ((เสียงสูง))

เดี๋ยวมันเข้าไม่ถึง

.

.

คนที่ไม่เคยเขียนไดนั้น

มักจะไม่รู้หรอกว่า

.

.

การเขียนไดนั้น จะเขียนเล่นๆเขียนเรื่อยเปื่อย

เขียนบ้าๆ บอๆ ไม่ได้นะ

ทุกๆการเขียนในแต่ละหน้า ต้องมีเหตุและผล

.

.

เขียนได ยังไงให้น่าสนใจ และไม่เป็นที่หมั่นไส้ของชาวบ้านทั่วไป

.

. 1. เริ่มจาก Head diary หรือ Cover ก่อน ภาษาไทยก็ หัวได น่านแหละ

.

.

รูปค่ะรูป รูปที่ใช้ หากเจ้าของได มีแฟน มีคู่รัก มักจะนิยมใส่รูปคู่

.

.

จะน่ารัก น่าเกลียด น่าอิจฉา หรือน่า...อะไรก็แล้วแต่อันนี้ไม่ว่ากัน

เพราะคุณเป็นคู่รักกัน จะใส่รูปรักแบบปานจะแหกตูดดมก็ไม่ว่า

.

.

แนะนำว่า พยายามอย่าใส่รูปแนวอีโรติกจนเกินไป

((ก็ประมาณมุมดูดปาก แลกลิ้น หรือภาพเปลือยกอดกันไรงี้))

ไม่ว่านะ เพราะนั่นมันเรื่องของคุณ

.

.

แต่บอกตามตรง ดูแล้วมันชวนขนหัวลุก

.

.

แนะนำ เป็นภาพน่ารักๆ จุ๊บแก้มนิดๆหน่อย จะดีกว่า

((บางคนมีแค่รูปมือจับกัน ก็ดู art ได้ ไม่เห็นต้องเยอะไปกว่านั้นเลย))

.

.

ส่วนคนโสด เอาสารพัดรูปมาลงได้เลย

ทั้งมุมสวย มุมน่ารัก มุมดูดี๊ ดูดี มุมแอ๊บแบ๊ว มุมกลับหลังหัน มุมเหี้ยอะไรก็ได้

.

.

แต่!!!!

.

.

อย่าพยายามใช้ Photo shop กับรูปนั้นมากกกกกก จนเกินไป

ว่ากันว่า ผู้ ญ ที่น่ากลัวที่สุดในวงการ Internet

คือผู้ ญ ที่ใช้ Photo shop เก่ง ((เชื่อกรุเหอะ))

.

.

เคยได้ยินมั๊ย กับคำพูดที่ว่า

“....โอ้วววว ในรูปในได/ใน M สวย/หล่อ ขั้นเทพ

พอมาเจอตัวจริง หน้าแมร่งเหี้ยสาดดดดด...”

.

.

เห็นมั๊ย แค่หัวไดก็สำคัญนะ

.

.

2. ความสั้น ความยาวของเนื้อหา การเว้นวรรค ช่องไฟ

การใช้ภาษา และการเรียบเรียง

.

.

จะบอกให้ พวกเขียนไดยาวๆ เป็น 1 ในได ที่ไม่น่าอ่าน

เพราะแมร่งยาวไง ยาวเกิน กว่าจะอ่านถึงข้างล่าง แมร่งกรุลืมข้างบนแระ

.

.

เคยมั๊ย อ่านไดซัก 1 ได เกิดความคิดที่ว่า

“...แมร่ง เขียนยาว จนไม่รู้จะเมนท์เหี้ยอะไรให้

งั้นกรุก็ลอกเอาเมนท์คนอื่นเค้าละกันเค้าว่าไง กรุว่างั้น

เลียนแบบเมนท์ไปงั้นแหละ ถามว่า รู้มั๊ยเค้าพล่ามอะไร

ไม่รู้หรอก เพราะยาว ขี้เกียจอ่าน แต่มาแสดงตัวเฉยๆ 555+”

.

.

แต่พวกสั้นไป เฮ้ย!!! ไอ้พวกสั้นๆเนี่ยดีออกนะ

เพราะไม่ต้องตาแฉะ อ่านเยอะ สั่นง่าย ได้ใจความ เมนท์ก็ง่าย

((ก็เมนท์สั้นๆ เหมือนมันเขียนนั่นแหละ))

.

