ชีวิตนี้ต้องมี อูมามิ

วัน ศ แล้ว
...
เพิ่ง ศ ต้นเดือนแท้ๆ แต่ไหง กรุกรอบอย่างนี้หนอ เหอะๆ _ _*
..
แต่ก็คิดซะว่ามันคือ รสชาดชีวิต ไม่เคยทุกข์จะรู้จักสุขได้ยังไง
...
น่าสางสารบางคนซะอีก เพราะมีเงินเยอะ อยากได้อะไรก็ได้
ไม่เคยรู้จักความผิดหวัง หรือรอคอย ไม่รู้จักรสชาด นัว หรือ อูมามิ
...
อยากเนรมิตรอะไรก็ได้ดั่งใจ เพราะถือว่าเงินเยอะ
...
ไม่รู้ว่าพวกนี้รสชาดชีวิตเค้าอยู่ตรงไหน มันไม่หนุกอ่ะ <<ว่าไปนั่น 5555+>>
...
เค้าไม่มีทางมีความรู้สึกแบบนี้หรอก เชื่อเหอะ
.....
ประเภท ต้องเก็บเงิน ประหยัดทุกบาททุกสตางค์กว่าจะดาวน์ รถมือสองได้ซักคัน แล้วถ้าวันนั้นมาถึง เราแทบอยากกระโดดโอบรถ เผลอๆ อยากเอาขึ้นไปนอนเฝ้าเลย บนห้องนอนเลย
...
เค้าไม่รู้หรอกวันที่เราเอาเงินที่เก็บมา 2-3 เดือนไปถอยมือถือเครื่องใหม่เงินสดๆ มันภูมิใจแค่ไหน เราจะกดๆจิ้มๆ ด้วยรอยยิ้มจนไม่รู้เบื่อ
...
เค้าไม่มีทางรู้หรอกว่า การที่เราได้แพ็คเกจเที่ยวมาถูกแสนถูก แต่ต้องรอเวลาไปจริงๆ อีก 6 เดือนข้างหน้า เมื่อใกล้ถึงวันนั้นเราจะมีความสุขกับการไปเลือกชอปปิ้ง ซื้อรองเท้าเดินริมหาดยังไง
...
เค้าไม่รู้หรอกว่า การรอคอยได้กินสุกี้เอ็มเค ต้นเดือนๆละ 1 ครั้ง กับแฟน สุกี้มื้อนั้น ถึงแพงมากสำหรับเรา แต่แมร่งโคดอร่อยเลย
...
นี่แค่ความรู้สึก มีความสุขบางส่วน ของบางคน แต่ถ้าเป็นบางคนที่เค้าเงินเยอะแยะ เหลือเฟือ แค่เค้าคิด ของที่ว่าคงมากองตรงหน้าอย่างง่ายดาย
...
แล้วไหนล่ะ???? ความรู้สึกดีใจ เหมือนรสชาด อูมามิ ที่เค้าไม่เคยเจอ
...
แต่สำหรับพรีม การที่อดทนรอคอยได้มีที่ขายของที่ตลาดนัด เป็นชื่อของตัวเอง....
โห!!!! แมร่งโคดดีใจอ่ะ ความดีใจมันก็สร้างความสุข ความภูมิใจ ปลื้มใจอย่างบอกไม่ถูก 555555+
...
ดูสิ ....เรื่องแค่นี้ สำหรับคนมีเงินบางคน แต่มันเป็นเรื่องเล็กๆของเค้า แต่เป็นความสุขโตๆที่ให้เราได้
...
...
แม้วันนึงเราอาจละทิ้งความสุขนี้ไป แต่จะเป็นไร เพราะอย่างน้อย
ครั้งนึง เราก็ต้องขอบคุณมัน ที่ทำให้เราอิ่มเอมใจ ได้ลิ้มรสชาด อูมามิ ของชีวิต
....
..
เมื่อปีก่อนพรีมอยู่ในช่วงขาลงมาก
ต้องให้ต๊ะ เอาสมบัติเก่าๆที่พอจะมีติดบ้านไปขายตามตลาดนัด
...
แค่ต๊ะโทรมา บอกว่า "ตะเองวันนี้เค้าขายเสื้อได้ร้อยนึงแล้ว"
...
น้ำเสียงต๊ะมีความสุขมาก รู้มั๊ย แค่ประโยคนั้น มันทำให้เราสองคนดีใจมากกกกกก
...
แล้วพรีมก็ตอบว่า "ดีจัง งั้นวันนี้เรามีเงินซื้ออาหารเม็ด ให้ลูกๆแล้วสิ"
...
พรีมดีใจมากที่เราผ่านวันนั้นมาด้วยกันได้ วันที่เราโคดลำบาก วันที่เราต้องบอกกับตัวเองว่า เราต้องอดทน ต้องสู้ เราจะต้องผ่านวันนั้นไปด้วยกันให้ได้
...
เราจะเป็นกำลังใจให้กัน แล้วเก็บเอาวันที่เราลำบากเช่นนี้ไว้เป็นประสบการณ์และเตือนใจ เตือนสติ ว่าเราต้องเดินทางและใช้ชีวิตด้วยความรอบคอบกว่านี้
...
..
ถึงวันนี้เราอาจไม่ได้สบายอะไรไปจากเดิมเท่าไหร่ ไม่ได่ถึงขั้นอยากได้ไรต้องได้
...
แต่เราก็ไม่ได้ลำบากมากนัก เรายังต้องขยันช่วยกันทำมาหากิน
เราต้องคอยเจียดเงินเพื่อเก็บเอาไว้บ้าง
...
แต่เราก็มีความสุขในแบบของเราดีพอประมาณ
...
...
ทุกวันนี้ เราสองคนกลับมาเป็น salary man ได้ปีนิดๆแล้ว
หลายๆอย่างดีขึ้น และพรีมก็ได้แต่หวังว่า มันจะดีขึ้นตามลำดับ
....
ขอเพียงเรา ขยัน อดออม และอดทน
...
ทุกวันนี้พรีมก็หารายได้เสริม ด้วยการไปขายของในวัน ส อา
มันอาจไม่ได้มากจนทำให้ร่ำรวยได้ แต่มันสร้างความสุขได้ มันให้รสชาดชีวิต อูมามิ แก่พรีมได้ค่ะ
...
...
ขอบคุณทุกข์ ที่กลายเป็นสุขได้ในเวลาไม่นาน
ขอบคุณต๊ะ ที่อยู่ร่วมทั้งทุกข์ และสุขด้วยกัน
ขอบคุณเด็กๆทั้ง 4 ที่แม้ว่าจะเจอทุกข์ข้างนอก แต่พอก้าวเข้าบ้านเราก็มีความสุขได้ทันที
ขอบคุณมิตรสหาย ที่อยู่เป็นกำลังใจ ช่วยเหลือและให้ยืมเงิน 5555+
.....
สุดท้าย ขอบคุณพ่อแม่ ที่ให้ชีวิตลูกมาเจอรสชาด นัวๆ
.....

Published with Blogger-droid v1.7.2