๔.๒๐.๒๕๕๓

......กลัว.......

. .

. .

ใช้เวลาคิดมาหลายวันว่าจะอัพไดเรื่องนี้ยังไงดี

.

. . บางทีก็ปล่อยให้เวลามันล่วงเลยไปเรื่อยๆ

จนไม่รู้จะจับต้นชนปลายกะสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ถูก

.

. .

หลังๆมานี่ไม่ชอบการเขียนไดยาวๆ

มันก็มีหลายสาเหตุ ทั้งเบื่อ ขี้เกียจ ไม่รู้จะเขียนอะไร

ชีวิตไม่มีอะไรแปลกใหม่

แต่ถ้าจะพูดแบบเอาเข้าจริงๆ ก็คือ ไม่มี feel ในการถ่ายทอดความรู้สึกเท่าไหร่

.

. . ปล่อยชีวิตไปวันๆ ประมาณว่าหาความชัดเจนให้กับชีวิตนี้ไม่ได้

จนที่สุด เวลาแห่งความจริงก็ก้าวเข้ามากระชั้นตัวเราทุกทีๆ

. . . . ณ ตอนนี้คงต้องบอกใครๆว่า เราได้ปล่อยวางทุกอย่างหมดแล้ว

ปล่อยวางสิ่งที่.........

มันคือ ความหวัง

มันคือ ความฝัน

มันคือ ประสบการณ์

มันคือ มิตรภาพ

มันคือ ความจริง

มันคือ ความเจ็บปวด

มันคือ ความเสียใจ

มันคือ เสียงร้องไห้ในใจ

มันคือ ทุกๆอย่าง

.

. .

ระยะเพียงเกือบ 1 ปี เท่านั้น

บางทีมันอาจน้อยไปสำหรับบางสิ่ง

แต่มันก็อาจเป็นเวลาที่มากพอสำหรับบางอย่าง

.

. . . ทุกวันนี้ สิ่งที่ต้องเผชิญ คือ ความจริงของชีวิต

จริงอย่างที่สุด

. .

.

. เค้าบอกว่า คนเราทุกคนจะมีกราฟชีวิต ขึ้นๆลงๆ

.

. . วันนึงคุณจะรู้ได้ไง ว่าสิ่งที่คุณเจอ มันคือจุดที่สูงสุดแล้ว

แล้ววันนึง คุณจะรู้ได้ไง ว่าสิ่งที่คุณประสบ คือจุดที่ต่ำสุดเช่นกัน

. .

.

. สำหรับตัวเอง ผ่านอายุมาตั้งขนาดนี้

ยังบอกไม่ได้เลยว่า จุดสูงสุดของชีวิตชั้นมันอยู่ตรงไหน????

.

. . แล้วจุดต่ำสุดล่ะ ทุกวันนี้ เราก็ยังไม่รู้เลยว่า นี่มันต่ำสุดหรือยัง????

แล้วมันจะมีต่ำว่านี้อีกหรือ?????

.

. . .

ถามว่ากลัวมั๊ย????? กลัว!!!!

. .

.

.

มีเพื่อนคนนึง ทักเราขึ้นมาระหว่างการสนทนา

"พรีม แกรู้จักคำว่า กลัว ด้วยเหรอ ปรกติแกไม่ใช่คนที่ขี้กลัวอะไรอย่างนี้นี่นา"

.

.

.

.

สะอึก!!! ใช่....เรากลายเป็นคน ขี้ขลาด ขี้กลัว อย่างนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน

.

. . . มันปร๊าดดดดด เข้ามาในสมองของเราอย่างที่ไม่รู้ตัว

ใช่!! บางสิ่งบางอย่าง มันน่ากลัว

.

.

.

แต่มันเป็นความกลัวที่บอกใครไม่ได้

มันเป็นความกลัวที่น่า อดสู

มันเป็นความกลัวที่น่า อนาถ

มันเป็นความกลัวที่น่า สังเวช

มันเป็นความกลัว ที่หลายๆคน ไม่เคยได้สัมผัส ความรู้สึกเช่นนี้

.