.

ส่วนการเว้นวรรคช่องไฟ อันนี้พวกท๊อปภาษาไทย

จะหงุดหงิดมาก หากเจอพวกเขียนไดแบบ ตัวติดยาวเป็นพรืดดดดด อ่านยากนะ

.

.

ต้องเว้นวรรค สวยๆให้เค้าอ่านง่ายๆหน่อยก็ดี

.

.

อีกปาเพด พวกใช้ภาษาไทยแบบวัยซะรุ่นหง่ะ

แบบว่า เท่ร๊ากกก ฉานร๊ากกกเทอ ไรงี้ มั่ยรุ ทำมัย ร๊ากเทอ คนเดว

อ้ายพวกเน้ เขียนกวนตรีน อ่านยากชิ๊หาย กรุจะบร้า แสรดดดดด

.

.

3. อย่าเขียนไดแล้วใช้คำหยาบคายเกินไป

เพราะบางคนนั้น เกิดมาอาจไม่ชินกับภาษาหยาบๆที่ว่า

.

.

เพราะฟังแล้ว บรรดาทั่นๆ

อ่านแล้วก็อาจมี ระคายหู ระคายความรู้สึก ระคายต่อมผู้ดี

แนะนำว่า ปิดไปซะ อย่าเข้ามาอ่านเลยไดพวกนี้

((เพราะคนเขียนอาจเริ่มระคายตรีนแล้วเช่นกัน))

.

.

แต่เชื่อเหอะว่า สังคมทุกวันนี้

เราหนีภาษาหยาบอย่างนี้ไปไม่พ้นหรอก

.

.

ยังไงมันก็ต้องเจอแหละ ไม่มากก็น้อย

.

.

ใครใคร่อยากเขียนหยาบ เขียนไป

ใครใคร่อยากอ่าน อ่านไป ไม่ว่ากัน

ไม่อยากอ่าน แมร่งสถุลฉิบหาย ไดอิห่ารากเนี่ย

ปิดไปเลยขอรับ ^^

.

.

4. เรื่องลับเฉพาะกิจ เรื่อง X เรื่องกาม เรื่องซั่ม

ไม่แนะนำให้เขียน เพราะว่ามันหยาบโลน รับม่ายยยด้ายยยยย

.

.

ถ้าเป็นไปได้ ให้ลง clip ซั่มกันไปเลย คนดูจะชอบมากกว่า 5555+

.

.

แต่เอาเหอะ ของสงวนของใครของมัน นิ้วก็ใครนิ้วมัน

ปลายลิ้นก็ตวัดโดนติ่งใคร ติ่งมัน

.

.

มันจะไปตอกเสาเข็มที่ไหน ท่าอะไร ก็ช่างมันปะไร

ตราบใดที่เค้ายังเป็นผัว-เมียกันอยู่ ไม่ได้ไปสมสู่กะคนของใคร หรือของคุณ

จริงม๊ะ????

.

.

5. อัพได พยายามอย่าใส่ ราคาสินค้าที่คุณซื้อมา

ไม่ว่าของสิ่งนั้นจะราคาเป็นล้าน เป็นแสน เป็นหมื่นเป็นพัน

.

.

เพราะนั่นจะเป็นชนวน ทำให้คนอ่านเค้าหมั่นไส้ได้

หาว่าคุณใส่ราคาเว่อร์มั่งล่ะ อวดรวยมั่งล่ะ ทำเป็นไม่เคยมีมั่งล่ะ

.

.

ฉะนั้น การซื้อของ ไม่ว่าจะ Brand name มาจากห้างไหน เคาท์เตอร์อะไร

โปรดอย่าใส่ราคา เพราะบางคนจะเทียบกับหนังหน้าคุณขึ้นมาทันทีว่า

.

.

“ป๊าดดด...หนังหน้าอย่างนี้เหรอ ใช้ของแพงปานนี้ กรุว่า 199 ก็หรูแระ 555+”

.

.

การแข่งขันกันซื้อที่ไหนถูก และแนะนำแหล่งซื้อของถูกๆ จะดีกว่า

.

.

