31.07.11 Thank you for your alway support

โหย~~~~~~ --'
อุตส่าห์เขียน blog ซะยาว ดัน error ต้องมานั่งเขียนใหม่
แล้วจิเหมือนเดิมมั๊ย???? U^U
...
..
เมื่อวันเสาร์ขายของดีมาก
มีเพื่อนแวะมาเหมา มาให้กำลังใจ ต้องขอขอบคุณไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะค่ะ ^^
...
วันนี้เป็นวันต่อล็อกของเดือนสิงหาคม
คนยังยืนต่อแถวเยอะเหมือนเดิม แต่เราโชคดีที่เป็นล็อกประจำแล้ว อิอิ
...
งวดนี้ทางตลาดใจดี ลดค่าล็อกให้ 200 บ.
แหม.....~~~~ก็ที่ผ่านมาฝนตกชุกมาก แถบไม่ได้ขายเลย
ก็ถือว่าทางตลาดยังเห็นแก่มนุษยธรรมอยู่บ้าง อิอิ ^^
ต้องขอขอบคุณทางตลาดที่โคตรแมนไว้ ณ ที่นี้ด้วย
..
..
และเมื่อเช้าวันนี้ก็เป็นวันดี เพื่อนสาว 1 คนได้ทำบุญเลี้ยงพระ เปิดร้านเสริมสวยใหม่ ยังไงก็ยินดีกับเพื่อนสาวที่ได้ทำตามความฝันเล็กๆของตัวเองให้เป็นจริงได้แล้ว ยินดีด้วยคร่า ~~~~ ^^
..
...
พรีมก็มีความฝันค่ะ ฝันเล็กๆที่อยากมีร้านสเต็กของตัวเอง
...
จะว่าไปก็เคยทำแล้วนะ แต่ ณ เวลานั้นอาจจะยังไม่ประสบความสำเร็จ เพราะด้วยอะไรหลายๆอย่าง
...
แต่ไม่เป็นไรค่ะ มันคือประสบการณ์ ณ ตอนนั้นมันอาจจะไม่ใช่จังหวะของเราก็ได้
...
แต่อย่างน้อยก็ต้องขอบคุณผู้ให้การสนับสนุนที่ผ่านมา
ถือว่าทุกคนได้ทำดีที่สุดแล้ว
...
...
แต่ วันนี้พรีมมีล็อกเล็กๆ เอาไว้ขายของกินของตัวเอง มันอาจไม่ได้เป็นร้านติดแอร์ มีที่นั่งเป็น 10 อย่างที่เคย
...
มันเป็นเพียงร้านที่เป็นเต๊นท์เล็กๆ ติดดิน ง่ายๆ
ลงทุนหลักพัน ก็มาวางขายได้
...
ดีหน่อยที่ลงทุนน้อย แต่กำไรถือว่าโอเค
...
แม้ว่ากำไรมันอาจไม่ได้มากมายหวือหวา จนทำให้ร่ำรวยได้
แต่ก็ถือซะว่า มันก็ได้พอเอาไว้กินหนม ชมวิวไป ^^
....
....
อย่างน้อยมันก็เป็นก้าวเล็กๆ แต่เป็นก้าวที่มั่นคง ไม่ทำให้เราเจ็บตัวหัวแตก ^^
...
...
พรีมรู้แล้ว ว่าต่อไปนี้เราควรไม่ผลีผลามทำอะไรเกินตัว
เราควรมีการจัดการที่ดี
เราควรสะสมประสบการณ์ไปเรื่อยๆ
เราควรคิดเล็ก ก่อนคิดใหญ่
เราควรค่อยๆเดินทำความฝัน ไม่ควรก้าวกระโดด
เราควรมีสติ และที่สำคัญเราต้องมีสตางค์ที่มากพอ
...
เพราะที่ผ่านมา การที่เราทำอะไรตามใจจนเกินเหตุ
ทำให้เรามีช่องโหว่ และทำเราล้ม และเจ็บ
...
ต้องขอบคุณคนที่ช่วยพะยุง คือครอบครัว และต๊ะ
ที่อยู่ข้างๆ ไม่เคยทิ้งไปไหน. ..
...
...
Thank you for your alway support ^^

Published with Blogger-droid v1.7.4

28..0.11 พุ่มพวง

เมื่อคืนได้มีโอกาสไปชมภาพยนต์เรื่อง "พุ่มพวง"
...
..
ตอนแรกก็คิดว่าคนคงไม่เยอะเท่าไหร่ เพราะเป็นรอบฉายที่ดึกแล้ว 22.15 น.
...
แต่ผิดคาดค่ะ คนเยอะพอสมควรเลยแหละ ทั้งผู้ใหญ่ วัยรุ่น มาดูกันเต็มเลย
...
..
คงไม่เล่าว่าเนื้อเรื่องเป็นไง
แต่จะบอกว่า พอดูเสร็จ ความรู้สึกที่ได้กลับมาจากหนังเรื่องนี้ คือความอิ่มใจ ความเศร้าใจ และสงสารในชะตากรรมของ ผู้ ญ ที่มีความฝันคนนึง
...
งานนี้ถ้าใครเป็นประเภทบ่อน้ำตาตื้นหน่อย หรือ in กับความดราม่า ของเนื้อเรื่องในหนังได้ง่ายๆ อาจมีเสียน้ำตาแน่ๆ
...
...
แต่ส่วนตัวเรื่องนี้อาจทำให้รู้สึกเศร้า แต่ไม่ถึงกับทำให้เสียน้ำตา เพราะเป็นพวกบ่อน้ำตาลึก 5555+
...
..
แต่คนข้างๆสิ ยอมรับว่ามีน้ำตาซึม
..
..
อาจเป็นเพราะพรีมรู้สึกว่าเนื้อหาในหนัง ดัดแปลงจากความเป็นจริงในชีวิตเค้า ด้านเรื่องส่วนตัวเยอะไปหน่อย
...
เหมือนเราค้านในใจว่า ความจริงมันไม่ใช่อย่างนี้ซักหน่อย
...
แต่ถ้าเป็นในด้านความมุ่งมั่น การตั้งใจทำงาน หรือพรสวรรค์ของคุณผึ้ง อันนี้ได้ใจเราไปเกินร้อย
...
..
มีคำพูดหนึ่งในหนัง คุณผึ้งพูดประมาณว่า
เพลงลูกทุ่ง ไม่ได้พูดถึงเรื่องทุ่งนา แต่มันเป็นเพลงสำหรับคนไทย
อยากให้พวกเทวดา <<เค้าหมายถึง พวกคนรวย คนหัวสมัยใหม่>> ได้มีโอกาสได้ฟังเพลงลูกทุ่ง เค้าอยากให้เพลงลูกทุ่งได้ยกระดับเหมือนเพลงสากลบ้าง
...
...
คือได้ฟังแล้วคิดตาม มันก็รู้สึก เออเนอะ.....เพลงลูกทุ่งไม่ใช่พูดแต่เรื่องทุ่งนาซะหน่อย ทำไมหลายๆคนไม่ชอบฟัง
...
...
พรีมอ่ะโคตรชอบเพลงลูกทุ่งเลยนะ โดยเฉพาะเพลงพุ่มพวงนี่แหละ
เมื่อก่อนตอนเด็กๆ แม่มักกล่อมโดยเอาหนังสือเพลงเล่มเล็กๆคู่ชีพของแม่ ที่มีแต่เพลงพุ่มพวงมากางแล้วร้องให้ฟัง
...
แม่ร้อง พรีมนอนฟังโดยหนุนแขนแม่ไป แล้วก็หลับไปพร้อมเสียงเพลงของแม่
...
ตอนนั้นรู้สึกว่าแม่ช่างร้องเพลงเพราะที่สุดในโลกเลย
พรีมฟังแม่ร้องบ่อยๆ จนร้องตามได้ตั้งแต่เด็กๆเลย
...
นี่แหละมั้ง...เป็นเหตุผลที่ทำให้ชอบเพลงพุ่มพวงมาก
...
จำได้ตอนนั้นมีเพลงนึงดังมาก สาวนาสั่งแฟน
...
ยังถามแม่เลยว่า ท่อนที่ร้องว่า
"หากพามาได้ แต่อย่าให้สูงเกิน"
ทำไมถึงพาคนสูงๆมาไม่ไดล่ะแม่
...
แม่ก็ตอบว่า เพราะพุ่มพวงเค้าตัวเตี้ยมั้ง เลยไม่อยากให้พาคนสูงๆมา
...
==* พออ่านหนังสือออกเลยพึ่งมารู้ว่า เค้าร้องว่า
"หากพามาได้ แต่อย่าให้สวยเกิน"
...
หลงเข้าใจผิดมาตั้งนาน แม่นะแม่ -_-'
...
...
พรีมชอบร้องเพลงลูกทุ่งตามร้านคาราโอเกะ จนใครๆมักบอกว่า พรีมร้องได้เพราะกว่าเพลงสตริงอีก 5555+ <<โม้!!!>>
...
....
แต่ถึงจะไม่ได้ไปร้องตามร้านคาราโอเกะ แต่พรีมก็มีแผ่น mp3 ที่มีแต่เพลงพุ่มพวงเอาไว้ฟัง ไว้ร้องตามเวลาเดินทางไปไหนมาไหนนะ
...
...
เคยร้องให้ต๊ะฟัง ต๊ะยังบอกเลยว่า ตัวเองนี่ร้องได้แทบทุกเพลงเลย
...
55555+ จะไม่ให้ร้องเป็นหลายเพลงได้ไง ก็ฟังแต่เด็กๆ
....
พรีมชอบเพลง "แก้วรอพี่" มากๆ แล้วก็ไม่ผิดหวัง เพราะหนังเรื่อง "พุ่มพวง" น้องเปา ได้ร้องเพลงนี้ตั้งแต่ต้นจนจบเพลงเลย ซึ่งเพราะมากๆ
...
...
คุณผึ้งอาจจากไป 19 ปีแล้ว แต่เพลงของเธอยังดังกึกก้องในใจคนไทยเสมอ ซึ่งหนึ่งในนั้นก็มีพรีมด้วย เพราะพรีมยังร้องตามทุกครั้งที่ได้ยิน
แล้วมันก็คงเป็นเช่นนี้ตลอดไป
...
ปล. อยากให้หนังได้ ร้อยล้านจัง

Published with Blogger-droid v1.7.4

26.07.11 รักออกแบบไม่ได้

ถามเพื่อนๆสาวๆ ที่อายุ 30 อัพ แล้วยังโสดอย่างเราๆ
เคยมีคนรอบข้างถามมั๊ย??? ว่าทำไมยังไม่แต่งงาน??
..
...
แน่นอน ตัวเองเจอค่ะ เจอบ่อยด้วย -_-'
โดยเฉพาะเวลาต้องสนทนากับคนที่ไม่ได้รู้จักเราเป็นการส่วนตัว
หรือเวลาต้องกลับบ้านต่างจังหวัด
...
...
คำถามที่มักเจอบ่อยๆ คือ ไม่มีแฟนเหรอ??? แต่งงานหรือยัง??? มีลูกมีเต้ากี่คนแล้ว???
...
...
55555+ บางคนถามไปถึงพ่อแม่ ว่าทำไมลูกสาวยังโสด??? ==*
<<มันอยากจะรู้อะไรนักหนาว่ะ>>
...
..

