มันทำให้พิมเข้าใจอะไรมากขึ้น

เมื่อวันเสาร์ ที่ผ่านมา พิมมีธุระต้องไปราม 2

เอ่อ.....จากสะพานใหม่ไปราม 2 เนี่ย ไกลเหี้ยๆเลยนะ

.

.

ไอ้ไปแบบรถยนต์ก็ไม่เท่าไหรร๊อกกกก

แต่ทะลึ่งไปรถมอ’ไซค์ เลยน๊า

((แปลงร่างกลายเป็นเด็กสก๊อย เกาะเด็กแว๊นไปเลยทีเดียว 555+))

.

.

เหอะๆๆ ได้รับรู้รสชาติความตื่นเต้น เวลานั่งมอ’ไซค์ไกลๆเลยนะงานนี้

.

.

และจากการเดินทางด้วยความลำบากเช่นนี้

ก็ทำให้บางคนเห็นถึงความ อุตสาหะ ของพิมได้นะ

.

.

อย่างน้อยเค้าก็ได้รู้ว่า

.

.

พิมไม่ใช่ผู้ ญ พวกรักสบาย พอจะเดินทางลำบากไกลๆไปไหนมาไหนก็ส่ายหน้า

.

พิมไม่ใช่ผู้ ญ ประเภท จิ๋มติดเบาะรถเก๋งเป็นอย่างเดียว เพราะเบาะรถมอ’ไซค์ จิ๋มพิมก็ติดได้เหมือนกัน

.

พิมไม่ใช่ผู้ ญ ประเภทว่า รักสบายนั่งมอ’ไซค์ตากแดด ตาก ลมไม่ได้ ต้องตากแต่แอร์รถเก๋งอย่างเดียว

.

พิมไม่ใช่ผู้ ญ ที่กลัวอันตรายจากการนั่งมอ’ไซค์จนไม่กล้าซ้อนท้าย ตรงข้ามพิมกลับว่ามันตื่นเต้นดีออก

.

พิมไม่ใช่ผู้ ญ ประเภท รักแต่ความสะดวก ไม่มีรถยนต์ก็ไม่ยอมไปลำบากลำบนกะใคร

.

เพราะพิมก็เป็นแค่ผู้ ญ คนนึงที่เติบโตมาจากครอบครัวที่ยากจน และเคยชินกะคำว่าลำบากมานักต่อนักแล้ว

.

.

การซ้อนมอ’ไซค์ไปไกลๆอย่างนี้ บอกอะไรหลายๆได้เลย

.

.

มันทำให้พิมรู้ว่า มันอันตรายใช่เล่น เวลาที่การจราจรติดขัด รถเยอะแยะมากมาย

.

มันทำให้พิมรู้ว่า มันร้อนฉิบหาย เวลาแดดเปรี้ยงๆเวลากลางวัน

.

มันทำให้พิมรู้ว่า มันตื่นเต้นดี เวลาขับรถย้อนศร

.

มันทำให้พิมรู้ว่ามันสนุกดี เวลาไปทางลัดซอกแซก และก้มหัวต่ำๆใต้สะพาน

.

มันทำให้พิมรู้ว่า มันลุ้นระทึกเวลา ตำรวจโบกให้จอดและขอดูใบขับขี่

.

มันทำให้พิมรู้และเข้าใจความหมายที่ตำรวจถามว่า “มีเวลาไปเสียค่าปรับมั๊ย??”

.

มันทำให้พิมรู้ว่า เวลายัดเงินตำรวจ 100 บาทต้องแอบๆใส่ไว้ใต้สมุดใบสั่ง ยื่นแบบโจ่งครึ้มไม่ได้

.

มันทำให้พิมรู้ว่า เวลาที่ฝนตกหนัก เราต้องหาที่หลบซะ จะตะบี้ตะบันแข่งฝนไปไม่ได้

.

.

และจากนี้ไป พิมซึ่งเป็นคนขับรถยนต์ พิมคงรู้จักเอาใจเขามาใส่ใจเรามากขึ้น

.

พิมจะไม่บ่น ด่า พวกแมงกาไซค์ที่ขับรถกวนตรีนมั่ง ไม่กวนตรีนมั่ง เกินความจำเป็น

.

พิมจะไม่แกล้งขับรถเบียดๆมอ’ไซค์ คันไหนที่มันขับรถช้า กวนตรีน และขวางถนน

.

พิมจะไม่แช่งชักหักกระดูก พวกมอ’ไซค์ ที่ชอบขับรถย้อนศร หรือฝ่าไฟแดง

.

พิมจะไม่เปลี่ยนเลนส์กระทันหัน เดี๋ยวจะไปปาดหน้าพวกมอ’ไซค์ซะโดยไม่ทันระวัง

.

อื้มมมมม....พิมจะมองพวกมองไซค์ในแง่ดี และเข้าใจพวกเค้ามากกว่านี้

.

อย่างน้อยๆพิมก็จะไม่เรียกพวกนั้นว่าพวกแมง ((กาไซค์))

.

และจะเข้าใจว่า เวลาเค้าขับรถทั้งเสี่ยงแบบหนังหุ้มเล็ก

.

ทั้งร้อนเวลาแดดเปรี้ยงๆ ทั้งหนาวเหน็บเวลาเจอลมหรือฝน

.

.

เห็นมั๊ย??? ว่าการที่พิมดื้อ จะไปราม 2 โดยมอ’ไซค์เสียให้ได้

.

ทำให้เรารู้จักอะไรต่อมิอะไรมากขึ้น รู้จักตัวตนที่แท้จริงมากขึ้น

.

ไม่น่าเชื่อว่ามันจะเปลี่ยนทัศนคติที่เรามีอยู่มุมเดียว แง่เดียวได้ด้วย

.

.

((ถ้าวันนึงมีตังก์เหลือมากๆ จะเอาไปซื้อ Fino 5555+))

.

.