....โชคชะตาหรือพรหมลิขิต ตอนจบ กรุรู้ตัวมรึงแล้ววววว.......

แล้ววันนึง พิมเลยขอดูรูปเค้าที่ออนเอ็มบ้าง

.

.

Prim : พิมขอดูรูป"X" ได้ป่ะ คุยกันมาตั้งนาน ยังไม่รู้จักหน้าค่าตากันเลย

X : ได้ แต่ขอที่hi5ได้เปล่าอะ ถ้าไปดูแล้ว อย่ามาทักว่าทอมนะ

.

.

Prim : อื้ม ทาง hi5 ก้ได้ พิมเข้าไปดูได้เหร อ

X : ไม่ได้อะ ต้องเป็นเพื่อนก่อนอะค่ะ

.

.

Prim : เอ้าก็พิมไม่มี นี่นา ก็ปลด lock ก่อนสิ พิมเข้าไปดู แป๊บเดียว นะนะ

X : "X" ทำไม่ได้อะ เพราะที่ทำงานไม่อำนวย ตอนกลางคืนได้เปล่าอะพิม

กลับบ้านก่อนได้เปล่าอะ รูปอยู่บ้านอะค่ะ

.

.

Prim : พิมไม่มี pc ที่บ้าน

X : โหไม่อยากให้ดูรูปเลย อ้วนจัด 5555555555

.

.

Prim : -*- เอ้า อย่างนี้พิมก็เสียเปรียบนะ เห็นแต่รูปเราฝ่ายเดียวได้ไง

X : อืมนึกถึงโกะตี๋ละกันหน้า

.

.

Prim : 5555 จริงดิ

X : อืม นึกถึงโกะตี๋ไว้นะ หมือนกันเลยอะ

.

.

Prim : 5555 จะพยายาม

X : ขำๆๆๆๆๆๆ เครียดนะเนี่ย

.

.

จนแล้วจนรอด พิมก็ไม่เห็นรูปเค้าค่ะ

เพราะเค้าออนที่ทำงาน ผ่านเวป ไม่ได้ออนผ่านโปรแกรม MSN เราจึงไม่ได้เห็นหน้ากัน

.

.

เค้ามี Hi 5 แต่พิมไม่มี เพราะเค้ารับแต่เพื่อนที่ดูรูปได้

.

.

เอ้!!!!....แล้วอย่างนี้ พิมจะเห็นหน้าเค้าได้ยังไงค่ะเนี่ย

โก๊ะตี๋เหรอ???? พิมอยากเห็นซะแระว่าเป็นยังไงน๊า????

.

.

แต่!!! ก็นั่นแหละค่ะ นึกไม่ออก และยังไม่ได้เห็นรูปซะที -*-

.

.

จนกระทั่งวันนั้นก็มาถึง วันที่ทุกอย่างเปิดเผยซะที

.

.

วันนี้ 26/1/2552 เวลา 16:19:52

.

.

X : พิม ออนอยู่เปล่า นี่ไง รูป"X" ... เห็นยังอะ

Prim : เอ้อ เห็นแระ

.

.

X : 555555555 อ้วนได้ใจมั้ย

Prim : หน้าเหมือนเพื่อนเลย ชื่อ"X" เหมือนกัน เป็นทอม เหมือนกันด้วย ชื่อ"X"

.

.

X : พิม เราไม่รู้จักกันมาก่อนนะ หาว่าเป็นทอมอีกละ

Prim : บ้าน"X" อยู่ไหนนะ

.

.

X : แต่จะว่าไป "X" ก็มีเพื่อนคนนึงหน้าเมือนพิมแต่ไม่ได้เป็นดี้อะ

Prim : บ้าน"X" ง่ะ ที่อยู่ กรุงเทพง่ะ

.

.

X : อยู่ตรงซอย..((สงวนชื่อ))... อะ รู้จักเปล่า

Prim : โห!!!! ไอ้"X" เอ้ยยยยยยย!!!!

ชั้นตามหา แกมาตั้งนาน คิดถึงแกม๊ากกกกกกกก แกรู้มั๊ย

.

.

พอรู้ความจริง ว่าอิบร้าเนี่ยเป็นใครเท่านั้นแหละ ดีใจสัส เลย

เคยเป็นมั๊ย แบบว่า เราเจอคนที่เราอยากเจอมานาน

.

.

X : เรียกงี้หมายความว่าไง......แกอย่าบอกนะว่า แกคือคนเดียวกับ ที่อยู่หอดา ??????

Prim : เอ้อออออออออ ไอ้ บร้า จำชั้นไม่ได้เหรอออออออ

.

.

X : ไม่เชื่ออะ

Prim : แง๊ๆๆๆๆ Y^Y

.

.

X : แกอย่ามาอำ

Prim : ชั้นดีใจมากเลยยยยยยย

.

.

X : แกอย่าอำ ขอร้อง

Prim : จริงๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

.

.

X : คนที่ฉันรู้จักไม่ใช่คนนี้อะ

Prim : ทำไม ชั้นสวยขึ้นเหรอย่ะ อิอิ

.

.