แม่มักเล่าให้ฟังว่า เพื่อนฝูงเราที่เรียนมาด้วยกัน ป่านนี้เค้าเป็นแม่ บางคนเป็นถึงยายคนเข้าไปแล้ว <<ป๊าด! !!! >.<' >>
...
...
แต่ดูตัวเองสิ ...... หึ หึ ==*
<<ยังดูเหมือนเป็นเด็กสาวรุ่นกระเตาะ ชิมิชิมิ>>
...
...
ก็ในสายตาคนอื่น โอ้โห!!! อายุปาเข้าไปขนาดนี้แล้ว
ถ้ายังไม่แต่งงานก็ขึ้นคานแหงๆ 55555+
...
...
แต่ช่างเหอะ! !! นั่นมันเป็นสิ่งที่ยากจะอธิบายให้ใครเข้าใจ ถึงสถานะตัวเองได้ เพราะมันไม่ได้จำเป็น และไม่ได้มีผลอะไรกับชีวิต
...
....
แต่สิ่งที่ไม่เข้าใจ คือ ทำไมความคาดหวังของใครๆมักต้องมองว่า ผู้ ญ ทุกคนต้อง มีจุดจบ เอ้ย!!! ไม่สิ ต้องมีจุดที่จะต้องมีครอบครัว มีผัว และมีลูก
...
...
จะว่าไป ผู้ ญ ทั่วๆไปก็คิดแหละ <<อย่าเถียงนะย่ะ อย่าเถียง>> ว่าอยากมีครอบครัวที่สมบูรณ์ มีสามีที่คอยดูแลปกป้องคุ้มครอง และมีลูกๆที่น่ารักวิ่งเล่นสนามหญ้าญี่ปุ่นหน้าบ้าน
...
..
ทำไมหล่อนไม่คิดว่ะ ว่านั่นหนะมันมีแต่ในนิยายหลอกเด็ก
เลิกเพ้อ และเลิกหลอกตัวเอง แล้วหันมามองความเป็นจริงของสัตว์สังคมดีกว่า
....
...
มันจะมีซักกี่คนที่โชคดีได้ครอบครองความสุขอย่างนั้น
อันนี้ไม่ได้มองในโลกในแง่ร้ายน่ะยะ แต่มองในแง่ของความจริงทุกวันนี้ล้วนๆ
...
...
ความสุขของคนเรามันไม่ได้จบลงตรงนั้นซะที่ไหนเล่า
...
ทำไมไม่คิดบ้างว่า
เรามีความสุขได้แม้จะครองตัวโสด <<จริงบ้าง ไม่จริงบ้าง>>
เรามีความรักดีๆในแบบของเราได้โดยไม่ต้องมีพิธีแต่งงาน
..
.....
และเราก็อยู่ได้ อยู่อย่างดี และมีความสุขด้วย
มันอาจจะสุกๆ ดิบๆ ในสายตาของใครหลายๆคน
แต่เชื่อเถอะ น้ำหน้าคนพวกนั้นก็ไม่ได้มีวิถีชีวิตที่ดีเด่ไปกว่าเราซักเท่าไหร่
<<อย่ามาเมาท์หน่อยเลย>>
...
...
และไม่ว่าใครจะมีความรักแบบไหน อย่าได้เที่ยวไปดูถูกความรักของคนอื่นเค้าเป็นพอ
<<ลำพังตัวเองก็เอาตัวเองให้รอดเห๊อะ!!! อย่ามัวแต่สนใจเรื่องคนอื่นนักเลย>>
..
...
ความรักมันไม่มีถูก ไม่มีผิด มันจำกัดรูปแบบไม่ได้
และรักมันออกแบบไม่ได้
..
...
เมื่อก่อนก็ไม่ได้คิดว่ารักของตัวเองต้องเป็นยังไง
ได้แต่ทำตามหัวใจก็แค่นั้น
ถึงตอนนี้ก็ได้แต่ขอบคุณตัวเองที่เลือกที่จะมีรักในแบบที่คิดไม่ผิด
....
..
และอย่างน้อยก็ต้องขอบคุณครอบครัวที่ไม่เข้ามาก้าวก่ายกับเรื่องนี้
..
ขอบคุณที่ไว้ใจว่าเราดูแลตัวเองได้ แม้ว่าเราจะไม่ได้มีครอบครัว อย่างคนอื่นเค้า
...
...
ขอบคุณที่เข้าใจว่า ลูกพอใจกับวิถีชีวิตในแบบที่เป็นอยู่
และขอบคุณที่รู้ว่า อะไรคือความสุขของลูก
...
...
คนที่อยู่ด้วยกับลูกทุกวันนี้ เค้าดีกับลูกมาก เค้าพร้อมที่จะดูแลลูกได้อย่างที่ไม่มีใครหน้าไหนทำได้
...
และแม่คงรู้ ว่าคนที่จะอยู่กับผู้ ญ ร้ายๆ อย่างลูกได้ ถ้าเค้าไม่ดีพอ ไม่ตามใจ ไม่ใจเย็นเป็นน้ำแข็ง เค้าไม่มีวันอยู่กับลูกแม่ได้นาน
...
...
วันข้างหน้าเป็นไงลูกไม่รู้ แต่วันนี้ลูกเชื่อ ว่าเค้าดีพอ และพอดี ^^

Published with Blogger-droid v1.7.4

25.07.11 ถึงจะเหนื่อยบ้างไรบ้างก็ยังชิว

หายไป 2-3 วันเลย
ไม่ได้ลืมว่าต้องมานั่งเขียน blog แต่ที่วัน สองวันก่อน ต้องไปทำมาค้าขาย เลยไม่มีเวลาเลย
..
....
จะเรียกว่ามันขายดีจนไม่มีเวลาก็ไม่ใช่หรอก 5555+
แต่เพราะเมื่อวันเสาร์ กับวันอาทิตย์ต้องลุยเดี่ยว
ต๊ะต้องไปงาน commart เลยมัวแต่วุ่นเรื่องค้าขายหัวเดียวกระเทียมลีบ
..
..
อีกอย่าง edge ที่ตลาดนัดรถไฟไม่มีสัญญาณเลย
ใครคิดจะไปเล่นมือถือ เข้าเน็ตที่นั่น อาจมีต้องอกหักกันบ้าง
เพราะว่าสัญญาณมันดึงกัน คนเยอะมาก สัญญาณเลยโดนแย่งกันซะใจ
กะว่าจะอัพ blog เพลินๆ เลยอดไป _"_
...
...
ความจริงคิดเอาไว้แล้วว่าจะเขียนอะไร แต่พอมาถึงเวลานี้
กลับไม่ค่อยมี feel ให้เขียนอะไรแนวนั้น เขียนไม่ออกนั่นแหละ เลยเอาไว้ก่อน
...
...
มาเล่าเรื่องไปขายของวันอาทิตย์ดีกว่า
อื้ม~~~~ดีเกินขาด เรียกได้ว่า ของหมดเกลี้ยงไม่พอขายเลยทีเดว 5555+
...
เตรียมของไปไม่เยอะด้วยแหละ ความจริง ฮ่า ฮ่า ฮ่า ^^'
...
...
เมื่อวันเสาร์ทุลักทุเล กับการตากฝนไปแล้ว
แต่พรีมซะอย่าง เราไม่ท้อค่ะ
...
..
วันอาทิตย์ ลุยใหม่ ยังก้าวเท้าออกจากบ้านไปไม่ถึงไหนเลย
ก็เจอพี่ๆที่เป็นแม่ค้าด้วยกัน โทรตามซะแระ 5555+
...
...
คนสำคัญก็งี้ อิอิ เปล่าหรอก พี่เค้ากลัวเราเบี้ยวอ่ะ 555+
..
..
เพราะเมื่อเสาร์ได้เตรียมของไว้แล้ว แต่ไม่ได้ขาย
โชคดีเลยเอามาขายวันอาทิตย์แทน
...
คิดไม่ผิดจริงๆ ที่เลือกจะขายของทอดแนวนี้ เช่น ff nugget เพราะของสามารถแช่ตู้เย็น แช่ช่อง freeze ได้ ไม่มีคำว่าเสีย
...
..
วันอาทิตย์ พอออกจากบ้านก็มุ่งตรงตลาดนัดรถไฟโลด ^___^
..
...
โอ้โห!!! อากาศวันอาทิตย์ ปลอดโปร่งโคตร ^______^
ฟ้าสูง ฟ้าใส แดดแรงเว่อร์ๆ ไม่เห็นวี่แววของสายวสันต์ซักนิด
...
ต่างจากเมื่อวานยังฟ้ากับเหว เหอๆ ^^'
...
...
กางเต๊นท์ไป ยังกลัวเลยว่า
เฮ้ย!!! อากาศมันดีไปป่าว ดีจนไม่น่าไว้วางใจ
<<ออกแนวกลัวฟ้า กลัวฝน หักหลังซะงั้นอ่ะกรุ หึ หึ -_-'>>
..
...
แต่ก็นั่นแหละค่ะ the show must go on
แมร่งจะตกไม่ตก ก็ช่างหัวมันเห๊อะ!!! ไหนๆก็ไหน ลุยต่อโลด!!!
..
..

จนแล้วจนรอด ปาฏิหาริย์มีจริง ฝนไม่ตกค่ะ เย้ๆ ๆ ๆ! !!!
...
พวกเรา แม่ค้าทุกคนขายดิบขายดีเรียกได้ว่าทุกคนเลยนะ
บางร้าน ยังไม่ดึกเลยก็ต้องเก็บของเพราะของหมดซะแระ
...
..
พรีมก็เป็นหนึ่งในนั้นนะ คือว่าขายดี ของที่เตรียมไปไม่พอขายหมดเกลี้ยง!!!!
แม๊!!!! เกิดมาก็เพิ่งเคยเจอความรู้สึกแบบนี้ ทั้งดีใจ ทั้งเสียดายโอกาส
...
...
แต่ก็นั่นแหละค่ะ เมื่อขายดี มันก็ต้องเหนื่อยเป็นเท่าตัว เพราะต้องอยู่นางเดียว หัวหมุนเลย
...
..
ไหนจะทอด ไหนจะขาย ไหนจะหาเงินทอน โอ้วโหว!!!! >.<
อยากมีซัก 10 มือตอนนั้น 5555+ <<เว่อร์ไปๆ>>
...
..
ลูกค้าของทอดร้านพรีมเนี่ยมีทุกแบบค่ะ เด็ก ผู้ใหญ่ ผู้ ญ ผู้ ช ตุ๊ด ทอม ดี้ หรือเกย์ ก็ล้วนชอบกินของทอด 5555+
...
<<ยืนยันคนไทยเกินล้านชอบทานของทอด อิอิ ^^>>
...
...
เหนื่อยนะ แต่สนุกมาก แม้ว่าเลิกดึก เกือบตี 1 กว่าจะถึงบ้านกว่าจะได้นอนก็ตี 2 เช้าวันจันทร์ต้องตื่นตี 5 ครึ่ง มาทำงาน
...
...
ญ อึดจริงๆ กรุ 55555+
..
แต่สนุกค่ะ ไม่ได้ขายดีถึงสนุก แต่เพราะได้ทำอะไรที่ชอบเลยสนุก
ทอดไป ขายไป เมาท์กะลูกค้าบ้าง แม่ค้าด้วยกันบ้าง เออ~~~ เวลาหมดเร็วดี แถมได้เงิน แบบไม่ปล่อยเวลาไปเปล่าๆปรี้ๆด้วย
..
..

แต่มันก็เหนื่อยนะอยู่หน้าเตาไฟ ทอดของร้อนๆ หน้ามันแผล่บเลย
ต้องทอดวิญญาณสาวออฟฟิศย่านสุขุมวิทออก หันมาสวมวิญญาณแม่ค้าหน้ามันแทน55555+
...
..
และต้องยืนทอด ยืนขายนะค่ะ ถึงจะน่าสนใจ ให้นั่งทอดนั่งขาย ดูเป็นแม่ค้าขี้เกียจพิลึกเนอะ 5555+
....
...
และผลของการขายดีแบบไม่ได้พักนั้น ทำให้วันจันทร์ทั้งวัน ปวดเมื่อยร่างกายสุดๆ แต่เป็นความเหนื่อยล้าที่อยากเป็นอีกแหะ อิอิ ^^
..
....
แต่ก็ดีค่ะ ไม่ได้ทำให้ชีวิตลำบากอะไร แถมได้เงินมาต่อชีวิตอีกเฮือก!!!
...
. ....
ลืมเล่า. ...มีเกย์เฒ่านางนึงมายืนเมาท์กินลูกชิ้นปิ้งข้างๆ
แกก็ถามไปเรื่อย เมาท์ไปเรื่อย จนมาที่คำถามว่า
เราสองคน <<ตอนนั้นต๊ะกลับมาจากงาน commartแล้ว>>
แกถามว่า "เธอสองคนอ่ะ ปรกติทำอะไร" แกเก่งนะแกดูรู้ด้วยว่าเราไม่ใช่แม่ค้ามืออาชีพ 5555+
..
..
เลยบอกว่า "ปรกติทำงานออฟฟิศค่ะ"
แกบอกว่า "พวกเธอสองคนนี่หาเรื่องนะ หาเรื่องเหนื่อย"
......
...
55 5 5 55555+ มันก็จริงของแกนะ
...
...
แต่เชื่อเถอะ!!! เราสองคนไม่ได้เหนื่อยฟรีหรอกคร่าเจ๊ !! !! ^^
..
..
ปล. รูปเต๊นท์ที่กางเสร็จ แดดยังแรงมาก ยังไม่ได้วางของขาย

Published with Blogger-droid v1.7.4

23.07.11 ในดีมีแย่ แต่ในแย่ก็มีดี

วันนี้ 23.07.11
วันเสาร์ ณ ตลาดนัดรถไฟเวลา 16.50 น.
..
..
พรีมไปถึงที่นั่น ขนของลง เตรียมตั้งร้าน แต่....ฝนเริ่มตกปอยๆ
..
....
ฝนตกเรื่อยๆ ไม่หยุด แต่ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะแรงไปมากกว่านี้
ซักพักเริ่มซาบางมาก พรีมเลยจัดการกางเต๊นท์
..
วันนี้กะจัดเต็ม ซื้อของเพิ่มเป็นเท่าตัว
กะฉลองถังแก๊ซใบใหม่ที่เพิ่งถอยซะหน่อย
..
..
ก็อากาศที่ผ่านมา จ- ศ ฝนตกตลอดก็จริงแต่ตกเช้า สาย บ่าย พอเย็นก็หยุด มีบ้างตกช่วงค่ำ แต่ไม่มาราธอน แป๊บเดียวก็หยุด
...... .
เลยชะล่าใจคิดว่าวันเสาร์ มันคงไม่ตก<<มั้ง>>
เข้าข้างตัวเองสุดริดอ่ะ ==*
...
แต่เป็นห่าอะไรคับ พอวันนี้ เช้า สาย บ่าย แดดแรงเว่อร์
บางทีมันก็เป็นสัญญาณว่าค่ำๆ กรุลงหนักแน่
...
..
แล้วแมร่งก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ
ฝนตกมาแบบไม่หยุดเลย ที่ซ้ำร้ายคือน้ำท่วม เปียกไปทั้งตัวเหมือนไปเล่นสงกรานต์มา
..
ต๊ะก็ไม่ได้ไปด้วยเพราะว่าต้องไปงาน commart
ลุยเดี่ยววันนี้ เลยเปียกเป็นลูกหมาตกน้ำคนเดียว
..
..
ดีนะวันนี้พวกพี่ๆที่เป็นแม่ค้าข้างๆ ใจดีมาก ช่วยเก็บของ เก็บเต๊นท์
ทั้งที่เปียกกันซ่ก ซึ้งใจจริงๆ กับน้ำใจของพวกเค้า
..
..
ทุกคนเลยเปียกไปตามๆกันเพราะ อิพรีมดันจัดร้านแบบ full option
เต๊นท์เวลากาง เวลาเก็บ ถ้ามันไม่มีฝนก็ไม่เป็นไรหรอก แต่ถ้ามีฝนสิ
...ลำบากเกิ๊น!!!!
...
เก็บไปเปียกไป พร้อมพวกพี่ๆเค้า ไม่มีใครได้ขายเลย อกหัก กันหมด
......
...
แม้วันนี้ไม่ได้อะไร แต่ก็ได้เห็นถึงน้ำใจของพี่ๆที่เป็นแม่ค้าด้วยกัน
..
งั้น~~~~มันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรเนอะ สำหรับวันนี้ ^^
...
...
พรีมกับพี่ๆสัญญากันว่า "สู้ สู้ พรุ่งนี้เจอกัน"
..
^_____^