6. การไปเที่ยวตามสถานที่ต่างๆ เช่นที่ตากอากาศหรูเริ่ด โรงแรมระดับ 7 ดาว

หรือจะไปนอกประเทศ หรือนอกโลก ให้นำรูปที่มีหน้าคุณติดกับสถานที่นั้นๆมาลงด้วย

.

.

เพื่อเป็นการยืนยันว่าคุณได้ไปจริงๆ ไม่ได้โม้ 5555+++

.

.

7. การพูดถึงรถยนต์ที่มี พยายามหลีกเลี่ยงการบอกกว่าถึงการถอยรถใหม่

จะป้ายแดง ป้ายดำ ป้ายเหลือง หรือป้ายหน้า ก็แล้วแต่

.

.

ไม่ต้องบอกรายละเอียดมาก ไม่จำเป็นต้องถ่ายรูปทุกซอกทุกมุมในรถ

((เพราะคุณไม่ได้จะประกาศขายรถ))

.

.

เพราะนั่นไปเพิ่มความหมั่นไส้ แก่คนอ่านได้

.

.

แนะนำว่า หากรถคุณโดนเฉี่ยว โดดชน โดนทุบ

รถคว่ำ รถเสีย เกียร์หลุด เพลาสะดุด แม็กสะดุ้ง

หรือโดนตำรวจจับข้อหาใดข้อหาหนึ่งเกี่ยวกับการขับรถ

.

.

ให้มาลงอย่างละเอียด ถ่ายรูปมันไว้ทุกมุม

เพราะนั่นจะเป็นการ เพิ่มความสะใจและสมน้ำหน้าจากคนอ่านได้เป็นอย่างดี

5555+

.

.

8. ไดอารี่ของคุณ จำเป็นต้องลงรูปคุณบ้างเป็นครั้งเป็นคราวบ้าง

บางคนลงรูปตัวเองแมร่งทุกวัน อันนี้ไม่ว่ากัน

.

.

แต่บางคน ไม่เคยลงรูปตัวเองเล๊ยยยยย

หรือบางคน ลงก็ลงแต่แบบเบลอๆ ลงให้คนอื่นเข้าใจว่าสวยว่าหล่อไปซะงั้น

.

.

เพราะการที่คุณไม่ลงรูปเลย คนอ่านจะสรุปเอาเองว่า

คุณมันเป็นคนไม่มีตัวตน หรือไม่งั้นก็หน้าตาอุบาด อย่างเหี้ย ถึงไม่กล้าลงรูปตัวเอง

.

.

บางคนอาจโดนลามปามถึงขั้นโดนว่า แมร่งสร้างภาพ

เขียนได ซะจนกรุคิดว่าเป็นเจ้าหญิง เจ้าชาย มาจากวังไหน

.

.

9. การที่คุณเขียนได จำเป็นอย่างยิ่งว่าคุณควรเปิดเผยตัวเอง

ต่อที่สาธารณะบ้าง เช่นนัดเจอคนเขียนได ด้วยกัน นัดเจอเพื่อนๆที่ชอบอ่านไดคุณ

.

.

หรือไปเที่ยวแหล่งที่เค้าพบปะสังสรรค์กัน

.

.

เพราะจะเป็นการยืนยันได้ว่า คุณนั้นมีตัวตนนะ

แล้วตัวจริงกะในรูป หรือภาษาเขียนที่คุณใช้ ก็มาจากตัวคุณจริงๆ

ไม่ได้ Fake ไม่ได้สร้างภาพ ไม่ได้บรรยายอะไรเว่อร์เกินไป

.

.

10. การแอคติ้งถ่ายรูป แล้วเอามาลง

ไม่ควรทำท่าแอ๊บแบ๊ว เกินหนังหน้าตัวเอง จนเกินไป

.

.

การทำมุมหล่อ มุมสวยจนเกินเหตุ ก็ไม่ดีนัก

เพราะว่า ถ้าเค้าเห็นตัวจริง เอ่อ...มันสะเทือนใจนะ อย่าทำเลย

.

.

ถ้าเอารูปที่อุบาดๆ มาลง คนอ่านจะชอบ เพราะอุบาดลูกตาดี

บางทีจะได้เป็นที่สร้างความครื้นเครงกับคนในหมู่คณะได้

.

.

ถือว่าได้ทำบุญ ทำให้คนอื่นมีความสุข 5555+

.

.

