.....ถึง คนที่รัก.....

วันนี้ วันที่ 11 สิงหาคมแล้ว

พรุ่งนี้ ก็ “วันแม่” แล้วเนอะ

.

.

เสียดาย ที่ปีนี้ก็คงเป็นอีกปี ที่พรีมไม่ได้ไปกราบแม่หรอก

จะว่ามันก็ดูตลก เชื่อมั๊ย???พรีมไม่เคยได้บอกว่า “รักแม่”เลย

.

.

ไม่รู้ทำไม แต่ไม่เคยได้บอก ได้แต่คิดเอาเอง ว่าแม่คงรู้แหละว่าเรา”รัก”

หลายคนคงได้แต่บอกว่า

...อิพรีมเอ๊ย ดีเท่าไหร่แล้วที่มรึงยังมีแม่ให้บอกรัก....

.

.

นั่นสิ ดีเท่าไหร่แล้วที่ยังมีพ่อ มีแม่ให้บอกรักท่าน

งั้นเอาเป็นว่า พรุ่งนี้ พรีมจะโทรไปบอกรักแม่

((อย่างไม่เขินอายละกัน))

.

.

คนเรานี่ก็แปลกเนอะ บอกรักแฟนได้ถือเป็นเรื่องปรกติ

แต่พอจะบอกรักแม่เนี่ยดิ มันรู้สึกเขินๆอายๆไงไม่รู้

.

.

ก็คนบ้านนอกนี่เนอะ อยู่กันแบบบ้านๆ

ให้มาบอกรักกันให้ได้ยิน

วุ๊ย!!!!เขินแย่

.

.

แต่เอาเหอะจะลองดูซักครั้ง ก่อนที่จะไม่มีแม่ให้บอก

^^

.

.

นอกจากว่าพรุ่งนี้จะเป็น วันแม่ แล้ว

ก็ยังเป็นวันที่ “ครบรอบ 1 ปี”

ที่เด็กแว๊นซ์ หอบผ้าหอบผ่อนข้าวของมาอยู่กะพรีม

.

.

นับตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ = 365 วัน แล้ว

ที่พรีมมีเด็กแว๊นซ์นอนกอดพรีมอยู่ข้างๆทุกๆคืน 365 คืน

โดยที่ไม่มีวันไหนที่จะไม่มีเค้าเลย

.

.

ตลอดระยะเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน

แน่หละ มันต้องมีบ้าง งอนกัน ((พรีมงอน)) ง้อกัน ((เด็กแว๊นซ์ง้อ))

.

.

แต่นั่นมันก็ทำให้เราอยู่กันได้โดยไม่มีปัญหาเลย

.

.

เค้าเป็นคนแรกในบรรดาของแฟนๆพรีม

ที่ทำสถิติ ไม่ทำให้พรีมมีน้ำตาซักหยดนับตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้

.

.

ที่บอกให้ฟังรอบนี้อีกรอบ

เพราะนี่ไม่ได้เป็นสิ่งเดียวที่ทำให้รู้สึกโชคดีที่ได้คนๆนี้เป็นแฟน

.

.

แต่แค่อยากจะบอกว่า เออ.....มันเก่ง

ที่ทำให้กรุไม่มีน้ำตาเลย ทำได้ไงว่ะ

.

.

เพราะจากเมื่อก่อนที่ไม่ว่าจะคบหากับใคร แมร่งร้องไห้เป็นเผาเต่า Y^Y

ตั้งแต่คบเป็นแฟนยังไม่ถึง 3 เดือนทู๊กกกกกกกกกกกกที

.

.

เห็นอย่างนี้บ่อน้ำตาก็ตื้นนะเว้ย!!!

ก็ถ้าลองได้เจออะไร หรือว่ารู้สึกถึงอะไร

ที่ทำให้รู้สึกสะเทือนใจ หรือเสียใจสิ

มันก็ต้องมีน้ำตาทั้งนั้นแหละ....ว่าป่ะ

.

.