. .

.

เราไม่รู้ว่า เราโชคดีแค่ไหน หรือว่าโชคร้ายสักเพียงใด

ที่ได้สัมผัส กับความรู้สึกเช่นนี้

. . .

. แต่ถ้าขอพระเจ้าได้ ขอให้มันมีโอกาศนี้แค่ครั้งเดียวที่เราจะได้เจอ

.

. .

.

. เราไม่ปราถนาจะได้เจอมันอีก

เรา.......กลัว.........

.

. . . .

มาวันนี้ พรีมเสียดายที่ต้องหยุดหน้าที่การเป็นเชฟสเต็กไว้ชั่วคราว

.

. . บอกไม่ได้ว่าจะได้กลับมาทำในสิ่งที่รักเมื่อไหร่

บอกไม่ได้ว่าจะนานอีกแค่ไหน

.

.

.

ตอนนี้ยังไม่ได้คิดถึงเรื่องนั้น เพราะว่ามันยังห่างไกลความเป็นไปได้อยู่มากโข

.

. . แต่สิ่งที่ต้องการในวันนี้ คือ ขอให้เราหลุดพ้น ซักที

. . .

๘ ความคิดเห็น:

  1. ดีใจ ที่มีโอกาส ทำงานร่วมกัน

    และรู้สึกใจหาย ที่ ต้องยุติการทำงานร่วมกัน

    ขอบคุณที่ครั้งนึง ที่ร่วมทางกัน จนสุดหนทาง

    ขอโทษที่ช่วยอะไรมากกว่านี้ไม่ได้

    เพราะแค่ลำพังเรื่องที่เผชิญ ก็ยังหาทางออกไม่เจอ

    ต่างคนต่างเหนื่อย ปัญหาของแต่ละคน ต่างยิ่งใหญ่สำหรับตัวเอง

    หวังแค่ว่าเวลาที่ผ่านไปจะทำให้อะไรทุกๆอย่างดีขึ้น

    ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น หรือมีเรื่องราวอะไรก็ตาม

    สิ่งหนึ่งที่ยังเหมือนเดิม และคงมีเหมือนเดิม

    คือ ความเป็นเพื่อน

    ยังไงก็เก็บความทรงจำที่ดีระหว่างเราไว้นะ

    ปล. ถ้าเดือนธันวา เค้าดีขึ้น

    เราค่อยมาร่วมทางกันต่อเนอะ

    สู้ๆนะ


    คนที่เข้มแข็ง ถึงจะยืนอยู่ บนโลกที่น่าฉงนนี้ได้

    แล้วคิดเสียว่า ดีจังที่เราได้สัมผัสความกลัว ได้เจอเรื่องราวเหล่านี้

    และที่สำคัญ เราผ่านเรื่องราวแบบนี้ได้ แม้จะต้องเสียน้ำตา

    ทุ่มเทแรงใจเท่าไหร่ก็ตาม

    ....อย่างน้อย เราจะได้ชนะ ใจตัวเอง....

    สู้ๆนะ (อีกครั้ง และอีกครั้ง)

    จะได้ไม่กลัว.....

    ตอบลบ
  2. ความกลัว เกิดจาก ความรู้สึกไม่มั่นคงในอารมณ์ หัวใจ ชีวิต

    แต่เมื่อไหร่ที่พรีมรู้สึกมั่นคง
    ไม่ว่าความมั่นคงที่พรีมจับต้องอยู่นั้น จะเล็กหรือใหญ่

    ความมั่นคงที่มาจาก งินเดือนหรือหน้าที่การงานที่มากมาย
    มันไม่ต่างกับความมั่นคงที่ได้มาจากเงินหรือหน้าที่เล็กๆ

