เพราะเขาคือดวงใจ

“ความรัก” หลายๆคนมักพูดถึงความรัก

รับแบบคู่รัก คนรัก อ่านแล้วก็ทำให้รู้สึกยิ้มได้ ที่เห็นคนมีความรัก

.

.

เฮ้ย!!! พิมเองก็มีความรักนะ

.

.

รักพ่อรักแม่ รักญาติพี่น้อง รักเพื่อนรักฝูง รักคนรัก

รักโลก รักจักรวาล รักมนุษยชาติ รักพันทะมิด รักนอ.ปอ.กอ.((ว้าย!!! มะชะแระ))

.

.

และที่แน่ๆ อย่างที่รู้ๆกันคือ “พิมรักสัด!!!!!!!!!” เอ่อ...รักสัตว์ งี้เด่ะ _*_

.

.

พิมมีลูก 4 ตัว : พุก หริ่ง ก่ำ กล้อง

ถึงพิมจะรักลูกพิมแอบลำเอียงไปทางน้องพุก ไปนิสสสส ก็เหอะ

แต่พิมก็รักทุกๆตัวน๊า

.

.

และพิมก็หวังว่า คนที่จะมาเป็นคนรักของพิม

คงจะรักลูกพิมด้วย

.

.

และความรักนี้ มันต้องเป็นรักแบบสมัครใจ

.

.

พิมไม่ได้หวังว่าเค้าจะมาแทนพ่อของเด็กคนเก่าได้ซะทุกอย่าง

ไม่ได้หวังว่าเค้าต้องรักและดูแล แบบพ่อคนเก่าที่เคยทำ

พิมไม่ได้หวังว่าเค้าจะหยอกล้อ และเล่นกะลูกพิม อย่างภาพที่เคยเห็น

.

.

พิมหวังแค่ว่า เค้าจะเอ็นดู ไม่รังแก ไม่รังเกียจ ลูกๆของพิม

พิมหวังแต่ว่า เค้าจะลูบหัว ลูกพิมเบาๆได้

.

. พิมหวังแค่ว่า เค้าจะอุ้มลูกพิมไปไหนมาไหนโดยไม่บ่น

พิมหวังแค่ว่าเค้าจะรักลูกพิมแบบจริงใจ

.

.

เพราะยังไงๆ ลูกพิมมันก็เป็นแค่ “หมา”

มันจะรู้อะไรนักหนา((ว่ะ)) มันแค่รู้สึกเพียงว่า ใครรักมัน มันก็รักและซื่อสัตย์ตอบ

.

.

และถ้าใครคนนั้นมันทำให้พิมรู้สึกได้ว่า

“แมร่งไม่รักลูกกรุเลย”

พิมก็ยังหาเหตุผลที่พิมจะคบๆคนๆนั้นต่อไปไม่ได้ ((จริงๆ))

.

.

เพราะหมาของพิม ยังไงมันก็ต้องอยู่กะพิมตลอดชีวิตของมัน

มีพิม ก็ต้องมีหมาพิมอยู่แล้ว

.

.

ครั้งนึง พิมเคยเอาหมากลับบ้านลำพัง 4 ตัว ในวันที่ไม่มีพ่อเด็กๆแล้ว

และเพราะความซุกซน ของลูกพิม

มันยากที่จะทำให้พิมดูแลเด็กๆได้อย่างทั่วถึง

มันเป็นสิ่งที่ทำให้พ่อพิม ไม่เปลื้มซักเท่าไหร่

.

.

และพูดแค่ว่า “ลูกมรึงง่ะ มันดื้อ!!!((ฉิบหาย))”

แล้วพ่อก็บ่นโน่น บ่นนี่ เรื่องหมาของพิม บลา บลา บลา !%@*&$#^$!*^%#*#$

.

.

เอ้าๆๆๆๆ ก็หมายังไงก็เป็นหมาวันยังค่ำแหละพ่อ

ก็พ่อเล่นพูดงี้ เห็นทีเราจะอยู่ร่วมชายคากันไม่ได้ >____< ฮึ่ม!!

.

.

วันรุ่งขึ้นพิมเก็บข้าวของเสื้อผ้า กลับเข้ากรุงเทพเลย

((ทั้งที่พึ่งกลับไปบ้านได้แค่ 1 วันกะ 1 คืน))

.

.

สิ่งที่อ้างวันกลับ

“ก็ลูกหนูมันดื้อ เลยจะพามันกลับไปดื้อที่กรุงเทพดีกว่า อยู่ไปก็มีแค่ทำให้รำคาญใจ”

.

.

ก็มีบ้างที่น้อยใจ

.

.

ขนาดพ่อ พิมยังรู้สึกน้อยใจขนาดนี้

แล้วถ้าเป็นคนอื่นหรือใครซักคนที่ต้องมาเป็น “คนรัก”ละก็

.

.

ขอเถอะน่ะ อย่ารังเกียจลูกกรุเลย

.

.

เพราะผลของการที่ทำให้รู้สึก hurt เรื่องลูก สิ่งเดียวที่พิมจะทำได้

คือพิมเลือกที่จะเข้าข้างลูก โดยไม่สนใจอะไรทั้งนั้นแหละ

.

.

จนมาวันนี้ มีบางอย่างเกิดขึ้นแล้ว

.

.

ภาพบางบางมันสะท้อนให้เห็นจิตใจ

ภาพบางภาพมันย้อนให้เห็นถึงอดีต

ภาพทำให้ยิ้มได้โดยที่ไม่รู้ตัว

จะเว่อร์ไปมั๊ย ถ้าจะบอกว่า

ภาพบางภาพ ทำให้ “ปิติ” ได้เลย

.

.

“ขอบคุณนะ”

.

.

ปล. ทุกวันนี้ เวลาที่พิมแอบแกล้งหริ่ง หรือทำหริ่งแรงๆ

จะมีเสียงนึงดังขึ้นมาทันทีว่า “อย่าทำหริ่ง!!!!”

.

.

เออเว๊ย!!! มันรักของมันจริงๆ 5555+

.

.

"เด็กๆนั่งอย่างเป็นระเบียบ"

"จ้องของกินอย่างตาไม่กระพริบ" "ดูสายตาที่จ้องดิ" "เอ้า...อ้ำ!!!!" "พุกโดนข่มขืน ช่วยด้วยย!!! _*_" "กรุก็โดนรุมข่มขืน ช่วยด้วยยยย!!!!" "หริ่งดำ ยังโดนผีลูกบอลเข้าสิงเหมือนเดิม"

"หริ่งหล่อ ที่สุด"

"กล้อง กะ กล่ำ อย่างน่ารักง่ะรูปนี้ ((ปรกติน่าตี เพราะดื้อมาก))"

"น้องพุกลูกแม่"

"คนสวยของแม่ คนเดียว"