จดหมาย.....ถึงแม่

เมื่อซักหลายวันที่ผ่านมามีเหตุทำให้

แม่!!! โทรติดต่อพิมไม่ได้

เลยเป็นเรื่องกระวนกระวาย เดือดร้อนวุ่นวาย ภายในหมู่คณะญาติ

ต้องตามหาลูกสาวผู้ไฉไล ^_____^

.

.

แต่เพราะ msn เลยทำให้ญาติผู้น้อง ((ซึ่งแอบมาอ่าน blog กรุประจำด้วยแหละ))

ติดต่อมา บอกว่า “ติดต่อหาแม่โดยด่วน”

.

.

เหอะๆๆๆ เอาหน่า รู้แล้วๆ ว่าทางบ้านเป็นห่วง

แหม...ทำตัวให้ติดต่อไม่ได้ ไม่กี่วันเองนะ

.

.

พิมเลยโทรกลับหาแม่

แล้วก็อ้าง สารพัดแหละที่ทำไมถึงติดต่อไม่ได้

.

.

งานนี้แม่เลยขอเบอร์ที่ทำงานไว้

ขอเบอร์คนโน้นไว้ ขอเบอร์คนนี้ไว้

เผื่อติดต่อลูกสาวไม่ได้อีก จะได้โทรตามหาตัวได้เจอ

.

.

แล้วแม่ก็ถามขึ้นมาว่า

.

.

“เบอร์ที่ให้นี้ เบอร์ใคร”

“อ้อ!!! เพื่อน ไง เพื่อนที่อยู่ด้วยกัน”

.

.

แม่ถามต่ออีกว่า

.

.

“เพื่อนเหรอ แล้วเป็นไง นิสัยดีมั๊ย?? เป็นคนที่ไหน??? อยู่ด้วยกันนานยัง??? นิสัยเหมือน “หนู”หรือเปล่า???”

_*_ ถามเยอะเกิ๊นแม่

“อืม.....นิสยดีเหมือนกันเด๊ะ!!! เลยแม่”

.

.

“แล้วเค้ามาอยู่ด้วยนานยัง มีเพื่อนมาอยู่ด้วยแล้วก็ไม่บอก”

“ก็เพิ่งมาอยู่ด้วยไม่นานนี่แหละ”

.

.

“งั้นก็ดีแล้ว จะได้ไม่เป็นห่วง ก็ดูแลกันไปนะ”

“จ้า มีไรก็โทรมาได้นะ ถ้าโทรหาเค้าไม่ได้ ก็โทรหาเบอร์เพื่อนนั่นแหละ”

.

.

อืม....

คราวนี้แม่ก็ไม่ต้องกังวลแล้วแหละ เพราะแม่จะรู้แล้วว่าถ้าติดต่อพิมไมได้ แม่ควรโทรหาใคร???

.

.

และจากวันนั้น คราวนี้ทุกครั้งที่แม่โทรมา แม่จะถามหาเพื่อนคนนี้

.

.

“เพื่อนล่ะ อยู่ไหน อยู่ด้วยกันหรือเปล่า???”

“ก็เนี่ย อยู่ด้วยกันนี่แหละ นั่งอยู่ข้างๆ”

.

.

เมื่อวันก่อนแม่ก็โทรมา ถามหาลูกหมาของพิม

“แล้วหมาล่ะ สบายดีเหรอ อยู่ยังไงกันบ้าง แล้วเพื่อนเค้ารังเกียจหมามั๊ย???”

“หมาสบายดี ทั้ง 4 ตัวจ้า เพื่อนก็อยู่เนี่ยแหละ ไม่รังเกียจหมาเค้ารักและเอ็นดูหมามาก”

.

.

แม่ชิงถามว่า

“รักหมา เหมือน “หนู”มั๊ย???”

“จ้า เหมือนกัน”

.

.

“เหรอ!!!!” ((แม่หัวเราะชอบใจ))

“อื้ม!!! เค้ารักหมา ดูแลอย่างดี เก็บขี้เก็บเยี่ยว หาข้าวหาน้ำ อย่างที่ “หนู”มันเคยทำ”

.

.

“จริงเหรอ!!!!” ((หัวเราะเอริ๊กอร๊าก)))

“จ้า เนี่ย ลูกแม่ก็ไม่ได้ทำอะไรหรอก มีมันคอยดูแล ทุกอย่าง สบาย 5555+ ”

.

.

“ก็ดีแล้ว ดูแลกันไป”

“จ้า สบายใจได้”

.

.

แหะๆๆๆ

.

.

เพราะความที่แม่รู้ว่า ตั้งแต่เพื่อนที่ชื่อ “หนู” ไม่ได้อยู่กะพิมแล้ว

พิมก็อยู่คนเดียวกะหมา 4 ตัว มาได้ซักพักใหญ่ แม่เลยจะเป็นห่วงมากๆ

กลัวว่าเวลาเจ็บไข้ได้ป่วย จะไม่มีคนดูแล

.

.

ตอนนี้แม่คงหายห่วงแล้วเพราะอย่างน้อยแม่ก็รับรู้แล้วว่า

พิมมี “เพื่อน” คนใหม่มาดูแลอย่างดีมากๆแล้ว

.

.