    ลองดู บางที อาจจะชอบจุดเล็กๆเพื่อการหลุดพ้นทุกข์อันนี้ก้อได้



    วันนึงความกล้า ความเป็นพรีมคนเก่าจะกลับมา



    ต้องขอบคุณความกลัวที่ทำให้เรา เปิดตามองหลายๆทางให้กว้างขึ้น

    ความกลัวเหมือนแรงผลัก อย่าไปกลัวที่จะต้องเผชิญกะมัน

    สู้ๆนะพรีม เพื่อนคนนี้ยู่ตรงนี้เสมอ

    ปล. ที่ทำงานกะลังจะเปิดรับสมัคร แต่ไม่แน่ใจว่าพรีมจะโอเคไม๊ เด๋วรู้รายละเอียดจะโทรไปบอกนะ

    ตอบลบ
  3. แม้ฉันจะไม่ใช่เพื่อนที่ดีคอยช่วยเหลือพิมได้ตลอดเวลา

    แต่ฉันก็คิดถึง และเป็นกำลังใจให้แกตลอดนะพิม

    ฉันรักแก

    สู้ ๆ นะ มีไรให้ช่วยก็โทมา

    สำหรับแก ฉันยอมเป็น 7-11


    ฟ้า

    ตอบลบ
  4. ไม่รุว่พี่กำลังเผชิญอะไรอยู่
    แต่ถ้าพูดถึงเรื่องความกลัวที่เกิดขึ้น
    บางครั้ง มันก็เป็นข้อดีนะครับ

    การที่เรากลัว จะทำให้เราทำอะไรอย่างระมัดระวังขึ้น
    เพียงแต่พี่อย่าปล่อยให้ความกลัวมันทำให้พี่ไม่กล้าทำอะไร

    ปัญหาทุกอย่าง เจย์เชื่อว่ามีทางแก้นะพี่
    แต่บางทีเราอาจมองไม่เห็นทางแก้
    ซึ่งเหตุที่เป็นยังงั้น นั่นก็เพราะเราตกอยู่ตรงกลางปัญหา

    ยังไงลองถอยออกมา ใช้เวลาคิด ตอนที่ใจสงบ
    เจย์ว่าพี่ผ่านไปได้อยู่แล้ว
    เพราะเท่าที่มีโอกาสได้รุจักพี่มา พี่เก่งนะ

    สู้ๆนะครับพี่ ไม่รุว่าจะช่วยเหลืออะไรได้บ้าง
    ประสบการณ์ยังน้อย แต่กำลังใจมีให้นะครับผม

    ตอบลบ
  5. โทรมาได้ตลอด ตลอด มีไรให้ช่วยก็บอกนะ

    นบซาน

    ตอบลบ
  6. มันไม่สำคัญหรอกว่า มันจะสูงสุดรึยัง
    สำคัญที่ เราพอใจ ณ จุดนั้นรึเปล่า
    แล้วเมื่อไหร่ที่ต้องตัดสินใจว่าจะไปต่อหรือไม่
    ไอ้ที่เคยคิดว่าสูงที่สุดมันจะได้ไม่ค้ำคอ ไม่ยึดติด
    ...
    สู้นะ^^

    ตอบลบ
  7. ยังไงกรูก้อไม่เชื่อหรอกว่า กราฟชีวิตคนเราแมร่งจะตกได้ตลอด
    คิดดี ทำดี แล้วสิ่งดีๆจะเข้ามา

    จาก ... แม่อิตุ้งแช่

    ตอบลบ
  8. ประสบการณ์บางอย่างทำให้ชีวิตเราเข้มแข็งขึ้น

    คุณเคยผ่านอะไรมามากมายในชีวิต ครั้งนี้ก็ขอให้คุณผ่านไปได้ด้วยดีนะคะ

    ไม่รู้ว่าตอนนี้คุณเผชิญหน้ากับอะไรแต่ขอเอาใจช่วยนะคะ สู้ๆค่ะ


    hanoy leslady.com

    ตอบลบ