Published with Blogger-droid v1.7.4

21.07.11 ก็ชั้นมัน 30 up

อ่านแถลงข่าวดาราเลิกกันเมื่อบ่าย
ก็แอบเศร้าแทน กับการเลิกลากับแฟนในวัย 30 อัพของฝ่าย ญ
...
..
โห.....เสียเวลาไปกับ ผู้ ช คนเดียวตั้ง 13 ปี U.U
13 ปี...ถ้าเป็นอายุของเด็กซักคน ก็เกือบใช้ นาย หรือ นส. แระนะเนี่ย
...
...
จะว่าไป ผู้ ญ วัยนี้ มันยากที่จะให้ไปเริ่มต้นใหม่ หวานแหวว กิ๊บกิ้ว กับใครได้แระ....แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีโอกาส
...
แต่เค้าคงต้องเลือกมากขึ้น หรือตรงกันข้าม ไม่ต้องเลือกแมร่งเยอะหรอก สุดท้าย ผู้ ช แมร่งก็เหมือนๆกัน
...
มีแต่ฝ่าย ญ ที่ต้อง อึด และอดทนเป็นควายฝ่ายเดียว
...
....
เห็นใจผู้ ญ วัยเดียวกันค่ะ
...
เพราะถ้าเป็นเรา โห.....คบกับใครซักคนมาตั้ง 13 ปี
แล้วเสือกมาเลิก ตอนกรุอายุปาไปขนาดนี้เนี่ยนะ...
...
โอกาสต้องไปศึกษาใครใหม่มันก็ริบหรี่เต็มที
แหม....กรุไม่ใช่ เอ๊ะ ศศิกานต์ นี่ย่ะ
ขานั้นเค้าคงหาใหม่ดีๆได้ไม่ยาก
..
...
ผู้ ญ วัยนี้ถ้าได้มีความรู้สึกรัก รู้สึกดีๆ กับใครก็คงอยากฝากชีวิตไว้กับคนรักทุกคนนั่นแหละ
...
คงไม่มีใครอยากไปเริ่มต้นใหม่กับใครได้บ่อยๆ เพราะมันเอือม...
...
..
แล้วยิ่งไอ้ประเภทที่ยื้อเวลากันไปยื้อเวลากันมา โอ้ย!!! เสียเวลาตายห่า!!!!
...
..
เมื่อก่อนมีความรัก....พอมีปัญหาก็พยายามยื้อนะ
มันยังยึดติดไง ร้องไห้เป็นบ้าเป็นบอ เพื่อไม่ให้อีกฝ่ายจากไป
..
..
แต่ก็นั่นแหละ พอตอนอายุ 30 ไปแล้ว
ถึงรู้ว่าสิ่งที่ทำ แมร่งกรุโคตรโง่!!!เลย
<<ช่างอับเฉา เบาปัญญาพรีมเอ้ย!!!!>>>
...
ยื้อทำไมว่ะ เสียเวลา เสียโอกาสมองหาสิ่งใหม่ๆไปเปล่าๆ<<เนอะ>>
..
...
พรีมมักจะแซวๆเล่นกับต๊ะไว้ว่า
"ถ้าแกแอบมีกิ๊ก ให้แกรีบตัดสินใจซะ!! ว่าจะเลือกใคร
อย่าทำให้ชั้นเสียเวลา ฮ่า ฮ่า ฮ่า"
...
..
ก็อายุเปลี่ยน มุมมองชีวิตก็เปลี่ยน
แต่อารมณ์ต๊ะ ยังเป็นเด็กสาว วัยเริ่มต้นอยู่ 5555+
..
เพราะนางมักจะฝันหวานไว้เสมอว่า
"เค้าจะอยู่ และดูแลตะเองไปจนแก่เฒ่า n_n"
..
-_-' ถามว่าเมริงจะแก่ทันกรุม๊าย????
แต่ก็ดี ^^ ไม่ต้องแก่ทันกรุร๊อก ให้กรุแก่ตายก่อนตามวาระที่ควรเป็นแหละดี ^^
...
..
แต่เวลาที่ต๊ะเพ้อๆ ในมุมมองความรักของเค้า
บางครั้งพรีมก็จะแอบขำๆ คิดไปว่า เด็กหนอเด็ก บางทีถ้าวันนึงต๊ะอายุเพิ่มขึ้น มุมมองความรักอาจเปลี่ยนไปก็ได้
...
พรีมไม่ได้ดูถูกความรัก ความรู้สึกของต๊ะ
แต่พรีมแค่อยากให้ต๊ะ เข้าใจว่า
ในโลกนี้ไม่มีอะไรแน่นอน
..
..
ต๊ะก็คงแอบน้อยใจบ้าง ที่ทำไมพรีมไม่เคยเชื่อในความรักที่เค้าให้นะ
พรีมไม่ใช่ไม่เชื่อค่ะ แต่เป็นเพราะ เป็นผู้ ญ ในวัย 30 กว่าแล้ว
การมองโลกกับเค้าจึงต่างกัน..
......
...
พรีมอาจแค่ต้องการสร้างภูมิคุ้มกันให้ตัวเอง ด้วยการรู้จัก "เผื่อใจ"
ไว้ในทุกๆเรื่อง โดยเฉพาะความรัก
...
..
เพราะมันไม่มีใครรู้อนาคตได้ แล้วถ้าวันนึงไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
เราจะได้ไม่เจ็บหนักอย่างที่ผ่านมา
..
..
ต๊ะมักพูดด้วยท่าทีขึงขังเอาจริง ถึงความรักของเค้าบ่อยๆว่า
"คอยดูเหอะ เด็กคนนี้จะทำให้ตัวเองได้เห็นเอง"
...
...
อืม....3 ปีแล้วที่ต๊ะทำอะไรให้พรีมตั้งมากมาย
3 ปีแล้วที่ต๊ะยังคงรักษา ความต่อเนื่องได้ดี
3 ปีแล้วที่ต๊ะยังเหมือนเดิม
...
อย่างน้อยๆ 3 ปีที่ผ่านมาพรีมก็ได้เห็น
..
แต่ว่า การเดินทางครั้งนี้ยังอีกยาวไกลนัก
ต๊ะยังมีเวลาต้องพิสูจน์ตัวเองอีกเยอะค่ะ...
...
ไม่ต้องห่วงอินู๋ ชั้นจะดูหล่อนอยู่อีกยาวๆอยู่แล้ว ^^
...
...

Published with Blogger-droid v1.7.4

20.07.11 อารมณ์เสีย

ความจริงชีวิตก็มีเรื่องให้หงุดหงิดนะ
..
แต่บางทีก็มองแบบปลงๆ คนเราเกิดมาร้อยพ่องพันแมร่ง
จะให้ได้ดั่งใจทุกอย่างคงไม่ได้
..
กระทั่งตัวเราเองยังไม่พอใจ กับบางเรื่องจากพฤติกรรมตัวเองเลย
นับประสาอะไรจากคนอื่น
...
..
แต่บางทีมันก็ปรี๊ดๆ จี๊ดๆ และเกิดบันดาลโทสะ
หลุดๆ อะไรแย่ๆออกมาบ้าง
..
บางพฤติกรรมของเรา หลายๆคนก็อาจไม่ได้ปลื้ม
แต่ว่าอะไรไม่ได้ โตๆกันแล้ว
..
....
แต่บางอย่างที่เจอ แมร่งก็เหลืออดนะ
ไอ้ครั้งเดวไม่เท่าไหร่ เจอซ้ำๆ ซากๆ ก็รำคาญ
...
....
เบื่อคน เยอะ ก็ยังมาเยอะกับกรุ
ไอ้กรุก็ปากหมาใช่ย่อย
ด่าแมร่งไม่สนหน้าอิน หน้าพรม
หน้าซ่งติงอะไรกรุก็ไม่สนแระ
....
เค้าไม่ได้เรียก ติสต์แตก แต่ปรี๊ดแตก!!!!
...
...
คนบางคน ก็เหมาะกับการสนทนาแบบนึง
แต่ห้ามสนทนาแบบอื่น
...
ไม่งั้นมันปรี๊ด!!!!
...
...
ต้องนับนึงถึงกี่ร้อย
กว่าจะต้องทำใจให้ได้ว่าคนเรามันไม่เหมือนกันว่ะเนี่ย
...
...
สงสัยกรุจะใจเย็นไม่พอ
คงต้องเอาไปอยู่ขั้วโลกเหนือมั้ง จะได้ใจร่มๆกับเค้ามั่ง
...
....
แล้วกรุกต้องนั่งท่องพุดโท พุดโท พุดโท
ซักล้านครั้ง จะได้ไม่หงุดหงิด
..
..
คนเรามีหลายด้าน
แต่พอเจอแบบนี้ทีไร กรุเอาด้านมืดมาใช้ทุกที -_-'
...
..
คนที่ทำให้กรุอารมณ์เสียขนาดนี้ได้..
แมร่งซวย!!!...

..
...

Published with Blogger-droid v1.7.4

19.07.11 ฉันมันคนธรรมดา

หลายๆคน พอรู้ว่าพรีมไปขายของที่นั่น ที่นี่
เอานี่มาขายเอานั่นมาขายที่ทำงานบ้าง
...
ส่วนใหญ่จะชมค่ะ ว่าพรีมขยัน
...
...
จะบอกว่าไงดี คือ พรีมไม่ได้ขยันอะไรเลยนะ
ออกแนวขี้เกียจด้วยซ้ำ
...
แต่ทำไมพรีมยังทำอยู่
เพราะพรีมสนุกกับมันค่ะ
พรีมสนุกที่จะได้คิด ได้สร้างสรรค์อะไรต่อมิอะไรในหัว
...
วันๆพรีมจะคิดไปเรื่อยๆ ว่าพรีมอยากจะทำอะไรดีน้า??
ขายอะไรดี ที่ขายง่าย ขายคล่อง และไม่ต้องลงทุนมาก ไม่ต้องเตรีมอุปกรณ์ให้วุ่นวาย ก็คิดๆ ๆ ไป
..
มีน้องคนนึงเคยถามว่า ทำไมพี่พรีมชอบขายของ
ทำไมไม่ไปทำอย่างอื่นที่ได้เงินเร็วกว่านี้ มากกว่านี้และไม่ต้องเหนื่อย
..
..
คือพรีมจะบอกว่า พรีมไม่ได้อยากได้เงินเยอะๆ
แต่พรีมชอบวิถีของการเป็นแม่ค้า
...
มันเหนื่อยนะ มันสนุก แม้มันจะได้เงินน้อย
แต่เราชอบ เราก็ทำ
..
..
แต่สิ่งนึงที่พรีมเป็นคือ พรีมขี้เบื่อ
อาจจะทำอะไรไม่ได้นาน ใช่ค่ะ!!!!

...