แล้วแม่ก็ยิ่งหายห่วงหนัก เพราะรับรู้ว่า

เพื่อนคนนี้แสนดี อย่างเพื่อน “หนู” ที่พ่อกะแม่เคยเอ็นดู

.

.

เพราะแม่รู้ว่าพิมเอาแต่ใจ รู้ว่าพิมขี้โมโห รู้ว่าพิมขี้เกียจ รู้ว่าพิมเรื่องมาก

รู้ว่าพิมจู้จี้ ขี้บ่นน่ารำคาญ รู้ว่าพิมขี้โวยวาย

รู้ว่าพิมใจร้อน รู้ว่าพิมจะเอาอะไรต้องให้ได้อย่างใจ

รู้ว่าพิมบางทีแค่น้ำแก้วเดียว ยังขี้เกียจจะเดินไปเปิดตู้เย็นหยิบดื่ม

รู้ว่าพิมเป็นอิคนช่างชี้นิ้วใช้ รู้ว่าพิมไม่เป็นระเบียบ รู้ว่าพิมบางทีก็ซกมก

รู้ว่าพิมกะเปิ๊บกะป๊าบ ไม่เรียบร้อย

.

.

แม่รู้นิสัยเสียหลายๆอย่างของพิม

.

.

แม่จึงรู้ว่า คนที่จะอยู่กะลูกสาวแม่ได้ ถึงจะไม่ต้องเป็นคนดีสำหรับคนทั้งโลก

แต่ขอแค่เค้าดีกะลูกสาวแม่ ก็พอ

เพราะแม่รู้ว่าอิพิมง่ะ มันร้ายยยย ใครอยู่กะมันได้ มันก็ต้องใจเย็นพอควร

และแม่ก็รู้ว่า ไม่ใช่ใครที่ไหนก็ได้ ที่จะอยู่กะพิมได้ทุกคน

.

.

แต่แม่ยังไม่รู้หรอกว่า เวลาพิมเมา พิมเมาได้ยิ่งกว่าหมา

เมาแล้วขับรถน่าหวาดเสียว เมาแล้วอ้วก เมาแล้วงอแง งี่เง่า

.

.

วีรกรรมทั้งเวลาเมาและไม่เมา คงไม่ต้องบรรยาย

ถ้าแม่รับรู้ได้ว่า แม่คงจะรู้ว่า“เพื่อน” คนนี้เค้าต้องดูแลพิมดีแค่ไหน

.

.

เพราะนอกจากพิมแล้ว ยังต้องมีลูกๆอีกตั้ง 4 ตัว

ให้ “เพื่อน” คนนี้ดูแลด้วย

ทั้งเก็บขี้ เก็บเยี่ยว ให้ข้าวปลาอาหาร ซื้อของกินเล่นให้กิน

ป้อนของกินเล่นทีละตัวๆ อย่างเป็นระเบียบ

อาบน้ำให้เด็กๆ คอยเล่นกะเด็กๆอย่างสนุกสนาน

ดูข้าว ดูน้ำ อย่าให้พร่อง

.

.

ตอนนี้ชีวิตพิมสบายดีค่ะแม่

ตอนเช้ามีคนปลุกพิมให้อาบน้ำ

ยาสีฟันจะมีคนบีบให้อย่างเรียบร้อย

เสื้อผ้าทำงานของพิมมีคนรีดให้

กลางวันมีคนคอยถามว่าพิมทานอะไร

ตกเย็นมีคนรอพิมอยู่ที่ห้องพร้อมลูกๆแล้ว

.

.

กินข้าวเสร็จพิมไม่ต้องล้าง

ถึงห้องพิมไม่ต้องกวาด ไม่ต้องถู เพราะมีคนดูแลแล้ว

ห้องน้ำพิมไม่ต้องขัด เพราะเค้าทำได้ดีกว่าพิม

เสื้อผ้า ชุดชั้นใน พิมไม่ต้องซัก ไม่ต้องตาก เพราะเค้าสะอาดและเรียบร้อยกว่าพิมเยอะ

((แต่พิมพับผ้าเองนะแม่ เพราะพี่ลัคเคยสอนให้พิมพับผ้าเรียบร้อย))

เวลาพิมไม่สบาย หรือลมพิษขึ้น แม่ไม่ต้องห่วงนะ

เพราะว่าจะมีคน หาน้ำหายา มาเตรียมให้และบังคับให้พิมทานแล้ว _*_

.

.

เอ่อ.....สรุปทั้งหมดที่ว่ามา

ลูกแม่ได้ขี้เกียจนะ

แต่ “เพื่อน” คนนี้ เค้ายินดีทำให้หมดเลยค่ะ

.

.

เค้าบอกว่า พิม “แก่แล้ว” อย่าทำเลย เดี๋ยวเหนื่อย _*_ เหอะๆๆ

.

.

ปล. เรื่องอาหารการกินแม่ก็ไม่ต้องห่วงเหมือนกัน

เค้าทำ ข้าวต้มหมู อร่อยที่สุดเลยค่ะ

อ้อ...แล้วเค้าทำ ผัดฟักทองใส่ใข่ หวานได้ใจ เหมือนที่แม่เคยทำให้ลูกกินเลยแหละ

แหะๆ ^^

.

.