X : ก็แกไม่ใช่ดี้อะ อีกอย่างคนนั้นไม่ได้ชื่อพิม แล้วก็คนนั้นไม่แกร่ง หรืออักนัยไม่เหมือนแกอะ

Prim : ชื่อ หลิว มีแฟน เป็น ผู้ ชาย อ้วนๆ ชื่อเบลล์ไง

.

.

X : อืมๆๆๆ 555555555555

Prim : ชั้นตามหา แก มาตั้งนาน ชั้นอยากเจอแก อยากคุยกะแก

.

.

X : ทำไมโลกกลมจังอะ แล้วทำไมแกถึงเป็นดี้อะ แล้ว??????

Prim : ชั้นคิดถึงแกมากเลย

.

.

X : ฉันก็คิดถึงแก ตั้งแต่โดนพ่อจับตัวไป ติดต่อใครไม่ได้เลย

Prim : ชั้นรู้ข่าวครั้งสุดท้าย คือแก หนีออกจากบ้าน ชั้นเสียใจมาก คิดว่าแกจะติดต่อมาบ้าง

.

.

X : ใครบอกแกอะ

Prim : ชั้นจำไม่ได้ ว่าใครบอกนะ จำไม่ได้ จริงๆ

.

.

X : 5555 ไม่น่าเชื่อเลยนะเนี่ยว่าจะเป็นคนเดียวกัน

Prim : แกนะแก ถ้าชั้นเห็นรูปแกตั้งแต่ ครั้งแรก ชั้นคงรู้แล้วว่าเป็นแก แต่แกดันจำชั้นไม่ได้ซะงั้น

.

.

X : ฉันก็ว่าหน้าแกคุ้นๆแต่ไม่คิดว่าจะเป็นแกอะนะ 5555 เวรกำ

Prim : ชั้นสวยขึ้นละสิ อิอิ

.

.

X : ก็แกไม่สักมากขนาดนี้นิ แล้วแกก็ไม่ได้เป็นดี้อะ

Prim : แกยอมรับมาซะว่าชั้นสวยขึ้น

.

.

X : อืม ก็ได้ สวยขึ้น แต่ผอมไปว่ะ

Prim : ก็ไอ้บ้า เป็น 10 ปี มาแล้ว มันอยากสัก ก็สักแหละแก

.

.

X : แล้วทำไมเดี๋ยวนี้แกกินเหล้าเยอะจังอะ

Prim : ก็ถ้าแก อ่าน ไดอารี่ หรืออ่าน blog ชั้น แกก็จะรู้แหละ ว่ามันเป็นไง ขี้เมา ขับรถ ขับรา น่ากัว

.

.

X : ฉันยังเล่าให้แฟนฉันฟังเลยว่าฉันมีเพื่อนคนนึง

รู้จักกับแฟนเพราะแกโนบราไปเที่ยว ใช่เปล่า แรงมากๆๆๆ โลกมันกลมจริงๆ คึดถึงว่ะ

ฉันไม่เคยมีโอกาสได้บอกแกเลย ว่าตอนนั้นขอบคุณมากๆๆๆ

.

.

Prim : ชั้นก็อยากจะบอกแกว่าชั้นคิดถึงแก

ชั้นมักพูดให้แฟนแต่ละคนให้ฟังบ่อยๆ ว่าชั้นมีเพื่อนเป็นทอมคนนึง

X : ฉันมีอะไรติดแกเปล่าอะ 555555555 กัวไง

เพราะตอนนั้นแกให้ทองฉันยืมไปจำเพื่อซื้อทองใหม่ให้อี..((สงวนชื่อ))... ฉันจำไม่ได้ว่าคืนแกหมดยัง

.

.

Prim : ไม่มีหรอก ชั้นรู้แค่ว่า แกเสียดายที่ชั้นมีผัวเป็น ช 5555 เพราะแกบอกว่า ถ้าชั้นเป็นดี้ แกคงจีบชั้น

X : 5555555555 แกอย่าบอกนะว่าแกเป็นดี้รอฉัน คิดนะเนี่ย

.

.

Prim : แต่ตอนนี้ชั้นก็เป็นดี้ มาเป็นจะ 10 ปีแระ เสียดายมีผัว แระ 55555

X : 55555 โหอยากกอดแกว่ะ

.

.

Prim : ไม่น่าเชื่อเลยเนอะ ว่าเราจะมาเจอกัน แมร่งเกือบ 10 ปี ผ่านมาแระ Y^Y ชั้นก็อยากกอดๆๆๆๆ

X : แต่แกก็เป็นเพื่อนของเพื่อนฉันอีก โลกกลมเนอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้โทรหาดีกว่า

เพราะโทรฟรี วันนี้โทรเสียเงิน คิคิคิ

Prim : อินี่ งก

.

.

5555+ นี่แหละค่ะ ประวัติที่พิมคุยกะเค้า ตั้งแต่วันนั้น 1 ปีผ่านไป จนถึงวันที่พิมรู้ว่าเค้าเป็นใคร

.

.