พรีมอาจจะทน ทู่ซี้ขายของซ้ำๆแบบเดิมได้ไม่นาน ถ้ามันทำแล้วไม่ work
พรีมก็จะเปลี่ยนไปทำอย่างอื่นค่ะ
...
แต่สิ่งที่พรีมไม่เปลี่ยน คือ การชอบคิด และชอบลงมือทำ
....
...
พรีมไม่ใช่พวก มีแต่ความฝันแต่ไม่ลงมือทำ
...
พรีมล้มลุกคลุกคลานกับการค้าขายมาเยอะนะ
...
เคยมีร้านค้าส่งเสื้อผ้า ที่ประตูน้ำ
ร้านที่พรีมได้ลงมือ ออกแบบเสื้อผ้าเองกับมือ
...
พรีมเคยไปขายรองเท้า เสื้อผ้า ตามสะพานลอยอนุสาวรีย์ชัยนะ
แต่ต้องวางขายหลัง 4 ทุ่มด้วย ไม่วั้นเจอเทศกิจจับ 5555+
..
พรีมเคยไปเปิดท้ายขายของที่เต็นท์มื่บิ๊กซีสะพานควาย ซึ่งค่าที่แพงมาก
...
พรีมเคยตระเวนขายรองเท้า กระเป๋าตามตลาด office นี่แหละ สนุกดี แต่ช่วงเวลาขายสั้นมาก แถมต้องตื่นแต่ตี 3 เพื่อไปซื้อของที่สำเพ็ง
...
พรีมเคยทำร้านรถเข็นนมสด เล็กๆหน้า มินิมาร์ทเพื่อน
..
... พรีมเคยมีหุ้นกับร้านสเต็ก ร้านนึงซึ่งถือว่าเป็นอะไรที่ยิ่งใหญ่มากสำหรับพรีม
...
พรีมได้อะไรหลายๆอย่างจากการเป็นแม่ครัวหน้าเตาไฟ
...
ทั้งหน้ามัน ทั้งร้อน มันเหนื่อยมาก แต่ก็สนุกดี
...
เรียกได้ว่า ชีวิตการเป็นแม่ครัวที่นี่ ทำให้ไม่เหลือคราบของสาว office แม้แต่น้อย
...
โอ้โห!!!!! หลายๆคนคงบอกว่าพรีมทำมาเยอะจัง
แต่มันกลับไม่ประสบความสำเร็จค่ะ
...
เพราะพรีมขาดประสบการณ์ ใจร้อน และไม่ไตร่ตรอง
...
พรีมต้องระเห็ดเร่ร่อนออกจากงานมา เพื่อทำตามความฝันเล็กๆถึง 2 ครั้ง
ออกมาทั้งๆที่ไม่มีเงินเก็บ
...
ดังนั้นผลที่ตามมาจากการผลีผลามนั้นคือ เป็นหนี้
..
ทุกวันนี้พรีมกลับเข้ามาทำงานแล้ว และยังมีหนี้ก้อนโต
แต่สิ่งที่ยังคงมีอยู่คือ ความชอบในการทำมาค้าขาย และความฝันเล็กๆเหมือนเดิม
...
..
ทุกวันนี้ พรีมได้ทำงานที่ดี รายได้พออยู่ได้
พอได้มีเงินใช้หนี้ 55555+
...
หลายคนอาจมองว่า ต่อให้พรีมไม่ต้องทำอะไรพรีมก็อยู่ได้ไม่ได้ลำบากในสังคมวัตถุนิยมเช่นนี้
...
พรีมอยู่ได้ค่ะ แต่มันจะสนุกตรงไหน กับการอยู่แบบ
สิ้นเดือนรับเงิน เสาร์ อาทิตย์ ไปเที่ยว ตจว.
วันหยุดเดินห้าง ช๊อปปิ้ง ไปนั่งชิวตามร้านอาหารแพงๆน้ำแข็งถังละ 100
กินกาแฟแก้วละเกือบ 200
...
..
คือมันก็แค่นี้ไง มันไม่น่าสนใจอ่ะ ไม่ท้าทาย และสิ้นเปลือง 5555+ ((ว่าไปนั่น))
ก็แหม....พรีมเป็นคนชั้นกลางค่อนไปทางระดับล่างด้วยซ้ำ นี่นา ใช้ชีวิตแบบนั้น เอาไรกินต่อถึงสิ้นเดือน5555+
...
..
คนอื่นทำพรีมไม่ได้ว่าผิดนะ เพราะนั่นมันก็เรื่องของเค้า
...
แต่ถ้าเป็นตัวเอง จะหาอะไรทำไม่ให้มันว่างและดีแต่ใช้เงินๆๆ
...
เพราะพรีมเคยเป็นไง ทำไมจะไม่รู้ มันก็สนุกดีออก
วันหยุดทั้งที ได้ออกจากร้านอาหารแพงๆ เดินเข้าโรงหนัง
ช๊อปปิ้งแบรนด์เนม รูดบัตรซื้อน้ำหอม 2-3 ขวด
...
แต่สุดท้ายมันก็ไม่มีอะไร มีแต่หนี้ 55555+
..
..
ทุกวันนี้พอมาคิดย้อน รู้สึกเสียดายเวลาและเงินที่ใช้ไปอย่างฟุ่มเฟือยเช่นนั้นจังวุ้ย!!!
...

...
แต่รู้มั๊ยว่าสิ่งที่ได้จากการเป็นแม่ค้า คือ คู่ทุกข์ คู่ยาก คู่ลำบาก ตรากตรำ
...
พรีมโชคดีที่เจอต๊ะ
ต๊ะเป็นเด็กที่มีความอดทนสูงมาก ลุยกับพรีมทุกที่
เป็นเพื่อนคู่คิดกับพรีมทุกอย่าง
...
ยิ้ม หัวเราะ ร้องไห้ ทะเลาะงอแง โกรธ ง้อ งอน ไปกับทุกๆสถานการณ์ของพรีม
...

..
ต๊ะเป็นผู้ฟัง ผู้ตามที่ดี
จะเรียกว่าต๊ะคือ supporter ที่ดีที่สุดก็ว่าได้
...
พรีมขอบคุณต๊ะ ที่ไม่ได้ร่วมแค่สุขกับพรีมเท่านั้น
แต่ต๊ะก็ร่วมทุกข์ด้วย
...
เรายังจำได้วันที่เราสองคนมานั่งคุยกัน ว่าเราจะบริหารเงินหลักพันต้นๆที่มีอยู่ในมือยังไงให้รอดไปได้ 6 ชีวิต
ภายในกว่า 1 เดือน
...
แล้วเราก็ทำได้ค่ะ ประหยัดกันสุดๆแค่ 100 บ. ตอนนั้นมีความหมายมากกกก~~~~~
...
แม้ทุกวันนี้เราจะมีสภาวะทางการเงินที่ดีขึ้น
แต่เราก็ต้องประหยัด เรายังไม่ได้ห่างหายไปจากการทานข้าวนอกบ้านบ้าง แต่เราลดความถี่ลง เรายังไปดูหนัง แต่จะเลือกไปดูวันลดราคาแทนวันอื่น
...
พรีมงดเที่ยวกลางคืน เลิกดื่มถี่จัด เหมือนเมื่อก่อนเพราะเหตุผลหลายๆอย่าง
...
พรีมต้องปรับตัวเองเพื่อการดำรงอยู่ให้ได้
เพราะพรีมอาจไม่ได้เกิดมาโชคดีเหมือนหลายๆคน ที่มีพร้อม
...
พรีมต้องทำอะไร ต่อมิอะไรในแบบวิถี และความชอบของตัวเอง
...
ทุกวันนี้ มคนชวนไปไหนมาไหนในวัน เสาร์ อาทิตย์ ก็ต้องปฎิเสธ
หรือใครถามว่า วันหยุดไปเที่ยวไหนมา
...
สิ่งที่พรีมตอบ ก็คือ พี่ไปไหนไม่ได้ ส อา พี่ต้องขายของ
และพรีมก็จะไดคำชมกลับมาว่า
โห....ดีเนาะพี่พรีมขยันจัง ^^
...
บอกแล้วว่าพี่ไม่ได้ขยัน แต่พี่ภาระเย๊อะ!!!! 55555+
..
ก็พรีมมันคนธรรมดา

Published with Blogger-droid v1.7.2

17.07.11 แค่ยิ้มก็สุขแล้ว

เย๊!!!! ในที่สุดวันนี้ความหน้าด้านของเราก็ชนะ
....
เบื้องบนคงเห็นใจที่อิพรีมบ่นเช้า บ่นเย็น ว่าฟ้าฝนใจร้าย ไม่เห็นใจคนทำมาหากินมั่งเลย ^^'
..
..
วันนี้ตอนแรก ออกอาการลังเลว่าจะไปขายของรึ๊เปล่า เพราะท้องฟ้าปิด
...
แต่พอช่วง 3-4 โมงเย็น อืม....ท้องฟ้า((ฟากเดว)) ปลอดโปร่งมาก ==*
..
เห็นดังนั้น แม้เห็นว่าฟ้าแจ้งด้านเดว เราก็เตรียมตัวออกเดินทางเพื่อมุ่งสู่ตลาดนัดรถไฟ
.. ^^'
..
มาถึงปุ๊บ ยังไม่ทันได้ตั้งของเล๊ย!!!!
ฝนก็ตกซ่าส์~~~~~~ ลงมาห่าใหญ่
....
สภาพนะ โอ้วโหว! ! ดูไม่จืด มีเพียงผ้าพลาสติกคลุมของ และคลุมร่างกายไม่ให้เปียกฝน ((ไปมากกว่านี้)). U^U
...
..
แต่แปลกมันกลับเป็นความเปียกทุลักทุเล ที่มีความสุขนะ ^^
...
เราสองคนอยู่ใต้ผ้าคลุมผืนเดวกัน ทั้งฝนกระหน่ำ ลมก็พัด วิ้วๆๆ
น่ากัวมาก แต่เราสองคนมองหน้ากัน แล้วก็พากันหัวเราะ 555+
..
..
แล้วก็หันมาถามกันว่า "ฉันมาทำอะไรที่นี่"
..
...
เอาว่ะ!! เด๋วมันก็หยุด
....
แล้วประมาณ 1/2 ชม. มันก็หยุดจริงๆ
ฮิ้ววว~~~~~~
..
ดีใจมาก จัดข้าวของ ลุ๊ย!!!!!
..
แต่เหมือนบุญมีแต่กรรมบัง ==*
เพราะพรีมยังไม่ได้ ((ลงทุน)) ซื้อเตาแก๊ส
เพราะงบหมด ¥.¥ เลยต้องเอาเตาไฟฟ้ามาใช้ก่อนชั่วคราว
..
..
แต่ทางตลาดเสือกจ่ายกระแสไฟช้า
กว่าจิได้ทอดของ ทอดเฟรนช์ฟรายด์ ปาไปทุ่มก่าๆ -_-' เริ่ดค๊า!!!
..
...
วันนี้เอาของทอดมาขาย คือ เฟรนช์ฟรายด์ นักเก็ต ไก่ป๊อบ และฟิชริง
..
..
อื้ม!!! ขายดีใช้ได้นะ เรียกว่าทอดไม่ทันเลยทีเดว 5555+ <<โม้!!!>>
...
แต่ไก่นักเก็ตกับ ไก่ป๊อบก็ทอดขายจนหมดเกลี้ยงเลยนะ ^^
เฟรนช์ฟรายด์ ก็ขายดี เพราะว่ายังไม่มีใครขาย
...
ของที่พรีมเอามาขายเนี่ย เรียกได้ว่าเป็นเจ้าแรกเลยนะ
ขายของทอดให้คนไทยนี่ขายง่ายจริง ^^
..
วันนี้ยอดขายถือว่าโอเคใช้ได้ เสียดายวันนี้ไม่ได้จัดเต็ม ไม่ได้กางเต๊นท์ที่ซื้อมา ไม่ได้ขายเต้าหู้นมสดเลย
..
ขายแต่ของทอดเล็กๆน้อยๆ
...
แต่วันนี้มีความสุขจัง
ไม่ได้สุขเพราะขายของได้ แต่สุขที่อย่างน้อย เราก็ทำให้ตัวเราเองเห็นว่า ไม่มีสิ่งใดแย่ ถ้าเราไม่ยอมแพ้
...
..
เราเจอฝน เราก็แค่ยิ้ม
เราเปียก เราก็แค่หัวเราะ
เราไม่ได้ขาย เราก็แค่ขนของกลับ <<แล้วมาสู้ใหม่>>
แต่ถ้าเราได้ขาย ก็คือเราโชคเข้าข้าง
แต่ถ้าเรายิ่งขายดี ก็ถือซะว่าวันนี้เราดวงเฮง
..
..
^_____^
...
ชีวิตมันก็มีแค่นี้แหละ อย่าทุกข์มาก อย่าสุขเกิน แล้วเราจะอยู่บนโลกบูดๆ เบี้ยวๆใบนี้ได้อย่างมีความสุขเอง ^^
..

Published with Blogger-droid v1.7.2

16 16.07.11 ซักวันต้องเป็นของเรา

ตลกมากกับชะตากรรมช่วงนี้
.....
....
วันธรรมดา...ฝน...ไม่เคยตกหนักหรือตกซ้ำซากยืดยาว
..
แต่ถ้าเป็นวันที่กรุต้องไปขายของ ส อา แล้วละก็
ถ้าไม่ตกแบบไม่ลืมหู ลืมตา ก็ตกแบบรินแมร่งท้างคืน ~~~
..
นี่มันอะไรกันหนอชีวิต!!! ! !
...
แล้ววันนี้ก็เป็นอีกวันทีฝนดันทะลึ่งตก 2 รอบ
เล่นเอาหน้าแหกเลยทีเดว
...
อุตส่าห์ดีใจ หอบข้าวของออกไปตลาดตอน 19.30
ที่สุดแล้ว ก็ต้องขนของกลับ..
..
เพราะฝนดันกระหน่ำลงมาอีกรอบและอย่างยาวนาน
นี่ก็เกือบ 23.00 น. แล้ว แต่ฝนยังรินพรำๆให้น่ารำคาญใจอยู่ ==*
..
แน่นอนของที่ลงทุนเป็นหมัน ¥.¥
ดีหน่อยที่เอาเข้าช่อง freeze ได้ คิดไม่ผิดจริงๆ ที่หันมาขายของทอด
..
เสียดายยังไม่ทันลงมือได้ทอดขายเล้ย!!!! อกหักกลับบ้านซะก่อน ^^'
..
..
แต่ก็นะ....ไม่ท้อ ไม่ถอยหรอก
อย่างน้อยก็ได้กำลังใจจากเพื่อนๆทางออนไลน์นี่แหละ ^^
..
หลายๆคนมักบอกว่าให้ สู้ สู้ นะ
...
อย่างห่วงเลยค่ะ ยี่ห้อพรีมพริ้ม สู้ไม่ถอยอยู่แล้ว
ขนาดวันนี้ที่ไป ถ้าเป็นคนอื่นคงถอดใจไม่ไปตั้งแต่แรกแล้ว
...
พรีมเองก็ไม่ใช่ว่าจะไม่รู้นะว่าถ้าไปฝนอาจตก เราอาจไม่ได้ลงขาย ต้องเหนื่อยขนของฟรี และตัวเปียกหน้าแหกกลับมาซบลูกๆทั้ง 4
...
แต่เพราะ "ใจ"ค่ะ ใจ มันบอกว่า เฮ้ย!! ลองดูก็ไม่เสียหลายอะไร
อย่างน้อยก็ยังถือว่าเราได้ลงมือทำ. ....
...
ไม่ใช่ว่าจะมานั่งเสียดายทีหลังว่า ทำไมเราไม่ทำอะไรซักอย่าง
..
และเราก็ได้ทำจริงๆ และไม่ว่าผลมันจะออกมาเป็นยังไง
อย่างน้อยก็ให้ถือซะว่า เราได้ทำดีที่สุดแล้ว
...
แล้วเราก็จะไม่เสียใจในสิ่งที่ได้ทำลงไปเลย
...
พรีมเป็นคนอย่างนี้ค่ะ สู้ไม่ถอย สู้ให้ถึงที่สุด
ไม่ว่าเรื่องไหนก็ตาม
..
แต่ไม่ได้หมายความว่าสู้ไม่ลืมหูลืมตานะ
คนเราต้องรู้จักประเมินความสามารถของตัวเอง
..
..
แล้วถ้ามันจะออกมาไม่ได้ดั่งใจบ้าง ก็ต้องยอมรับมัน และให้บอกกับตัวเองว่า เราได้ทำดีที่สุดแล้วจริงๆ
...
พรีมชินกับความผิดหวัง ไม่ได้ดั่งใจ ไม่สมหวัง อกหัก หน้าแตก
ติดหนี้ ตังไม่พอใช้ ((เกี่ยวแมะ ^^)))มาหลายครั้งหลายหนแล้ว แต่พรีมไม่ท้อ
...
ซักวันต้องเป็นของเรา
...
สู้ สู้นะทุกคน Y(^^ )Y