แล้วยิ่งเรื่องที่เป็นเรื่องแฟนของเราด้วย ไม่ว่าจะดี-ร้ายยังไง มันจะทำให้เรารู้สึกน้อยอกน้อยใจมากที่สุด

หรือไม่จริง...พรีมว่าหลายๆคนคงเป็นนะ...ยอมรับเหอะ

.

.

แต่ก็ไม่แปลกหรอก ที่เราจะเสียน้ำตาให้กับเรื่องราวของความรัก

แต่ไอ้ที่แปลกคือ ไม่เคยมีน้ำตาซักหยดในระยะเวลา 1 ปีกว่าเนี่ยดี

เออ.....ยอมรับว่าเด็กแว๊นซ์มีความอดทนสู๊งงงง

.

.

ที่ไม่ว่าพรีมจะทำอะไร เค้าก็มักจะใจเย็นกับพรีมเสมอ และแน่นอนที่สุด

.

.

ไม่ว่าพรีมจะผิดจะถูก เค้าก็จะเป็นฝ่ายที่มา “ขอโทษ”

.

.

พรีมไม่ได้จะบอกว่า พรีมรู้สึกภูมิใจหยิ่งผยองในความเป็นคนดื้อรั้น เอาแต่ใจของตัวเอง

.

.

กลับกัน นั่นมันยิ่งทำให้พรีมรู้สึกว่า

.

.

...เออเว้ย!!!เด็กคนนี้ มันช่างดีจริง

ดูสิ กรุทำตัวแย่แล้วก็งี่เง่าขนาดนี้ เค้าก็ยังเงียบแล้วก็ใจเย็นกะกรุได้

อย่างที่ไม่รู้สึก หรือแสดงอาการเบื่อหน่าย...

.

.

พรีมเองก็คงไม่อาจไปนั่งอ่านใจเค้าได้ ว่าแท้จริงแล้วเค้ารู้สึกยังไง

สิ่งที่พรีมพอจะทำได้ ก็คือ ถ้าเริ่มมีปัญหาระหว่างเรา

.

สิ่งที่ทำได้ คือเราจะต้องคุยกัน......แบบเปิดอก......อย่างเข้าใจ

.

.

อุ๊ย!!!ตายห่า เริ่มจากรักแม่ ไหงมาลงท้ายที่รักผัวว่ะกรุ เหอะๆๆๆ

.

.

เอาเหอะ เปลี่ยน mode ชีวิตมั่ง

ไม่งั้นคนอ่านก็เซ็งแย่ อย่างน้อย ก็ทำให้รู้ว่า ชีวิตของเรา มันไม่ได้ขึ้นอยู่ที่สิ่งแวดล้อมหรือคนอื่นที่อยู่รอบตัวเราอย่างเดียว

.

.

อย่างน้อยๆ มันก็ทำให้เรารู้ว่า

ที่สุดแล้ว คนที่เรารัก หรือคนที่รักเราต่างหาก ที่จะอยู่ข้างๆเรา แล้วก็ทำให้เรามีกำลังใจแค่ไหน

.

.

ปล. ที่ต้องอัพ blog ตั้งแต่วันนี้ เพราะไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะได้เข้ามาหรือเปล่า เพราะอาจจะยุ่งมากมาย

.

.

ปล. 1 พรีมรักแม่ที่สุดค่ะ วันนึงพรีมจะกลับไปอยู่บ้านกับแม่ที่สระแก้วแน่นอน

.

.

ปล. 2 เค้ารักป่าป๊ามากๆค่ะ ปีนึงแล้วเนอะ ที่เค้ามีตะเองนอนกอดทุกวันเลย ^^

.

.

ปล.3 ครบรอบ 1 ปีที่เราอยู่ด้วยกัน เค้าไม่มีของขวัญอะไรจะให้หรอก

.

.

ปล. 4 เพราะเค้ากะลูกๆทั้ง 4 ก็เป็นของขวัญที่ดีที่สุดสำหรับป่าป๊าแล้ว ชิมิ๊ค่ะ .

.

ปล. 5 เหอะๆๆๆๆๆๆๆ เนียนไปเรื่อยแหละกรุอ่ะ _ _”

.

.

นี่ไง คนดีของเค้า

v

v

v