ไม่น่าเชื่อเนอะ ไม่น่าเชื่อจริงๆ เพื่อนคนนึงที่เรารักมาก สนิทมาก

เพื่อนคนนึงที่เราตามหา เพราะคิดถึง

เพื่อนคนนึงที่เราอยากเจอมาก แต่เราหมดหนทางที่จะได้เจอ

.

.

เค้าวนเวียนอ่านไดเรามาเป็นปีๆ เค้าเห็นรูปเรา แต่เค้ากลับจำเราไม่ได้ _”_

.

.

ตลอดระยะเวลาที่คุยกันทั้งทางเอ็ม และทางโทรฯ

มันไม่มีอะไรบอกได้เลยว่าเราคุ้นเคยกับคนๆนี้

.

.

เรารู้สึกแค่ว่า เค้าจริงใจ และเราอยากจะเก็บเค้าไว้เป็นเพื่อน แม้ว่าจะเป็นเพื่อนทางเน็ทก็ตาม

.

.

โลกกลม ช่าย โลกกลม จริงๆ

.

.

เรารู้จักกันปี 1999 และนี่ก็ปี 2009

10 ปี แล้ว ที่เพื่อนรัก 2 คน ต้องพลัดพลากจากกันไป ทั้งที่ยังห่วง และแสนจะคิดถึงเหลือเกิน

.

.

หลังจากที่เรารู้แล้วว่าใครเป็นใคร

เรามีเรื่องขำๆ คุยกันมากมาย

.

.

เราขุดคุ้ย ถึงวันเก่าๆที่ผ่านมา

แต่พอมาเป็นวันนี้ วันที่เราอายุเข้าเลข 3 กันแล้ว

.

.

เราต่างพากันขบขัน ต่อสิ่งที่ผ่านมา

.

.

ทุกวันนี้เพื่อนรักของพิม มีชีวิตที่มีความสุขดี มีคนรักที่น่ารัก

ประครองรักมาได้ 5 ปีแล้ว

.

.

ต่างจากพิม ที่ความรักผ่านร้อนผ่านหนาวมาเยอะเหลือเกิน

.

.

เราทั้งคู่ มีโอกาศได้นัดเจอกันอีกครั้ง

.

.

มีหลายอย่างเปลี่ยนไป แต่ที่เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัดคือ

ริ้วรอย ของวันเวลา

.

.

10 ปีที่แล้ว เรารู้จักกันในฐานะเพื่อน ในอายุเพียง 20-21 เท่านั้น

แต่วันนี้ เราโตมากแล้ว โตมากพอที่เรียกได้ว่า เราเป็นผู้ใหญ่แล้ว

.

.

แต่สิ่งที่เรา รับรู้ได้ถึงความคงอยู่ นั่นก็คือ คำว่า “เพื่อน”

มิตรภาพระหว่างเรา แม้มันจะห่างหายไปถึง 10 ปี

.

.

แต่มันไม่ได้ทำให้เรารู้สึกว่ามันขาดสะบั้นหายไปไหนเลย

.

.

เพื่อนยังคงเป็นเพื่อน ที่ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน

มันก็ต่อกันติดเสมอ

.

.

ชั้นจะบอกอะไรแกให้ ชั้นไม่รู้ว่าอะไรดลบันดาลให้เราได้เจอกัน

แต่ชั้นบอกได้เลยว่า ชั้นดีใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นมาก

.

.

แกเป็น 1 ในเพื่อนเพียงไม่กี่คน ที่ชั้นคิดถึงและอยากเจอ ทั้งที่รู้ว่าเป็นไปไม่ได้

แต่วันนี้ มันเป็นไปได้แล้ว คำว่า “โคตรดีใจเลย” แกเข้าใจชั้นมั๊ย

.

.

ชั้นยินดี ที่เห็นแกมีความสุขกันสิ่งที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ โดยเฉพาะเรื่องความรัก

.

.

ชั้นขอบคุณกับทุกๆคำแนะนำที่แกมีให้ชั้น

ชั้นเชื่อว่า มันมาจากความหวังดี ทีเพื่อนคนนึงมีให้เพื่อนคนนึงจริงๆ

.

.

ชั้นไม่รู้ว่าจะขอบคุณอะไรดี

ขอบคุณเลสล่า ขอบคุณโลกอินเตอร์เน็ท

ขอบคุณความบ้าที่ชั้นเขียนไดอารี่ ((จนทำให้แกต้องติดตามอ่านตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้))

.

.

ขอบคุณพรหมลิขิต ขอบคุณที่แกลาพักร้อนเลยทำให้แกออนเอ็มแล้วชั้นเห็นรูปแกได้

ขอบคุณความทรงจำที่ชั้นมีต่อแกแบบไม่มีวันลืม ถึงชึ้นจะแก่แล้ว((แม้แกจะจำมันไม่ค่อยจะได้ก็เหอะ))

.

.

ขอบคุณที่แกยังอ้วนเหมือนเดิมชั้นเลยจำแกได้

ขอบคุณแววตาคู่นั้นของแก ที่ชั้นจำได้เสมอแม้วันที่แกเคยมีน้ำตาให้ชั้นเห็น

.

.

ขอบคุณนะ ขอบคุณจริงๆ

.

.