11. หากคุณมีความรัก มีแฟน ละก็

การอัพไดแบบหวานซะหยดย้อย จะเป็นที่อิจฉาของคนอ่าน

เพราะคนส่วนใหญ่ไม่ค่อยชอบอ่านไดคนรักกันเท่าไหร่ มานนนเลี่ยนนนนนน

.

.

แต่ลองคุณอัพไดว่าคุณมีปัญหากะแฟน จะเลิกกัน ทะเลาะกัน

ตบกัน ฆ่ากัน หรือโดนแฟนทิ้งละก็ ไดคุณจะเป็นที่น่าสนใจขึ้นมาทันที

.

.

แล้วถ้าเป็นไดพวกแฉรักสามเส้าพวกนี้ ไดคุณจะเป็นที่นิยมอ่านกันมาก

เพราะคนส่วนใหญ่ มักจะสะใจเมื่อเห็นความร้าวฉาน และแอบแช่งให้มันเลิกกันๆๆๆ

.

.

12. การอัพได ถึงวันเกิดของตัวเอง ของแฟน หรือวันครบรอบที่คบกัน

ไม่ว่าจะ 1 เดือน 1 ปี หรือ 10 ปี จะมีคนเข้ามาอวยพรให้ ไม่ต้องกลัว

.

.

แม้ว่าคุณจะอัพยาว พล่ามสาธยายถึงความรัก

ปานจะแกะเล็บขบดมที่คุณมีต่อกันแค่ไหน

.

.

แต่คนอ่านจะเมนท์สั้นๆแค่ว่า....รักกันนานๆนะค่ะ.....

.

.

อ้อ...การเอาของขวัญวันเกิด ปีใหม่ วาเลนไทน์ ที่เป็นแฟนให้ หรือให้แฟน

ไม่ต้องพูดถึงราคานะค่ะ 5555+

พูดถึงเรื่องของประโยชน์ที่ได้และความดีใจจะปลอดภัยจากข้อหาโดนหมั่นไส้มากกว่า

.

.

13. 99% ของการเขียนได คุณต้องเขียนเรื่องการไปรับประทานอาหารตามร้านนี่ นั่น โน่น

ตั้งแต่ระดับภัตตาคารหรู ยันร้านหมูกะทะ หรือส้มตำข้างทางกันเลยทีเดียว

.

.

ไม่ผิดปรกติค่ะ ถ้าไม่เขียน สิแปลก เพราะยิ่งกินร้านหรูๆแพงๆ ยิ่งต้องเอามาโชว์

น้อยคนนัก ที่จะเอาภาพส้มตำปูปลาร้ามาลง เพราะมันดู low ย่ะ

((ทั้งที่ปรกติ ก็จกปลาร้าแดรกนะ แต่ถ้าไปร้านแพงๆ กรุขอโชว์หน่อย ประมาณนั้น))

.

.

14. การลงปล. เชื่อเหอะว่า 100% ของคนอ่านไดอารี่

ชอบอ่าน ปล. เพราะ ปล. มันสั้นง่าย เข้าใจเร็ว

.

.

และก็แปล๊กแปลก ไอ้ ปล.นี่แหละ มีความจริง ที่อยากระบายอยู่ในนั้นเสมอ

แมร่งจะกัดใคร ด่าใคร ประชดใคร บอกรักใคร ก็ใส่แมร่งไว้ใน ปล.นี่แหละ

.

.

เอาล่ะ....มีอีกมั๊ย??? มีอีกเยอะว่ะ คิดไม่ออก

วันนี้พอแระ กรุเหนื่อย

.

.

ปล. ขอบคุณทุกคอมเมนท์เรื่องงานค่ะ

ปล.1 ตอบรับทำงานที่ใหม่แล้ว รอเอกสาร Contact

ปล.2 ถ้าเปลี่ยนที่ทำงาน อาจไม่ได้มานั่งอัพ blog และเล่นเอ็ม แล้ว Y^Y

ปล. สุดท้ายเขียนไดเหมือนกัน อย่ากัดกัน ไม่งั้นจะโดนแฉ 5555+

.

.

.....หยั่งเสียง กำหนดชะตาชีวิต......((ขอความร่วมมือคร๊าบบบ))

พิมมีปัญหาจะถามเพื่อนๆะ

.

