....blog หน้านี้เพื่อคลายความสงสัยกัน.....

เอ่อ....เหอะๆๆๆๆ _ _"

.

.

รู้สึกว่า blog หน้าที่แล้ว ของพรีมที่เขียนขึ้น

เล่นเอาหลายคนอ่านตกใจ เป็นห่วงกันแล้วก็ให้กำลังใจเยอะเลย

.

.

แหม..รู้สึกซึ้งใจและขอบคุณจริงๆนะค่ะ ^^”

.

.

แต่บางคนอ่านก็เดาทางพรีมได้ประมาณว่า มันน่าจะมีจบแบบหักมุม

จนแล้วจนรอด ถึงบรรทัดสุดท้ายก็ไม่มี เหอะๆๆๆ _ _”

.

.

แต่นะแหม...จบหักมุมหน้าเดียวก็ไม่หนุกสิค่ะอิอิ

.

.

แต่บางคนก็รู้เลยว่าพรีมหมายถึงอะไร เออ...เก่งว่ะ

((ผัวกรุยังไม่รู้เล๊ยยยยย นอนอยู่กะกรุแท๊ แท๊)) U^U

.

.

เมื่อเช้าได้คุยกะอิเจ๊69 อีกรอบ

อิเจ๊บอกว่า คนเข้ามาเอ็มถามอิเจ๊ว่าเกิดอะไรขึ้นกะอิพรีม จนขี้เกียจตอบแล้ว

.

.

พร้อมกะมาเมทน์ว่าให้เฉลยเหอะ ((ก่อนที่จะโดนอิเจ๊69 ด่าอีกรอบ 5555+))

.

.

วันนี้เลยต้องมาบอกว่า ไอ้ที่เขียนอ่ะหมายถึงอะไร

.

.

นั่นหนะ มันเป็นการเขียนงานแนว abstract ของพรีมเอง

((เอ่อ บัญญัติชื่อนี้ขึ้นมาเองแหละค่ะ ดูตัวเองเป็นศิลปินดี หึหึหึ))

.

.

มันเป็นการเขียนแบบนามธรรม ให้มันรู้สึกได้แบบรูปธรรมไง

.

.

โหะๆๆๆ จะใช้คำหรูเสิศขนาดนี้เพื๊ออออ!!!

เพื่อกันโดนด่า

.

.

((ความจริงโดนอิเจ๊69 โทรมาแต่เช้าเพราะความเป็นห่วง

แต่พอรู้ความจริงก็โดนด่าตั้งแต่เช้าวันนั้นแล้วแหละ ฮิ้ววววววว))

.

.

แต่...เชื่อป่ะ ว่าคนใกล้ตัวอย่างเด็กแวนซ์ ก็ยังไม่รู้นะ ว่าที่พรีมเขียนหมายถึงอะไร

เล่นเอาเจ้าตัวแอบเครียดไปเลยทีเดียว เหอะๆๆๆ

((โรคจิตเนอะพรีมเนี่ย กระทั่งสามียังไม่ปราณีเลย))

.

.

พรีมต้องการจะเปรียบสถานการณ์ “เรื่องงาน”

ทั้งงานที่ผ่านมาแล้วในอดีต และงานในตอนนี้ของตัวเอง

.

.

ถ้ากลับไปอ่านอีกที แล้วให้ทำความเข้าใจว่ามันคือ feel ที่พูดถึงชิวตในการทำงานแต่ละที่

จะร้อง “อ๋อ” กันเลยทีเดียว หุหุหุ ^^”

.

.

การทำงานก็เหมือนเราได้ใช้ชีวิตร่วมกันกับคนรัก

เหมือนแต่งกะงาน ไม่ใช่แต่งงานอะค่ะ

.

.

แต่เราก็ไม่อาจรู้ได้หรอกว่า เราจะใช้ชิตร่วมกันได้นานแค่ไหน

.

.

.

สำหรับที่ทำงานเก่าของพรีม กว่า 5 ปีที่ผ่าน พรีมต้องปิดฉากชีวิตการทำงานที่นั่น

เพราะระบบงานมันตันแล้ว แล้วก็เบื่อ ไม่ท้าทาย ไม่หนุก อยากไปให้พ้นๆ

.

.

.