Published with Blogger-droid v1.7.2

14.07.11 ไม่เห็นโลงศพ ไม่หลั่งน้ำตา

สืบเนื่องจากเมื่อวาน
..
ที่ทำงาน เค้าจะมีตรวจสุขภาพประจำปีของพนักงาน
เช่น วัดความดัน ตรวจเลือด ปัสสาวะ x ray ปอด ตรวจตา แนวๆนี้
....
การเช็คทุกอย่างผ่านไปด้วยดี แต่อาจมีจังหวะสะดุดบ้าง ก็ตรงที่เล็งตำแหน่ง กระป๋องรองฉี่พลาดบ้างไรบ้าง 5555++ แต่ไม่เป็นไร เพราะเราล้างมือได้
...
ท้ายสุดของการตรวจคือทุกคนจะได้ "พบแพทย์"
เพื่อเป็นการพูดคุยถึงสุขภาพโดยรวมของแต่ละคน ว่าเป็นไงบ้าง
..
อย่างของพรีม คุณหมอก็จะซักประวัติ โน่นนี่นั่น
เถือกเขาเหล่ากอ ว่ามีเป็นโรคประจำตัวป่าว ในช่วงที่ผ่านมาเคยนอนโรงพยาบาลมั๊ย
...
และข้อมูลที่ให้หมอคือ ครอบครัวของพรีม
ทั้งพ่อ แม่และพี่ชาย ทุกคนล้วนแต่เป็นความดัน และต้องพบแพทย์ และกินยาลดความดัน อย่างสม่ำเสมอ
..
นอกเรื่องนิด แม่บอกว่าผลของการกินยาลดความดันคือ จะทำให้นึกอยากกินแต่ผลไม้เปรี้ยวๆ ที่บ้านเลยจะมีพริกเกลือไว้กินกับมะม่วง บ้าง ส้มบ้าง ประจำบ้าน 3 ถ้วย สำหรับ 3 คน เพราะกินคนละรส -_-'
...
ต่อค่ะ แถมพรีมยังบอกคุณหมอด้วยว่า ตอนนี้พี่ชายก็เป็นเบาหวานเหมือนคุณยายที่เสียชีวิตไปด้วยโรคดังกล่าวแล้วด้วย
.......
เอาละสิ -_-' คุณหมอเลยถามว่า แล้วที่ผ่านมา นน.ตัวเป็นอย่างไรบ้าง
เลยตอบไปว่า ก็ขึ้นๆ ลงๆ ตลอด แต่พอลงได้จุดๆ นึง ก็จะหันไปกินอีก และกลับมา น้ำหนักขึ้นอีก
..
หมอบอกว่าไม่ได้นะ เพราะเราเป็นคนที่ครอบครัวมีประวัติเป็นทั้งเบาหวาน และความดัน
..
หมอแนะนำว่า เราควรลดน้ำหนัก ไม่เกิน 45 กก.
ความหมายคือ ตอนนี้พรีมอาจต้องลดน้ำหนักลงมาถึง เกือบ 10 โล
....
..
เพราะตั้งแต่ลด นน.คราวนั้น มาถึงตอนนี้ นน.ดีดขึ้นมา 50 % มันไม่ใช่โยโย่ ที่อ้วนโดยไม่รู้ตัว แต่มันเป็นความตั้งใจของตัวเอง
ที่อยากเพิ่มน้ำหนักขึ้นมา
...
เพราะมีหลายเสียงบอกว่าพรีมผอมแล้วดูโทรมนะ แม้กระทั่งพ่อก็บอก เพราะพ่อไม่ปลื้มคนผอมเลย
...
ได้ยินอย่างนั้น เลยพยายามกินขึ้นมาอีกหน่อย แต่ไม่รู้หน่อยยังไง 555+
ขึ้นมาซะอย่าได้แคร์เลยทีเดว
....
...
แต่ไม่ได้แล้วค่ะ ต้องแคร์
เพราะหมอบอกว่า ถ้าไม่อยากเป็นเหมือนคนในครอบครัว ซึ่งเรามีโอกาสเสี่ยงมากเพราะเป็นกรรมพันธุ์อยู่แล้ว ก็ต้องลดน้ำหนัก
...
เพราะความอ้วน คือบ่อเกิดของสารพัดโรค
ซึ่งแน่นอน มันรวมความดันและเบาหวานอยู่ด้วย
...
ตอนนี้พรีมเลยต้องตั้งใจ หันมาใส่ใจสุขภาพตัวเองอีกครั้ง และเลิกตามใจปาก
...
..
อีกอย่างพรีมเป็นคนลดง่าย แต่!!!! แต่...ก็อ้วนง่ายมากค่ะ
....
พรีมเป็นคนนิยมของที่กินแล้วอ้วนด้วย
ถ้าจะให้พูดถึงนิสัยรักการกินจริงๆ แบบไม่แอ๊บ คือ
พรีมเป็นคนชอบกินของทอด ของมันๆ ยิ่งมันหมูจากหมู 3 ชั้นนะยิ่งชอบมาก พรีมชอบกิน fast food ชอบกินชีส
...
ชอบกินของหวาน ชอบกิบขนมเลย์ ชอบกินน้ำอัดลม ชอบกินทุเรียน และอื่นๆ รวมถึงบุฟเฟ่ต์
..
แม้ว่าอีกด้านนึงพรีมจะโปรดปรานการทานผัก ชอบกินผลไม้ ชอบกินปลา และกินกาแฟดำก็ตาม
...
แต่อาหารพวกนี้ พรีมจะเอาเข้าปากก็ต่อเมื่อพรีมตั้งใจอยู่ในโปรแกรมลดน้ำหนัก เท่านั้น
เพราะถ้าเป็นเวลาที่ได้ปล่อยตัวเองชิวๆแล้วละก็ พรีมจะไม่ค่อยกิน หรือไม่กินเลย
...
แต่จะหันไปสวาปาม ของอ้วนๆ ด้านบนแทน -_-'
...
..
เรื่องออกกำลังกาย พรีมหักโหมที่จะออกกำลังกายมากๆ ในช่วงลดน้ำหนัก แบบไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ไม่รู้เอาเรื่ยวแรงมากจากไหน 2-3 ชม.สามารถอยู่กับเครื่องออกกำลังกายได้ไม่เบื่อ และเป็นอย่างนี้อยู่ได้ทุกวัน
...
...
แต่ถ้าไม่อยู่ในโหมดลด นน.
พรีมก็จะปล่อยปะละเลย อาจมีออกบ้าง เล็กน้อยเพียง 30 นาที ไม่ทุกวัน ก็ขี้เกึยจแล้ว 5555+
...
..
ถ้าเรื่องลด นน.และการกิน
พรีมเป็นคนสุดโต่งค่ะ ถ้าไม่มากไป ก็น้อยไป ตรงกลางไม่มี เพราะอะไรไม่รู้ มันเป็นมานานแล้วค่ะ พอๆกับอายุของเรานั่นแหละ
...
และแก้ไม่หาย
...
ทำได้อย่างเดียว คือเลือกข้าง จะอยู่ด้านไหนก็แล้วแต่ช่วง
ช่วงลดก็ลดซะจนไม่ค่อยแตะอะไร ไอ้นั่นก็ไม่ได้ ไอ้นี่ก็ไม่เอา ไอ้นั่นก็อ้วน ไอ้นี้ก็อ้วน เคยลดแบบพิสดาร คือไม่กินข้าวเลยซักเม็ดอยู่ 1/2 ปี
...
...
แต่พออยู่โหมดแดรกกระจายนะ แม่เจ้าประคุณเอ้ย!!!
คนข้างๆต้องมีปรามอ่ะ กัวท้องแตกตายเป็นชูชก
..
เพราะพรีมกินแบบ กินทุกอย่างอ่ะ ไม่ได้กินเยอะนะ แต่กินจุกจิก กินไม่หยุด และร้องหากินแต่ของอ้วนๆ
..
ดึกดื่นแค่ไหน ถ้าอยากกินก็จะทำทุกวิธีทางให้ได้กิน -_-'
..
..
แม้อาจมีตีอกชกลมประชดคนข้างๆที่แอบเคืองที่กินไม่หยุดเลยบ้างก็ตาม แต่ไม่สนค่ะ กรุจะกินๆ ๆ ๆ
...
มาถึงตอนนี้ ครั้งนี้เป็นอีก 1 ครั้งที่พรีม ต้องตั้งใจลด นน.อีกครั้ง
แม้ว่าจะมีน้ำหนักที่ลดมาก่อนหน้าเป็นทุนเดิมอยู่ถึง 10 โลแล้วก็ตาม
...
แต่จากความสูง ประวัติครอบครัว อายุและนน.ของพรีมยังเกินเกณฑ์อยู่เยอะค่ะ แค่ 10 โลเอง - -+
..

..
ไม่รู้ว่า 10 โลนี้จะยากเกินไปมั๊ย เพราะอายุมากแล้ว แต่ก็จะสู้ๆค่ะ
แล้วจะอัพเดทให้ดูเรื่อยๆ
...
อยากฝากถึงเพื่อนๆว่า การปล่อยให้ นน.ตัวเองเกินเกณฑ์มากเกินไปมันอันตรายนะ พรีมไม่ได้บอกว่าต้องเชื่อ
...
แต่ถ้าไม่เห็นโลงศพ ไม่หลั่งน้ำตา หรอกคนเรา
..
สำหรับพรีม เพราะกลัวคนที่รักต้องมาเห็นโลงศพตัวเอง เพราะพฤติกรรมการกินของตัวเอง ขอดูแลตัวเองก่อนละกัน
...
คนเราไม่ช้าไม่นานก็ต้องตายทุกคน ขอให้มีความสุขกับการกินก็พอ
คำนี้อาจใช้ไม่ได้สำหรับคนในครอบครัวของพรีมและตัวพรีมเอง
..
^^

Published with Blogger-droid v1.7.2

เจ้าแม่โปรเจคจริงๆ

เอาว่ะ!!!
ชีวิตนี้มีไรให้ต้องคิด ต้องสร้างสรรค์อีกแระ
...
อย่างที่เค้าว่า มีดมันต้องหมั่นลับ ถึงจะคม
ความคิด หรือสมอง ของคนก็เหมือนกัน ต้องขยันคิดบ่อยๆ
จะได้พัฒนาเซลส์สมอง ^^
...
...
เนื่องจากการทดลองฝึกทำเครปเย็นครั้งแล้วครั้งเล่า
ก็ไม่ประสบความสำเร็จ ((ก็ฝึกเอาเองนี่เนาะ ไม่มีคนสอน))
...
จึงคิดว่า เราคงไม่เหมาะกับเครปยากๆแน่
...
อีกอย่าง เท่าที่ดูมา ตลาดนัดรถไฟ อาหารที่เหมาะกับการขาย
น่าจะเป็นพวกอาหารคาว หรือทานเล่นอะไรมากกว่า
...
อย่างเกี้ยวทอด ลูกชิ้นปิ้ง ทาโกยากิ ฯลฯ ไรงี้
...
ของพวกนี้ขายดีมากอ่ะ เพราะว่าคนที่ไปเดินที่นั่น
ส่วนใหญ่ก็ไปหาความสำราญโดยการเดินเล่น ฟังเพลง และดื่ม ขำๆ
...
ที่ว่าดื่มขำๆ คือเค้าจะพากันถือขวดไวน์ full moon หรือเบียร์ขวดเล็กๆ
เดินดูของ เดินกินของเล่นกันชิวๆ
...
เลยคิดว่า เฮ้ย!! เต้าฮวยนมสดของเราชักไม่ค่อย work แหะ -_-'
...
งั้นเปลี่ยนดีกว่า จะขายไรดีน้า โจทย์นี้ยากมาก
1. ต้องเป็นอาหารคาว
2. เตรียมอุปกรณ์ง่าย ไม่ยุ่งยาก
3. ต้องดึงดูดวัยรุ่น
4. ห้ามซ้ำกับคนอื่น
5. ขายไม่หมดเก็บไว้ขายในอาทิตย์ถัดไปได้
6. ไม่ต้องปรุงรสชาติให้วุ่นวาย
7. สะดวก รวดเร็ว ลูกค้าไม่ต้องรอนาน
...
จากข้อที่สรุปมาทั้งหมดนั้น เลยมาลงตัวที่ขายของทอด
จำพวก เฟรนช์พรายด์ ไก่ป๊อบ หรือนักเก็ต ดีกว่า
ของพวกนี้หาซื้อง่ายตามตลาดและแม็กโคร
...
แถมถ้าขายไม่หมดก็แช่เย็น หรือ freeze ได้เป็นนานสองนาน
((เคยขายเลยพอจะรู้))
...
อีกอย่างก็เตรียมอะไรไม่ต้องเยอะ แค่เตา กะทะ ตะหลิว น้ำมัน แค่นี้เอง
...
ไม่ต้องปรุงอีกตะหาก เพราะของบางอย่างรสชาติเค้าอร่อยโดยธรรมชาติอยู่แล้ว เช่น ff
หรือส่วนใหญ่ก็ปรุงมาด้วยรสที่อร่อย เช่นไก่แบบต่างๆ
...
มาเพิ่มเติมรสชาติให้ดียิ่งขึ้นด้วยซอส ทั้งหลายแหล่ อย่างซอสมะเขือเทศ ซอสพริก หรือมายองเนส
...
อีกอย่าง คนไทยชอบของทอด ไม่ว่าเด็กหรือผู้ใหญ่
((เราเองยังชอบเลย))
แล้วของที่ว่าจะขาย ก็น่าจะถูกใจวัยรุ่น
อาจตกแต่งร้านให้ดูโดนใจวัยรุ่นหน่อย ((ซึ่งยังคิดไม่ออก))
...
แต่ concept การขายคิดรูปแบบไว้แล้ว ซึ่งไม่เหมือนใครแน่นอน
ให้มาทอดขายใส่กระทง หรือกล่องเหมือนคนอื่น ขายไป ขายไป ดูจะธรรมดาไป 5555+
...
...
เอาว่ะ เอาใหม่ สู้ๆ (^^)Y
....
ไว้เจอกัน! !!
...
ปล. ขอบคุณทุกกำลังใจจากเพื่อนๆ
ปล. 2 ถ้าฝนไม่ตกอีกในวัน ส อา เราคงได้เจอกัน
ปล. 3 การลงทุนไม่ได้เยอะมากตามกำลัง 5555+
ปล. 4 ฝากคิดสรุปชื่อหน่อย มี ร้านกินเล่นเล่น ร้านกิงเล่งเล่ง กับร้าน eat play play ((อันนี้แปลตรงตัวแบบ sneck sneck fish fish เลยทีเดว55555 + ขำ))
..
...

