....ไม่แข่ง ยิ่งแพ้......

อืมมมม.....

หลายครั้งที่เรามักบอกตัวเองว่า

"ชั้นจะทำให้ดีที่สุด"

.

.

บางครั้งเวลาที่เราจะทำอะไรก็แล้วแต่ เรามักพูดว่า

"I'll try my best"

.

.

แต่พอเอาเข้าจริงๆ

เราก็จะบอกตัวเองว่า เราได้ทำดีที่สุดแล้วนะ ทำแล้ว ทำแล้วจริงๆ

.

.

แต่!!!

.

.

เอาเข้าจริงๆเราก็ตอบตัวเองไม่ได้หรอกว่า

มันดีที่สุดที่ได้ทำ แล้วหรือยัง????

.

.

ก่อนหน้า มีอะไรหลายๆอย่างผ่านเข้ามา

"ทดสอบ" ความเข้มแข็งและความอดทนแบบเป็นระลอกๆ

.

.

รู้มั๊ยว่าตัวเราเองมันแย่

แย่ตรงที่ไม่มีความ "อดทน" ต่อสิ่งที่เข้ามา "ทดสอบ"

ให้ได้ดีเท่าที่ควร .

.

อารมณ์ feelling ของมนุษย์

มันมักพาตัวเองเตลิดเปิดเปิงไปตาม "พายุอารมณ์" เสมอ

.

.

บ้างก็ดี บ้างก็ร้าย ก็ "คน" นี่เนอะ เอาอาไร๊

.

.

"ไม่แข่ง ยิ่งแพ้" . . จะว่าไปก็ไม่ได้ in อะไรก็เนื้อหาของเพลงหรอก

.

.

แต่ชอบใน วลี คำนี้ "ไม่แข่ง ยิ่งแพ้" . .

แล้วก็ชอบประโยคในเนื้อเพลงที่ว่า

....แต่การแพ้ เพราะไม่เคยได้ลงแข่ง น่าเสียดาย น่าเสียดาย....

.

.

นั่นสิ ยอมแพ้ตั้งแต่ยังไม่ยอมลงแข่งแบบจริงๆจังๆ

มันคงน่าเสียดาย

.

.

วันนี้มีเพื่อนมาที่ร้าน

เพื่อนพูดอะไร แค่ไม่กี่อย่าง

แชร์อะไรเพียงไม่กี่คำ ที่พูดกัน

.

.

แต่!!!

.

.

มัน "โดน"

โดนความรู้สึกของตัวเองอย่างมากมาย

.

.

มันบังเอิญที่เป็นประโยคที่มีความหมายตรงกันซะมากมาย

กับที่คุณ hero_tom บอกไว้

.

.

แล้วเราก็มานั่งนึกขำตัวเอง

....เหอะๆๆๆ นั่นสิเนอะ เรายังไม่ได้ทำอะไรที่มันเต็มที่เลยนี่นา.....

.

.

แล้วคำว่า จะทำให้ดีที่สุด เราก็ยังไม่ได้ทำเสียด้วยซ้ำ

.

.

เอาหน่าอย่างที่เพื่อนบอก

....ถ้ามันจะไม่เป็นไปอย่างที่เราต้องการ

เพราะถ้าเราได้ทำดีที่สุดแล้ว ก็ไม่เป็นไร อย่างน้อยก็ถือว่าเราได้ทำแล้ว.....

.

.

.....ดีกว่าที่เรา จะมานั่งเสียใจภายหลัง

ว่าทำไม เราไม่ยอมลงแข่ง มันน่าเสียดาย....

.

.

บางสิ่งบางอย่างมีก็แค่ click เดียว

.

.

นั่นสิ มันยังไม่ถึง click นั้นเลย

ทำไมเราต้องรีบวางมันล่ะ

.

.

อย่างน้อยการรอให้ถึง click นั้น

มันก็เป็นการท้าทาย และพิสูจน์ให้รู้แล้วว่า

"เออ มันเต็มที่แล้วแหละ"

.

.

ส่วนมันจะออกมาหมู่หรือ หมา เอ๊ย!!!! จ่า ก็ช่าง

แต่เราก็ยังบอกใครๆได้ว่า มันที่สุดแล้วแหละ เราได้ทำแล้วนะ

.

.

ขอบคุณ คุณ hero_tom ที่ให้สติ ((อีกแล้ว))

ขอบคุณ เพื่อน ที่แชร์ ประสบการณ์ให้ฟัง

ขอบคุณ เพื่อนสาวฟ้า เจ๊แหม่ม เพื่อนมด ที่อด"ห่วง" พรีมไม่ได้

ขอบคุณ เพื่อนๆอีกหลายคนที่ห่วงอยู่อย่างเงียบๆแล้วก็ไม่ยอมเปิดเผยตัว ((ซักที))

ขอบคุณ เพื่อนที่อ่าน blog ทีมักให้พรีม สู้สู้ เสมอ

.

.

The Show Must Go On

.

.

โตเป็นผู้ใหญ่แล้ว มันต้องใช้ชีวิตให้มีสติแบบผู้ใหญ่ดีดี เค้าทำกันสิ

จริงแมะ

.

.

^^ พรีม สู้ สู้

ปล. วันนี้ครบรอบ 1 ปี ที่เขียนใน blog แล้วเร็วเนอะ

ปล. 1 ขณะนี้เวลา เกือบ ตี 3 แล้ว พรีมยังนั่ง อัพ blog

ปล. 2 เด็กแว๊นซ์เหรอ>>>> หลับ พร้อมลูกๆทั้ง 4 ที่ >>>>หลับ

เฝ้าพรีมที่นั่งเล่นเน็ทอยู่คนเดียว _ _" ((ตามรูป))

ปล. 3 แต่อีก 1 นาที พรีมจะปลุกเด็กแว๊นซ์ให้ไปเอาผ้าที่กะลัง อบ อยู่ที่ร้านซักผ้า

ปล. 4 เท่ห์ป่ะ ซักผ้าตอน 5 ทุ่ม กว่าจะเสร็จ ตี 3 กร๊ากๆๆๆๆ ^O^