แล้วก็กระเสือกกระสนมาหางานที่ใหม่

มาทั้งๆที่ไม่รู้ว่าจะเจออะไร รู้แต่ว่า ต้องมา

.

.

.

จนในที่สุด ณ วันนี้ พรีมได้รู้และเข้าใจแล้วว่า

พรีมคงไม่เหมาะกะการใช่ชีวิตทำงานที่นี่หรอก

.

.

.

ที่ต้องปิดฉากชิวิตการทำงานที่นี่ด้วยระยะเวลาเพียง 2 เดือนเศษๆ

เป็นเพราะมันมีเหตุและผลของมันอยู่

.

.

แล้วก็อย่างที่บอกว่า ไม่ใช่เพียงตัวเองที่ผิดหวัง

ที่นี่ เค้าก็ผิดหวังไม่น้อยเช่นกัน

.

.

เหตุเพราะเราต่าง “คาดหวัง” ไว้มากเกินไป

มากจนพรีมรู้สึกว่า อึดอัด

.

.

อ่านมาถึงตรงนี้ หวังว่าทุกๆคนเข้าใจพรีมแล้วนะค่ะ

.

.

.

ส่วนความรัก ตอนนี้ดีมากๆค่ะ ราบเรียบและราบรื่น

เด็กแว๊นซ์ยังเป็นพ่อที่ดีของลูกๆพรีมค่ะ

เอาไว้ blog หน้าต่อๆไป คงได้เอารูปลูกๆและของขวัญ ของวันครบรอบ 1 ปี มาให้ดู

.

.

ส่วนเรื่องงาน ไม่ต้องห่วงนะค่ะ

พรีมยังโชคดีที่ไม่ได้ตกอยู่ในฐานะคนตกงานหรอก

เพราะว่ามีงานที่สุดแสนจะท้าทาย มารออยู่ตรงหน้าแล้ว

.

.

.

เอาไว้ให้มันสมบูรณ์แล้วคงได้รู้กันว่าจะไปทำอะไร

บอกได้คำเดียวว่าต้องมันส์มากๆเชื่อเหอะ

5555+

.

.

.

แล้วเชื่อได้เลย หน้าที่การงานของพรีมในอนาคตที่จะถึงอีกไม่นานนี้

เพื่อนๆที่ใจดีต้องส่วนร่วมสานฝันของพรีมแน่นอน

.

.

.

แล้วพบกับเรื่องสนุกๆเรื่องใหม่ของพรีมได้ที่นี่ เร็วๆนี้ค่ะ

ป๊าดดดดดดดดดดดดดด ยังกะ Series เกาหลี

((แต่มันหนุกมากกว่าเพราะมันคือเรื่องจริง เหอะๆๆๆ))

.

.

.

ปล.

ขอบคุณเพื่อนๆที่เป็นห่วง

ขอบคุณเจ๊ที่โทรมาถามว่าเกิดไรขึ้น พอรู้แล้วก็จบที่ด่ากรุตามระเบียบ 555+

ขอบคุณเพื่อนปาล์มที่กะโทรมาเพื่อตราหน้าว่ากรุเลว

((เออกรุอ่ะ มันเหรี้ยสำหรับมรึงวันยังค่ำใช่มั๊ยแสรดดดด))

ขอบคุณฟ้าที่เข้าใจ

ขอบคุณคุณเต้ย คุณอ้อกะโอกาศ

ขอบคุณอิเมย์ ที่แกรู้จักชั้นที่สุด

ขอบคุณคุณหยี ที่สะสมการอ่านไดของพรีมจนรู้จักพรีมขั้นเทพแล้ว

.

.

ขอบคุณเด็กแว๊นซ์ และลูกๆ เพราะสิ่งมีชีวิตทั้ง 5 เหล่านี้ คือสุดยอดกำลังใจ

ทำให้พรีมไม่มีน้ำตา แม้จะในวันที่แย่และเซ็งเหรี้ยๆแค่ไหนก็ตาม

.

.

.

แล้วเค้าคงไม่ได้หายไปจาก blog นานๆแล้วแหละ

เพราะเค้ามีอุปกรณ์การอัพ blog แล้ว 55555+

.

.

.

วันนี้ไปแล้วคร๊าบบบบบบ ขอให้เจริญ เจริญ ทุกคนจ๊า ^^

.

.

.