Published with Blogger-droid v1.7.2

น้ำตาฟ้า น้ำตาแม่ค้า

เฮ่ออออออ~~~~~~~~~
..
...
ขอถอนหายใจยาวๆ
...
ไม่ไหวจะเคลียร์กับฝนฟ้าช่วงนี้
พยายามเข้าใจ พยายามทำใจ ว่านี่มัน "หน้าฝน"
..
..
เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว ที่พอเตรียมตัวออกจากบ้านแล้วฝนก็ตก
ทั้ง ส ทั้ง อา
...
พอขึ้นวัน จ - พฤ ฝนกลับไม่ตกซักแหมะ เอากะมันเซ่ะ
..
ไอ้เราก็ใจชื้นขึ้นมา เฮ้ย!!! งั้นเด๋ว ส อา นี้มันก็คงไม่ตกมั้ง สาธุ
...
..
ปรากฏวัน ศ ตอนค่ำๆ มันดั้นตกลงมาช่วงค่ำๆ เหมาะแหมะๆ แล้วหยุด
...
เราก็คิดเข้าข้างตัวเองว่าเอ้อ. ..เด๋วมันคงไม่ตก ส อา มั้ง
...
..
เมื่อ ส ก็สู้อุตส่าห์หอบข้าว หอบของไปขาย
แต่แล้วฝนก็ตก
...
เต้นท์ที่กางก็ไม่ได้กันฝน เพราะลมแรงมาก
สองคนกับต๊ะ ตัวงี้เปียกมะล่อมะแล่กเลย -_-'
..
แต่ก็สู้กันจนฝนหยุด แต่คนก็ไม่มีแล้ว เหลือแต่แม่ค้าด้วยกัน
ของที่เตรียมไปก็เป็นหมัน
...
ทู่ซี้..นั่งหน้ามึนไปจนถึงเกือบตี 1 คิดแล้วส้าว U^U
..
..
อกหัก ดังเป๊าะ!!!!
..
วันนี้วันอาทิตย์ รู้สึกฟ้าต่ำมาก <<เริ่มดูฟ้าเป็น>>เกิดลางสังหรณ์ว่า. ..วันนี้คงไม่ไหวมั้ง
ฝนลงแน่ๆ
...
..
ตอนแรกอยากจะลองเปลี่ยนแนวขายของ เพิ่มของขายอีกซักอย่าง
นอกจากเต้าฮวยนมสด
....
...
ดีนะไม่ผลีผลามออกไปจ่ายตลาด
..
..
แต่ก็มาคิดได้ เพราะเมื่อวานขายไม่ค่อยได้ ยังไงซะวันนี้ก็ต้องหาอะไรมาขายเพิ่ม ว่าจะขาย FFเผื่อมันจะ work ไม่มากก็น้อย
...
..
เลยเตรียมตัวออกบ้านพร้อมของขาย อุปกรณ์
แวะแม็กโครแจ้งฯไปซื้อของเพิ้ม <<ลงทุนอี๊กกรุ>>
...
..
พอออกจากแม็กโครเท่านั้นแหละ ฟ้างี้ดำมาเลย จากที่จะเลยไปตลาดนัดรถไฟ เลยเปลี่ยนเป็น กรุกลับบ้านดีกว่า 5555+
..
...
กลับมาเอา FF ที่จะไปขายมาทอดกินเองแมร่งเลย อร่อย :-))
..
..
ขากลับ แวะซื้อแม็กโดนัล มากินด้วย
พร้อมกับ FF ที่ทอดเอง กินงี้พุงแทบแตก ประชดฝน 55555+
...
...
ไม่เป็นไร ส อา หน้าค่อยว่ากัน แม้มันจะมีลางสังหรณ์จาก กรมอุตุฯว่า
มันมาแน่ >.<
..
...

Published with Blogger-droid v1.7.2

ชีวิตนี้ต้องมี อูมามิ

วัน ศ แล้ว
...
เพิ่ง ศ ต้นเดือนแท้ๆ แต่ไหง กรุกรอบอย่างนี้หนอ เหอะๆ _ _*
..
แต่ก็คิดซะว่ามันคือ รสชาดชีวิต ไม่เคยทุกข์จะรู้จักสุขได้ยังไง
...
น่าสางสารบางคนซะอีก เพราะมีเงินเยอะ อยากได้อะไรก็ได้
ไม่เคยรู้จักความผิดหวัง หรือรอคอย ไม่รู้จักรสชาด นัว หรือ อูมามิ
...
อยากเนรมิตรอะไรก็ได้ดั่งใจ เพราะถือว่าเงินเยอะ
...
ไม่รู้ว่าพวกนี้รสชาดชีวิตเค้าอยู่ตรงไหน มันไม่หนุกอ่ะ <<ว่าไปนั่น 5555+>>
...
เค้าไม่มีทางมีความรู้สึกแบบนี้หรอก เชื่อเหอะ
.....
ประเภท ต้องเก็บเงิน ประหยัดทุกบาททุกสตางค์กว่าจะดาวน์ รถมือสองได้ซักคัน แล้วถ้าวันนั้นมาถึง เราแทบอยากกระโดดโอบรถ เผลอๆ อยากเอาขึ้นไปนอนเฝ้าเลย บนห้องนอนเลย
...
เค้าไม่รู้หรอกวันที่เราเอาเงินที่เก็บมา 2-3 เดือนไปถอยมือถือเครื่องใหม่เงินสดๆ มันภูมิใจแค่ไหน เราจะกดๆจิ้มๆ ด้วยรอยยิ้มจนไม่รู้เบื่อ
...
เค้าไม่มีทางรู้หรอกว่า การที่เราได้แพ็คเกจเที่ยวมาถูกแสนถูก แต่ต้องรอเวลาไปจริงๆ อีก 6 เดือนข้างหน้า เมื่อใกล้ถึงวันนั้นเราจะมีความสุขกับการไปเลือกชอปปิ้ง ซื้อรองเท้าเดินริมหาดยังไง
...
เค้าไม่รู้หรอกว่า การรอคอยได้กินสุกี้เอ็มเค ต้นเดือนๆละ 1 ครั้ง กับแฟน สุกี้มื้อนั้น ถึงแพงมากสำหรับเรา แต่แมร่งโคดอร่อยเลย
...
นี่แค่ความรู้สึก มีความสุขบางส่วน ของบางคน แต่ถ้าเป็นบางคนที่เค้าเงินเยอะแยะ เหลือเฟือ แค่เค้าคิด ของที่ว่าคงมากองตรงหน้าอย่างง่ายดาย
...
แล้วไหนล่ะ???? ความรู้สึกดีใจ เหมือนรสชาด อูมามิ ที่เค้าไม่เคยเจอ
...
แต่สำหรับพรีม การที่อดทนรอคอยได้มีที่ขายของที่ตลาดนัด เป็นชื่อของตัวเอง....
โห!!!! แมร่งโคดดีใจอ่ะ ความดีใจมันก็สร้างความสุข ความภูมิใจ ปลื้มใจอย่างบอกไม่ถูก 555555+
...
ดูสิ ....เรื่องแค่นี้ สำหรับคนมีเงินบางคน แต่มันเป็นเรื่องเล็กๆของเค้า แต่เป็นความสุขโตๆที่ให้เราได้
...
...
แม้วันนึงเราอาจละทิ้งความสุขนี้ไป แต่จะเป็นไร เพราะอย่างน้อย
ครั้งนึง เราก็ต้องขอบคุณมัน ที่ทำให้เราอิ่มเอมใจ ได้ลิ้มรสชาด อูมามิ ของชีวิต
....
..
เมื่อปีก่อนพรีมอยู่ในช่วงขาลงมาก
ต้องให้ต๊ะ เอาสมบัติเก่าๆที่พอจะมีติดบ้านไปขายตามตลาดนัด
...
แค่ต๊ะโทรมา บอกว่า "ตะเองวันนี้เค้าขายเสื้อได้ร้อยนึงแล้ว"
...
น้ำเสียงต๊ะมีความสุขมาก รู้มั๊ย แค่ประโยคนั้น มันทำให้เราสองคนดีใจมากกกกกก
...
แล้วพรีมก็ตอบว่า "ดีจัง งั้นวันนี้เรามีเงินซื้ออาหารเม็ด ให้ลูกๆแล้วสิ"
...
พรีมดีใจมากที่เราผ่านวันนั้นมาด้วยกันได้ วันที่เราโคดลำบาก วันที่เราต้องบอกกับตัวเองว่า เราต้องอดทน ต้องสู้ เราจะต้องผ่านวันนั้นไปด้วยกันให้ได้
...
เราจะเป็นกำลังใจให้กัน แล้วเก็บเอาวันที่เราลำบากเช่นนี้ไว้เป็นประสบการณ์และเตือนใจ เตือนสติ ว่าเราต้องเดินทางและใช้ชีวิตด้วยความรอบคอบกว่านี้
...
..
ถึงวันนี้เราอาจไม่ได้สบายอะไรไปจากเดิมเท่าไหร่ ไม่ได่ถึงขั้นอยากได้ไรต้องได้
...
แต่เราก็ไม่ได้ลำบากมากนัก เรายังต้องขยันช่วยกันทำมาหากิน
เราต้องคอยเจียดเงินเพื่อเก็บเอาไว้บ้าง
...
แต่เราก็มีความสุขในแบบของเราดีพอประมาณ
...
...
ทุกวันนี้ เราสองคนกลับมาเป็น salary man ได้ปีนิดๆแล้ว
หลายๆอย่างดีขึ้น และพรีมก็ได้แต่หวังว่า มันจะดีขึ้นตามลำดับ
....
ขอเพียงเรา ขยัน อดออม และอดทน
...
ทุกวันนี้พรีมก็หารายได้เสริม ด้วยการไปขายของในวัน ส อา
มันอาจไม่ได้มากจนทำให้ร่ำรวยได้ แต่มันสร้างความสุขได้ มันให้รสชาดชีวิต อูมามิ แก่พรีมได้ค่ะ
...
...
ขอบคุณทุกข์ ที่กลายเป็นสุขได้ในเวลาไม่นาน
ขอบคุณต๊ะ ที่อยู่ร่วมทั้งทุกข์ และสุขด้วยกัน
ขอบคุณเด็กๆทั้ง 4 ที่แม้ว่าจะเจอทุกข์ข้างนอก แต่พอก้าวเข้าบ้านเราก็มีความสุขได้ทันที
ขอบคุณมิตรสหาย ที่อยู่เป็นกำลังใจ ช่วยเหลือและให้ยืมเงิน 5555+
.....
สุดท้าย ขอบคุณพ่อแม่ ที่ให้ชีวิตลูกมาเจอรสชาด นัวๆ
.....

Published with Blogger-droid v1.7.2

7.07.11 ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์

...ความรัก....
....
ความรักแมร่งก็เป็นงี้ ไม่ใครได้ดั่งใจหรอก
ที่ใดมีรัก ที่นั่นอมทุกข์
มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ
...
ไม่อยากทุกข์ ไม่ได้ให้หยุดรัก แต่อยากให้เข้าใจในรักมากกว่า
...
...
ที่อยากให้เข้าใจคือเข้าใจหัวใจตัวเอง
และเข้าใจในหัวใจของคนอื่นด้วย
...
เพราะไม่ว่า เรา เค้า หรือใครก็มีหัวใจด้วยกันทั้งนั้น
...
ความรักบางทีไม่มีถูก ไม่มีผิด
แต่มันก็ต้องเดินควบคู่ไปกับ จิตสำนึกด้วย
.....
สำนึกดีก็ดีไป สำนึกจัญไร ก็ฉิบหายพอดี
...
...
อยากให้เอาความรู้สึกของตัวเองเป็นที่ตั้ง
แต่มันก็ต้องไม่ทำให้ใครเดือดร้อน...ทั้งทางตรงและทางอ้อม
...
..
ถ้ารักต่อแล้วทำร้ายตัวเอง ก็หยุดเถอะ
ถ้ายื้อต่อแล้วทำร้ายเค้า ก็แค่ปล่อย...
..
...
มันไม่ยากเกินกว่าจะทำใจ และเข้าใจ ถ้าเปิดใจ

.....
ขอรักจงอยู่กู้โลก ^______^
...
....

