......ขอโทษ......

เครียด!!!!

มีหลายเรื่องให้เครียด

.

.

ปัญหาบางอย่าง ถึงมีทางออก แต่ยากจะอธิบาย

เพราะอธิบายไป ก็เท่านั้น เหนื่อย!!!!

.

.

เหตุผลบางอย่างก็ฟังดูแล้วไม่ขึ้น

ยอมรับแหละ ว่าเรามันแย่ และเหลวไหล

.

.

แต่ที่สุดแล้ว

“แล้วยังไงล่ะ????”

.

.

ปัญหา สร้างมันขึ้นมาเอง ก็ต้องแก้มันไม่ใช่เหรอ

โตแล้ว ใช่!!! เรามันโตแล้ว

.

.

เชื่อใจและปล่อยวางเหอะ ไม่มีอะไรเลวร้ายไปกว่านี่แล้วแหละ

.

.

ขอโทษค่ะ ที่พิมทำให้ไม่สบายใจอีกแล้ว

((ถึงมันจะเป็นในรอบ 4 ปีก็เหอะ))

.

.

ปวดหัว อย่าพึ่งเซ้าซี้ อย่าพึ่งมีคำถามเลย

ตอบไม่ได้ ไม่อยากตอบ ไม่อยากพูด ไม่อยากแก้ตัว

.

.

ปฏิเสธไปก็เท่านั้น ยอมรับไปก็เท่านั้น

ปิดกั้นความคิดกันอยู่ดี

.

.

ยังมีชีวิต ยังมีอิสระ ยังไม่ตาย แล้วก็ยังไม่จวนเจียนใกล้ตายด้วย

ยังหายใจ แม้มันจะติดๆขัดๆไปบ้าง แต่ก็นั่นแหละ ก็ยังไม่ตายไม่ใช่เหรอ

.

.

เข้มแข็งเต็มที่แล้ว แต่ทางแก้ มันยังไม่ใช่ตอนนี้

.

.

พิมรู้มันยากจะทำให้เข้าใจ

.

.

แล้วจะต้องให้ทำยังไง ปล่อยว่างเถอะค่ะ พิมโตแล้ว

.

.