จากการเฝ้าตรากตรำสัมภาษณ์งานมาหลายที่

และแล้ว ความตั้งใจของพิมก็ประสบผลสำเร็จ

.

.

แต่!!!!

.

.

มันดันเกิดมีปัญหาในจิตใจพิมเหลือเกิน ว่าตอนนี้พิมจะตัดสินใจยังไงดี

.

ระหว่างที่เก่ากะที่ใหม่ ที่มีข้อดีและเสียต่างกัน

.

.

ลองดนะค่ะ พิมจะเปรียบเทียบให้ดู ว่าถ้าเป็นคุณ คุณจะตัดสินใจยังไง

.

ช่วยหน่อยนะ พิมมีเวลาไตร่ตรองเพียง 1 วัน พรุ่งนี้ต้องให้คำตอบแล้ว

.

.

((ก)) แทน ที่ทำงานเก่า , ((ม)) แทน ที่ทำงานใหม่

.

.

ตำแหน่ง

((ก)) sales coordinator

((ม)) sales coordinator

.

.

ลักษณะงาน

((ก)) ทำแมร่งทุกอย่างตั้งแต่แม่บ้าน sales co จัดซื้อ

ยันงานบ/ช ซึ่งไม่ได้ร่ำเรียนมาแต่ก็ต้องทำเพราะคนที่บ.น้อย

((ม)) งาน sales co เท่านั้น และ planing เพราะบุคลากรเยอะ

.

.

ที่ตั้ง

((ก)) หลักสี่ ((บ้านพิมอยู่สะพานใหม่))

((ม)) อยุธยา ((บ้านพิมอยู่สะพานใหม่))

.

.

เวลาตื่นเพื่อไปทำงาน

((ก)) 7.10 น.

((ม)) 6.00 น.

.

.

เวลาทำงาน

((ก)) จ-ศ 8.00-17.30 น. หยุด ส-อา

(ม)) จ-ศ 8.00-17.00 น. หยุด ส-อา

.

.

รูปแบบ บริษัท

((ก)) Trading ((ซื้อมาขายไป))

((ม)) Manufacturing ((ทั้งโรงงานผลิตเอง และซื้อมาขายไป))

.

.

ผลประกอบการ

((ก)) ลดลงมากกว่า 50% ตามภาวะเศรษฐกิจ

((ม)) ลดลงมากกว่า 20% ตามภาวะเศรษฐกิจ

.

.

จำนวนคนในองก์กร

((ก)) 9 คน ((คนน้อยงานหนักสุมที่เรา))

((ม)) >100 คน ((มากคนมากความ แต่งานกระจายตามตำแหน่งชัดเจน))

.

.

เงินเดือน

((ก)) XX

((ม)) +20% ((หลังโปรเพิ่มอีก +10%))

.

.

การเพิ่มเงินเดือน

((ก)) อดีตมีปีละ 2หรือ4หรือ6% ปัจจุบันไม่มี ((มีแต่จะลด))

((ม)) ยังไม่รู้แน่นอน

.

.

โบนัส

((ก)) อดีตมีปีละ 200% ++ พิเศษ ปัจจุบันไม่มีเหี้ยอะไรเลย

((ม)) ยังไม่รู้แน่นอน

.

.

ค่าการเดินทาง

((ก)) 30-40 บาท ((ขับรถเองเป็นค่าแก๊ซ))

((ม)) 50-60 บาท ((นั่งรถตู้ไปลง ฟิวเจอร์แล้วมีรถรับ-ส่ง บริษัทที่นั่น))

.

.

ค่าอาหาร

((ก)) ตามร้านอาหารตามสั่งทั่วไป 30-35 บาท

((ม)) ที่โรงอาหารโรงงาน ราคา20-25 บาท

.

.

สวัสดิการ ประกันหมู่ ประกันสุขภาพ กองทุนสำรอง ประกันสังคม

((ก)) ไม่มี มีแต่ประกันสังคมก็หรูแระ

((ม)) มี หมดทุกอย่าง

BOSS

((ก)) ผู้ชาย- ชาติ-K งก เห็นแก่ตัว แบ่งชนชั้นวรรณะ งี่เง่า

((ม)) ผู้ ญ -ชาติ สิงคโปร์ นิสัยไม่รู้

.