Published with Blogger-droid v1.7.2

5.07 5.07.11 ซุเปอร์สตาร์

คืนนี้ล่วงเลยมาจนถึง 5 ทุ่มกว่าแล้ว
...
ที่ยังดึกขนาดนี้ แต่ยังไม่นอนเป็นเพราะว่า
ต้องทำเต้าหู้นมสดให้เพื่อนที่สั่งไว้ เพื่อนอยากกิน
เลยต้องทำให้ซะหน่อย ซึ่งปรกติจะไม่ได้ทำให้ใครแล้ว เพราะเปลี่ยน conceptเป็นขายกลางคืน แต่ไม่เป็นไร เพื่อนอยากกิน ก็เลยจัดให้ n_n
...
...
แต่วันนี้ทำไปก็อารมณ์ดีเป็นพิเศษ เพราะว่าทำไปก็ดูคอนเสิร์ตพี่เบิร์ดไปด้วย
...
สนุกดี แต่ดูพี่เบิร์ดแก่ไปเยอะนะ ก็โอ้โห! !! แกอายุ 53 แล้ว
เป็นคนอื่นก็เป็นคุณตาเป็นคุณปู่กันหมดแล้ว
...
แต่แกยังเป็นพี่เบิร์ดอยู่เลย
...
ซึ่งน่านับถือมาก นับถือในการดูแลตัวเป็นอย่างดีพิเศษ
พี่เบิร์ดออกกำลังกายเยอะมากๆเลยนะที่ได้ยิน
...
รูปร่างเหมือนเดิม ไม่มีผอม ไม่มีอ้วน
...
เคยเจอพี่เบิร์ดตัวเป็นๆ ครั้งนึงที่ central ลาดพร้าว
น่าจะซัก 10 ปีมาแล้ว
สมัยพี่เบิร์ดเป็น presenter ให้ Lay
...
ตัวจริงสมัยนั้นแบบหล่อม๊าก หน้าออกแนวฝรั่งๆ ด้วยซ้ำ จมูกโด่งเว่อๆ
ออร่าเฉิดฉานงี้เว่อร์เลย
...
..
คิดว่าทุกวันนี้แกก็น่าจะยังหล่อเหมือนเดิม
...
...
เคยอ่านพันทิพย์กระทู้พี่เบิร์ด ซึ่งถ้าเป็นกระทู้ที่ถามว่า พี่เบิร์ดเป็นเกย์หรือเปล่า มักไม่ค่อยเห็น
...
แถบนั้นเจ้าที่แรง
...
แต่วันนั้นอ่านเจอ มีบาง comment เขียนไว้ดีว่า
"ความเป็นพี่เบิร์ด ได้ก้าวข้ามคำว่าเพศไปแล้ว"
...
เออ....~~~เห็นด้วยว่ะ ไม่ว่าพี่เบิร์ดเค้าจะเป็นเพศไหน หรืออะไรก็ตาม
ที่สำคัญคือเค้าเป็น "ซุปเปอร์สตาร์"
...
ความจริงก็ไม่รู้หรอกว่าจริงๆ ตัวจริงเค้าเป็นยังไง
...
รู้แค่ว่าเค้าสร้างความสุขให้คนไทยได้
คงไม่มีใคร ร้องเพลงพี่เบิร์ดไม่เป็น
ไม่ว่าเพลงเก่า เพลงใหม่ เราน่าจะร้องได้ ไม่ หนึ่งก็ สอง หรือมากกว่านั้น ว่าแมะ? ?
...
เพลงของพี่เบิร์ดที่ชอบมากๆ ก็คือ เพลง คนไม่มีแฟน, เสียดาย
, ห่วงใย
...
อืม....มีเยอะอ่ะ
...
บางเพลงฟังแล้วก็คิดถึงสมัยเด็กๆ วัยรุ่น จนตอนนี้เริ่มแก่แล้ว
แต่พี่เบิร์ดก็ยังเป็นพี่เบิร์ด
...
ส่วนกรุจะเป็นป้าอยู่ มะรอมมะล่อ 5555+
....

Published with Blogger-droid v1.7.2

4.07.11 ไม่ไหวกับกรมอุดตรูดด

โอ้ว~~~~~
วันนี้ใครเห็นท้องฟ้ามั่งคับ
แม๊!!!!! มันช่างสดใส รับรัฐบาลใหม่ซะจริง แสรด...ด..ด..ด...
..
..
เรื่องนั้นช่างหัวมัน ปล่อยมันเลื้อยไป
...
แต่ทีเจ็บใจคือ ทำม๊าย ทำมาย ฝนเมิงถึงไม่ตกหึ๊???
เมิงจะแดดออก ท้องฟ้าเปิด เบิกบาน
เหมาะแก่การออกทะเลหาปลาเพื๊อ!?!??!?!!?
...
...
แล้ววัน ส อา เมริงกระหน่ำตกมาทำไมคร๊าบ!!!!
...
...
กรุรึ๊!!!อุตส่าห์ลงทุนเข้าเวปกรมอุตุฯ
บอกว่า 3-4 กค. นี้ฝนฟ้าคะนองกระจาย 70%
...
..
เมิงแม่นมากกก <<ลากเสียงยาวๆ>>
...
กรมอุดตรูดเอร้ย!!!!!
...
พอแระวันนี้กรุเพลีย~~~~~

Published with Blogger-droid v1.7.2

3.07.11 วันเลือกตั้ง

3 กค. 54
อืม.....ป่านนี้ทุกคนคงทราบผลการเลือกตั้งแล้ว
..
...
อาจถูกใจหลายท่าน และที่แน่ๆ คือไม่ถูกใจหลายต่อหลายคนแน่นอน
...
..
แต่ก็นั่นแหละ พวกเราเถ้าถ่าน เศษหิน เศษดิน เศษทราย
จะทำไรได้ ทำได้อย่างเดียว ทำใจยอมรับมันซะ!!!
...
..
เพราะมันยาก ยากที่จะทำอะไรตอนนี้ และคนที่เค้าได้
เค้าก็คง..............((หวังว่า))อย่าพึ่งคิดทำอะไรตอนนี้ เช่นกัน
...
อยากให้เค้าบริหารประเทศเพื่อส่วนรวมไปก่อน
ประชาชนตาดำๆ คอยความหวังจากรัฐบาลชุดใหม่
..
สิ่งสำคัญคือปัญหาปากท้อง ปัญหาสังคม ยาเสพติด ลักเล็กขโมยเยอะ
ข้าวยากหมากแพง ฯลฯ
...
อยากให้แก้ไขจุดนี้ แก้ไขเพื่อคน 60 กว่าล้านไปก่อน
ก่อนที่จะคิดแก้ไขเพื่อ....ใคร???...เพียงคนเดียว
...
....
ส่วนตัว....ได้ไปลงคะแนน ถือว่าได้ไปทำเพื่อประชาธิปไตยแล้ว
แม้ลึกๆ จะรู้สึกว่า วันนี้ต่อให้ก้าวออกจากบ้าน ก็พอจะรู้ ว่าผลออกมาเป็นยังไง
...
...
แต่ก็นั่น ถือว่าตัวเอง ในฐานะประชาชนคนนึงก็ได้ไปใช้สิทธิ์ที่มี
...
แม้รู้ผลที่ออกมาแล้ว ก็อาจทำให้รู้สึกหลายๆอย่าง
แต่ก็ต้องยอมรับแบบแมนๆ
แล้วค่อยรอแก้แค้นต่อไป ฮ่า ฮ่า ฮ่า
...
...
ก็นั่นแหละ
หน้าที่ของเราคือใช้สิทธิ์ และมองดูเค้าบริหารประเทศในแบบของเค้าต่อไป
...
....
เราไม่ได้อยู่ข้างไหนอย่างชัดเจน ต่อให้ไม่ปลื้มอะไร และคงไม่ได้ไปแสดงพลังอย่างคนอื่นที่นี่ ที่นั่น
...
แต่ลึกๆ ก็ไม่ค่อยพอใจกับสิ่งที่บางฝ่ายกระทำ หรือแสดงความคิดเห็น
...
...
ดูช่องเคเบิ้ลสีนั่นสีนี่ ดูมันทุกสี แต่ไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด และไม่ใช่อยู่ตรงกลาง เอ๊ะ!!!! ยังไง??!???!?
..
..
จากนี้ หน้าที่ของ นส. ไม่มีสกุลดัง อย่างเรา
ก็ทำหน้าที่ของตัวเองต่อไป คือทำมาหากิน ใช้ชีวิตอย่างพอเพียง
เป็นลูกที่ดีของพ่อแม่ เป็นคนที่ดีของสังคม เป็นคุณแม่ที่น่ารักของลูกๆ และเป็นคนไม่เหวี่ยง ไม่วีนของคนที่อยู่ข้างๆด้วย....
...
...
ประเทศไทยไม่ว่ามันจะเป็นยังไง หวังแค่อย่าแย่ลงเหวก็พอ
...
...
ปล. เมื่อไหร่เงินเดือนจิออก กรุช๊อตแล้วโว้ย!!!!
....

Published with Blogger-droid v1.7.2

2.07.11 เสียดาย

เสียดาย~~~~
ทั้งที่จริงวันนี้ตั้งใจจะไปขายของที่ตลาดนัดรถไฟวันแรกของเดือนนี้ซะหน่อย
...
เป็นวันแรกที่จะได้ไปขายในนามตัวจริง
ไม่ต้องเป็นตัวสำรองยืนต่อแถวนานๆเป็น ชม.อีกแล้ว
...
เสียดายที่อุตส่าห์เตรียมข้าวของทุกอย่างไว้พร้อม
...
...
ที่ผ่านมาทั้งอาทิตย์ ก็ตระเวนไปซื้อของที่นั่นที่นี่สำหรับ 2 ร้าน
กลับบ้านดึกทุกวัน
...
วันนี้ก็ตั้งใจตื่นแต่เช้าไปจ่ายตลาด เพื่อไปซื้อของสดที่ต้องใช้
...
นมเอย เต้าหู้เอย วิปครีมเอย เตรียมทำไว้หมดแล้ว
..
ทั้งๆที่ลึกๆแล้วก็รู้ว่า ฝนคงตกเย็นๆค่ำๆแน่ๆ
แต่ก็ไม่ยังไม่อยากนิ่งเฉยพร้อมเสี่ยงลงทุนซื้อของ
....
ทั้งที่รู้ว่าอาจไม่ได้ขาย หน้าแตก หรืออกหัก เพราะฝน
แต่ก็จนได้นะ -_-'
..
ที่ยังดันทุรังทำอย่างนั้น แค่รู้สึกว่าไม่อยากอยู่เฉยๆ มองดูฝนตก
ไปวันๆ รอฟ้ารอฝนโดยไม่ทำอะไร มันรู้สึกตัวเองไร้ค่า
...
เมื่อเย็นๆ ขณะเตรียมของยังรู้สึกใจชื้นขึ้นมาหน่อย
เพราะแดดออกให้เห็นรำไร
พอเตรียมของเสร็จ อาบน้ำเรียบร้อยเท่านั้นแหละ
...
ฝนลง. ..ต้องเรียกว่าห่าใหญ่
...
มีพี่ที่เป็นแม่ค้าเหมือนกันก็ได้แต่โทรมาถาม และส่งคราว
ว่าเป็นไงมั่ง
...
ทุกคนต้องล้มเลิกสิ่งที่ตั้งใจนั้นหมด
....
บางทีหลายๆคนอาจมองว่า เฮ้ย!!! ก็หน้าฝน อย่าซีเรียส
..
ขอซีเรียสบ้างไรบ้าง เพราะลงเงินไปเยอะ 5555+
แอบเสียดาย...
ทั้งเต้นท์ เครื่องตีวิปครีม ของสดต่างๆ นมเอย สารพัดtopping 10ๆอย่างเอย
เล่นเอาเดือนนี้ตัวเบา อิพรีมงดช๊อปปิ้งไร้สาระไปเลย 1 เดือน 55555+
...
ไหนจะค่าที่ 2 แผง
แต่ยังดีหน่อย เค้าบอกว่าจะชดเชยให้เดือนถัดไป
..
..
เสียดายอีกอย่างคือ เพื่อนๆ น้องๆ ที่นัดกันไว้ว่าจะไปอุดหนุนให้กำลังใจกันที่นั่น
..
แต่ก็ต้องเป็นอันล้มเลิก ว๊า!!!! เสียดายว่าจะโชว์ฝีมือทำขนมซะหน่อย

..
ไม่เป็นไรเนอะ วันหน้าฟ้าใส ค่อยว่ากัน ^^
..
..

Published with Blogger-droid v1.7.2

สิ่งมีชีวิตทั้ง 5

เล่าเรื่องการงานแล้ว
..
เนื่องจากหายไปนาน มันฟิต ก่อนหมดไฟ ขอเขียนเรื่องชีวิตรอบข้างบ้าง
...
..
เอาเรื่องพ่อ แม่ พี่น้องก่อน
ด้วยความที่พรีมไม่ได้กลับบ้าน ตจว.เลย
เมื่อเดือนที่แล้ว แม่กะพี่ชายเลยมาเยี่ยมถึงเมืองกรุง
..
ดีใจค่ะ พาแม่กะพี่ชายไปเที่ยวตลาดน้ำ ไปไหว้พระอโยธยา
ไปเดินตลาดไนท์ ซึ่งพี่ชายชอบมาก
..
ขากลับพรีมอาสาไปส่งแม่กะพี่ชายกลับถึงบ้าน
เจอหน้าพ่อ พ่อได้แต่ทักว่าผอมลง แต่ก็ไม่ว่าอะไรมาก
...
พ่อกะแม่รู้ว่าพรีมมีภาระหลายๆอย่างเพิ่มขึ้น แต่ก็โตแล้ว จึงไม่มี commentอะไรมาก
..
เสียดายการกลับบ้านคราวนี้พรีมใช้เวลาอยู่บ้านเพียง 1 ชม ก็ต้องเดินทางกลับ
..
ไม่มีเวลา แม้แต่จะเหยียบย่างเข้าไปในห้องนอนเล็กๆของตัวเอง
ไม่มีเวลาเดินดูรอบๆบ้านให้เต็มตา
ไม่มีเวลาได้ทันสูดอากาศบริสุทธิ์ของวิถีชาวบ้านอย่างเต็มปอด
และไม่มีเวลานั่งคุยกับพ่อกับแม่ให้หายคิดถึงเลย
..
แต่ไม่เป็นไร ยังไงพรีมก็ตั้งใจกลับบ้านอยู่แล้วเร็วๆนี้
...
มาเรื่องลูกเต้าทั้ง 4 บ้าง
พรีมโชคดีที่เด็กๆทั้งน่ารัก และแข็งแรง
แต่ดูเหมือนว่า น้องพุกจะอวบอ้วนขึ้นทุกวันๆ -_-'
แต่เด็กๆสบายดีค่ะ อาจมีซนๆแสบๆซ่าๆ บ้างตามประสาม๋าๆ 5555+
..
ส่วนสิ่งมีชีวิตอีกคนที่อยู่ข้างๆพรีมเสมอ ไม่ว่าจะทุกข์หรือสุข
ก็คือ "ต๊ะ"
..
พรีมคงหาคำอะไรทั้งหลายแหล่มาพูดถึงสิ่งดีๆ ที่ต๊ะมีให้พรีมมาตลอด 3 ปีนี้ไม่พอ
..
เด็กอย่างต๊ะ แสดงให้คนรอบข้างพรีมและตัวพรีมเองเห็นแล้วว่า ต๊ะเป็นคนที่มีความอดทนสูงแค่ไหน 555+
..
แน่นอน 3 ปี ความอดทนของต๊ะมันเทียบไม่ได้กับความรักและปราถนาดีที่มีต่อพรีมและหมาน้อยทั้ง 4
...
ถึงวันนี้พรีมก็คงบอกได้เพียงว่า
พรีมขอบคุณความรักของต๊ะ
พรีมซึ้งใจที่ต๊ะอดทนกับคนอย่างพรีมเสมอ

...
ต๊ะคือคนๆเดวที่ทำให้ท่อน้ำตาของพรีมพิการและอุดตัน
5555+ เพราะพรีมไม่เคยเสียน้ำตาเพราะต๊ะเลยจิงๆ
...
เคยมีเกรียนบางคนกล่าวถึงความเหวี่ยงของพรีมกับความรักของต๊ะ
ว่า....คนที่ทนอยู่กับพรีมได้ ถ้าไม่รักมาก ก็คงเป็นคนมีความอดทนโคดๆ
....
แต่ต๊ะบอกกับพรีมเสมอๆว่า ต๊ะไม่จำเป็นต้องใช้ความอดทนหรอก ต๊ะใช้แค่ความรัก กับความเข้าใจในความเป็นพรีม. ..ก็พอ
..
...
3 ปีแล้ว... พรีมไม่ได้มาหวานอวด แต่พรีมแค่อยากจะบอกว่า
คนดีๆ และมีความอดทนอย่างต๊ะ พรีมก็เพิ่งเจอ 555555+
...

Published with Blogger-droid v1.7.2

มาเล่าเรื่องงานราษฎร์กันบ้าง

Blog หน้าที่แล้วพูดถึงแต่เรื่องงานหลวง เยินยอซะจนไม่รู้มีใครรากแตกไปหรือยัง 5555+
..
..
แต่อย่าได้แคร์ค่ะ เรามาเล่าเรื่องงานราษฎร์กันบ้าง
...
ที่ผ่านมาพรีมล้มลุกคลุกคลานกับการลุกขึ้นมาทำธุรกิจเล็กๆ จิ๋วๆ ของตัวเองอยู่หลายรอบ
...
แต่ไม่แคร์ค่ะ แม้จะเจ็บ แต่เราจะเก็บไว้เป็นประสบการณ์ 555555+
...
ที่ผ่านมาช่างมัน วันนี้เอาใหม่
ตอนนี้พรีมมีแผงเล็กๆ ที่ตลาดนัดรถไฟ 2 แผงค่ะ

..
แผงแรกพรีมได้ขายเต้าหู้นมสดทรงเครื่องมาแล้ว 2 อาทิตย์
แผงสอง พรีมตั้งใจว่าจะขายเครปสด หลายๆคนอาจไม่รู้จักเครปสด
ไปดูหน้าตาจากรูปแนบค่ะ
...
พรีมไม่รู้หรอกว่าสิ่งที่ทำมันจะ work มั๊ย
ไม่รู้ว่าจะคุ้มหรือเปล่า
ไม่รู้ว่าจะทำได้นานแค่ไหน
ไม่รู้ว่าเราจะขายได้ กำไร คุ้มทุน ขาดทุน เสมอทุนยังไง
...
พรีมรู้แค่ว่า พรีมมีความสุขที่ได้ทำ ที่ได้คิด
ได้ create สิ่งต่างๆ
..
พรีมอาจได้แรงบันดาลใจมาจากหลายที่ แต่พรีมก็เอาหลายๆสิ่งที่ว่ามา
เอามาคิด เอามาลอง เอามาทำ ไม่มีถูก ไม่มีผิดสำหรับพรีม
..
ทุกอย่างล้วนแล้วแต่เป็นประสบการณ์
..
พรีมขอบคุณพ่อ พรีมได้แบบอย่างความคิดสร้างสรรค์ และการรู้จักลองผิดลองถูกมาจากพ่อล้วนๆ
..
ขอบคุณแม่ แม่คือตัวอย่างความขยัน อดทน และมีไฟของการค้าขายและคิดเรื่องทำมาหากินตลอดเวลา พรีมได้เรื่องนี้มาเต็มๆ
..
ขอบคุณพี่ชาย มีประโยคนึงจากพี่ที่เล่าให้ฟังว่า
"รู้มั๊ยพี่ใช้เวลาอดทนอยู่ถึง 2 ปี เพื่อพิสูจน์คำสบประมาทของใครๆ และให้คนอื่นเห็นว่า คนอย่างพี่ก็เป็นพ่อค้าได้" คำนี้น้องสาวจดจำและชื่นชมและภูมิใจในตัวพี่ชายเป็นอย่างมาก
...
...
ไม่ต้องสงสัยหรอกหรอกว่าทำไมพรีมถึงชอบคิด ชอบค้าขาย ชอบทำโน่นทำนี่ไม่หยุด เพราะคนในครอบครัวของพรีมให้เชื้อสาย ปลูกถ่ายสัณชาตญาณเรื่องนี้ มาที่พรีมเต็มๆ ^^
...
พรีมก็จะอดทน ขยันและสร้างสรรค์ผลงานออกมาให้ไม่ให้เสียสกุลเรา 55555+
...
...
มีประชาสัมพันธุ์นิดนึง
ตลาดนัดรถไฟเปิด ศ ส อา
เวลา 18.00~24.00 น.
เป็นตลาดแนวขายของสะสม ของแนวๆ เสื้อผ้าโดนๆ สไตล์วินเทจ
ของตกแต่ง ของเก่า อะไหล่รถ เทือกนี้ เยอะมากๆค่ะ คนก็เยอะ คึกคักเชียว ตลาดอยู่แถว อตก. กะ จจ.
..
แต่ที่สำคัญคือมีของกินขายให้เลือกหลากหลาย
และพรีมก็อยู่โซนของกิน
ถ้าสนใจแวะมาเที่ยวได้ค่ะ ไปไม่ถูก โทรหาพรีมค่ะ 0830532883
ร้านพรีมศิลปินแวะมาชิมความอร่อยแล้วนะค่ะ ขอบอก..
...

Published with Blogger-droid v1.7.2

ครบรอบ 1 ปีของการทำงานที่ใหม่

อย่างที่ใครๆเค้าว่ากัน เวลาที่เรามีความสุขเวลามักผ่านไปอย่างรวดเร็วเสมอ
..
ดูปฏิทิน วันนี้วันที่ 1 กรกฎาคม 2554
วันนี้หลักๆ นอกจากจะเป็นวันหวยออกแล้ว ยังเป็นวันหยุดธนาคาร ((น่าอิจฉาเกิ๊น))
..
และวันนี้ ก็เป็นวันครบรอบ 1 ปี ของการทำงานของพรีมที่นี่พอดิบ พอดี อืม~~~~เร็วจัง
..
1 ปีที่ผ่านมา อาจไม่ใช่เวลาที่เยอะมาก แต่ก็ทำให้พรีมได้อะไรเยอะ
และก็ทำให้รู้ว่า นี่แหละ บิสัดที่ดูแลพนักงานดีๆ เค้าเป็นยังไง
..
ที่ผ่านมา ตลอดระยะเวลา 11 ปีของชีวิตการทำงาน พรีมทำมาหลายที่
ทั้งดี และแย่ และแย่มาก
..
มันทำให้พรีมรู้ว่า ที่ผ่านมานั้น เรายังไม่มีโอกาศเจอบิสัดดีๆซักที
แต่พรีมก็ขอบคุณบิสัดเก่าๆ ที่ช่วยฟูมฟัก ทำให้พรีมมีโอกาสมาอยู่ตรงนี้ได้
...
...
เมื่อก่อนพรีมเคยหวังนะ หวังว่าชั้นอยากอยู่บิสัดดีๆ งานดีๆ เงินดีๆ สวัสดิการดีๆ โบนัสดีๆ เจ้านายดีๆ เพื่อนร่วมงานดีๆ บรรยากาศดีๆ
...
ใครจะเชื่อ แล้ววันนี้พรีมก็เจอ แม้สิ่งดีๆที่พรีมปราถนาจะเจอ อาจไม่ใช่ทั้งหมด 100% แต่เพียงเจอมากกว่า 50% ที่ฝันไว้ ก็นับว่าโชคแล้ว
...
พรีมไม่เสียใจเลยกับการตัดสินใจมาทำงานที่นี่ ไม่ใช่สิ อย่าเรียกว่าตัดสินใจเลย เพราะตอนนั้นไม่มีตัวเทียบหรอก 5555+
..
แต่แค่เค้าให้โอกาสรับเราเข้ามา เราก้อดีใจมากแล้ว
..
ผู้ ญ สภาพแย่ๆคนนึง อายุอานามก็เลยช่วงวันรุ่นตอนปลายมาได้ซักระยะ. ประสบการณ์งานยังอยู่ในขั้นพื้นๆ อาศัยโม้เก่ง ((ตอนสัมพาดเป็นภาษาอังกิด โม้ไฟแล่บอ่ะกรุ 5555+))
..
มันไม่รู้ว่าจะใช้ความฟลุ๊ก ความโชคช่วยขนาดไหนที่ได้งานดีๆ
...
..
พรีมคงไม่อาจบอกในรายละเอียดได้ว่าที่นี่ดียังไง
แต่พรีมรู้แค่ว่าเค้าดี เพราะเค้าใจดีที่ให้โอกาสเรา
....
ไม่มีการให้ใดๆ จะยิ่งใหญ่ไปกว่า การ"ให้โอกาส"
จริงมั๊ยค่ะ ^^
...

Published with Blogger-droid v1.7.2

กลับมาเขียน blog

ห่างหายไปนานมากกับการเขียน blog
ก่อนหน้านี้พรีมเขียน blog ทางมือถือไม่ได้ เพราะยังไม่รู้วิธี แต่ตอนนี้ เขียน blog ผ่าน android ได้แล้ว เย้ๆ! !!
..
...
สมัยนี้อะไรก็ดีเนอะ อะไรๆก็ social network บ้าง smart phone บ้าง watzz app บ้าง ยุ่งเหยิงอ่ะ
มีเพื่อนๆ แวะมาถามพรีมประปรายทาง fb บ้างว่า ไม่เขียน blog เหรอ
..
พรีมก็บอกว่า ไม่ได้เขียนเลย แต่จะ update เรื่องราวผ่านทาง fb มากกว่า....
แต่นั่นพรีมก็ได้รับคำตอบว่า "มันไม่เหมือนกัน"
...
พรีมเลยมานั่งคิดว่า งั้นพรีมลองกลับมาเขียน blog ใหม่ดีกว่า
แต่ก็ต้องมาสะดุดแรกๆ เพราะเข้าใจว่า blogger เขียนทางมือถือไม่ได้ถ้าใช้ version destop site
...
เลยลองไปหา อากู๋ให้ช่วย เลยได้ความว่า เด๋วนี้เค้าเขียน blogger ผ่าน adroid โทรสับแบบ ver ที่พรีมใช้ได้แล้ว
...
คราวนี้ก็คงมีไรอัพเดท ทาง blog ได้ง่าย เพื่อนๆ ที่คิดถึงสำนวนการเขียนของเรา ก็อาจได้อ่าน และเราก็กลับมาเขียนอะไรๆ เพื่อถ่ายทอดความรู้สึกกันได้เหมือนเดิม
..
ณ ตอนนี้ยังคิดไม่ออกว่าจะเขียนอะไรบ้าง เพราะมันเยอะแยะไปหมด
เอาไว้จะทยอยๆเขียนทีละเรื่อง n_n
...
ถึงตอนนี้ก็ยังไม่รู้ว่า จะยังมีใครตามอ่านเหมือนก่อนมั๊ย?? แต่ไม่เป็นไร เขียนไปเรื่อยๆ

Published with Blogger-droid v1.7.2