หัวหน้า

((ก)) ผู้ชาย- ใจดีโคด

((ม)) ผู้ ญ นิสัยไม่รู้

.

salesman คนดิวงานด้วย

((ก)) มีแต่ ผู้ชาย ด่าได้ เพราะสนิทกันแล้ว สบายๆ

((ม)) มีแต่ ผู้ ญ นิสัยไม่รู้ แต่ปัญหาแมร่งคงเยอะ เชื่อเหอะ

.

เพื่อนร่วมงาน

((ก)) ช-ญ ทุกคนนิสัยดี มีน้ำใจ

((ม)) ญ ล้วน นิสัยไม่รู้

.

ความกดดันเวลาทำงาน

((ก)) ไม่มี เจอปัญหามีคน support แน่นอน

((ม)) คงเยอะอ่ะ

.

การประเมินผลงาน

((ก)) ตามใจนาย

((ม)) ตามระบบ

.

โอกาศก้าวหน้า

((ก)) ถึงทางตันแล้วพี่น้อง!!!!!

((ม)) ยังไม่รู้แน่นอน แต่เค้าอ้างว่ามี

.

ความมั่นคง

((ก)) ล่อแร่ๆ แต่คงไม่ปิดตัว มีแต่บีบให้ออกไปซะ!!!

((ม)) เรื่องจริงไม่รู้หรอก เพราะว่าตอนไปสัมภาษณ์เค้าก็บอกว่ามั่นคงแน่นอน

.

ถ้าสถาณการณ์ทางเศรษฐกิจของบริษัทเริ่มแย่มากๆ

((ก)) คงโดนลดเงินเดือน หรือถ้าปิดตัวก็โดนจ้างออก 6 เดือน ((บ.แม่ ทำแล้ว))

((ม)) ช่วงทดลองงาน โดนลอยแพ เอาง่ายๆ หรือถ้าพ้นโปร ก็คงโดนจ้างออกไม่ถึง 6 เดือนหรอก

.

เอ็นเตอร์เทน((ทานเลี้ยง-เที่ยว))

((ก)) งดทุกอย่าง

((ม)) มีเป็นประจำทุกปี

.

เล่นเน็ท , MSN

((ก)) ได้ ตามสบาย ได้ทุกเวป ทุกเวลา ทุกนาที

((ม)) ห้าม!!!

.

การแต่งตัวไปทำงาน

((ก)) ตามสบาย อยากใส่อะไรก็ใส่รองเท้าแตะ เว้นยีนส์

((ม)) ต้องมิดชิด เพื่อบังรอยสักตลอดไป แต่ยีนส์ได้

.

อิสระในที่ทำงาน

((ก)) มีไม่จำกัด แหกปาก ด่าทอ สบถ หงุดหงิด กินหนม อู้ แอบไปหลับ

((ม)) ระเบียบคงเยอะเพราะเป็นโรงงาน

.

.

ความรู้สึก ทัศนะคติในการทำงาน

((ก)) ไร้ความรู้สึกบวกมีแต่จะลบ ((เพราะทำมานานอยู่ตัว แต่เซ็งๆ))

((ม)) ตื่นเต้น ท้าทาย ((แต่ก็แอบกลัวการเปลี่ยนแปลง))

.

.

ทอม ((อาหารตา))

((ก)) ไม่มี

((ม)) ไม่รู้ ((แต่แอบคิดว่าเป็นโรงงานน่าจะมี อิอิ))

.

.

เนี่ยแหละ ทำให้พิมตัดสินใจอยู่

Y^Y

.

.

ตัดสินใจยังไม่ได้คร๊าบบบบบ

.

.

ลองช่วยๆหน่อยนะ ^^"

.

.

อย่าหาว่า ชีวิตตัวเอง ตัวเองก็ยังไม่รู้เลยนะ

ไอ้รู้หนะ มันรู้ แต่มันลังเลไง เลยอยากรู้ว่าถ้าเป็นคนอื่น เค้าจะตัดสินใจยังไง

.

.

ตอนนี้บอกได้เลยว่า 50-50 ยังไม่โอนเอียงไปทางใด

แม้บางคนจะอ้างถึงตัวเงินที่ได้รับเพิ่มมาก็ตาม

.

.

ขอบคุณคร๊าบบบบ

.

.