19.07.11 ฉันมันคนธรรมดา

หลายๆคน พอรู้ว่าพรีมไปขายของที่นั่น ที่นี่
เอานี่มาขายเอานั่นมาขายที่ทำงานบ้าง
...
ส่วนใหญ่จะชมค่ะ ว่าพรีมขยัน
...
...
จะบอกว่าไงดี คือ พรีมไม่ได้ขยันอะไรเลยนะ
ออกแนวขี้เกียจด้วยซ้ำ
...
แต่ทำไมพรีมยังทำอยู่
เพราะพรีมสนุกกับมันค่ะ
พรีมสนุกที่จะได้คิด ได้สร้างสรรค์อะไรต่อมิอะไรในหัว
...
วันๆพรีมจะคิดไปเรื่อยๆ ว่าพรีมอยากจะทำอะไรดีน้า??
ขายอะไรดี ที่ขายง่าย ขายคล่อง และไม่ต้องลงทุนมาก ไม่ต้องเตรีมอุปกรณ์ให้วุ่นวาย ก็คิดๆ ๆ ไป
..
มีน้องคนนึงเคยถามว่า ทำไมพี่พรีมชอบขายของ
ทำไมไม่ไปทำอย่างอื่นที่ได้เงินเร็วกว่านี้ มากกว่านี้และไม่ต้องเหนื่อย
..
..
คือพรีมจะบอกว่า พรีมไม่ได้อยากได้เงินเยอะๆ
แต่พรีมชอบวิถีของการเป็นแม่ค้า
...
มันเหนื่อยนะ มันสนุก แม้มันจะได้เงินน้อย
แต่เราชอบ เราก็ทำ
..
..
แต่สิ่งนึงที่พรีมเป็นคือ พรีมขี้เบื่อ
อาจจะทำอะไรไม่ได้นาน ใช่ค่ะ!!!!

...

พรีมอาจจะทน ทู่ซี้ขายของซ้ำๆแบบเดิมได้ไม่นาน ถ้ามันทำแล้วไม่ work
พรีมก็จะเปลี่ยนไปทำอย่างอื่นค่ะ
...
แต่สิ่งที่พรีมไม่เปลี่ยน คือ การชอบคิด และชอบลงมือทำ
....
...
พรีมไม่ใช่พวก มีแต่ความฝันแต่ไม่ลงมือทำ
...
พรีมล้มลุกคลุกคลานกับการค้าขายมาเยอะนะ
...
เคยมีร้านค้าส่งเสื้อผ้า ที่ประตูน้ำ
ร้านที่พรีมได้ลงมือ ออกแบบเสื้อผ้าเองกับมือ
...
พรีมเคยไปขายรองเท้า เสื้อผ้า ตามสะพานลอยอนุสาวรีย์ชัยนะ
แต่ต้องวางขายหลัง 4 ทุ่มด้วย ไม่วั้นเจอเทศกิจจับ 5555+
..
พรีมเคยไปเปิดท้ายขายของที่เต็นท์มื่บิ๊กซีสะพานควาย ซึ่งค่าที่แพงมาก
...
พรีมเคยตระเวนขายรองเท้า กระเป๋าตามตลาด office นี่แหละ สนุกดี แต่ช่วงเวลาขายสั้นมาก แถมต้องตื่นแต่ตี 3 เพื่อไปซื้อของที่สำเพ็ง
...
พรีมเคยทำร้านรถเข็นนมสด เล็กๆหน้า มินิมาร์ทเพื่อน
..
... พรีมเคยมีหุ้นกับร้านสเต็ก ร้านนึงซึ่งถือว่าเป็นอะไรที่ยิ่งใหญ่มากสำหรับพรีม
...
พรีมได้อะไรหลายๆอย่างจากการเป็นแม่ครัวหน้าเตาไฟ
...
ทั้งหน้ามัน ทั้งร้อน มันเหนื่อยมาก แต่ก็สนุกดี
...
เรียกได้ว่า ชีวิตการเป็นแม่ครัวที่นี่ ทำให้ไม่เหลือคราบของสาว office แม้แต่น้อย
...
โอ้โห!!!!! หลายๆคนคงบอกว่าพรีมทำมาเยอะจัง
แต่มันกลับไม่ประสบความสำเร็จค่ะ
...
เพราะพรีมขาดประสบการณ์ ใจร้อน และไม่ไตร่ตรอง
...
พรีมต้องระเห็ดเร่ร่อนออกจากงานมา เพื่อทำตามความฝันเล็กๆถึง 2 ครั้ง
ออกมาทั้งๆที่ไม่มีเงินเก็บ
...
ดังนั้นผลที่ตามมาจากการผลีผลามนั้นคือ เป็นหนี้
..
ทุกวันนี้พรีมกลับเข้ามาทำงานแล้ว และยังมีหนี้ก้อนโต
แต่สิ่งที่ยังคงมีอยู่คือ ความชอบในการทำมาค้าขาย และความฝันเล็กๆเหมือนเดิม
...
..
ทุกวันนี้ พรีมได้ทำงานที่ดี รายได้พออยู่ได้
พอได้มีเงินใช้หนี้ 55555+
...
หลายคนอาจมองว่า ต่อให้พรีมไม่ต้องทำอะไรพรีมก็อยู่ได้ไม่ได้ลำบากในสังคมวัตถุนิยมเช่นนี้
...
พรีมอยู่ได้ค่ะ แต่มันจะสนุกตรงไหน กับการอยู่แบบ
สิ้นเดือนรับเงิน เสาร์ อาทิตย์ ไปเที่ยว ตจว.
วันหยุดเดินห้าง ช๊อปปิ้ง ไปนั่งชิวตามร้านอาหารแพงๆน้ำแข็งถังละ 100
กินกาแฟแก้วละเกือบ 200
...
..
คือมันก็แค่นี้ไง มันไม่น่าสนใจอ่ะ ไม่ท้าทาย และสิ้นเปลือง 5555+ ((ว่าไปนั่น))
ก็แหม....พรีมเป็นคนชั้นกลางค่อนไปทางระดับล่างด้วยซ้ำ นี่นา ใช้ชีวิตแบบนั้น เอาไรกินต่อถึงสิ้นเดือน5555+
...
..
คนอื่นทำพรีมไม่ได้ว่าผิดนะ เพราะนั่นมันก็เรื่องของเค้า
...
แต่ถ้าเป็นตัวเอง จะหาอะไรทำไม่ให้มันว่างและดีแต่ใช้เงินๆๆ
...
เพราะพรีมเคยเป็นไง ทำไมจะไม่รู้ มันก็สนุกดีออก
วันหยุดทั้งที ได้ออกจากร้านอาหารแพงๆ เดินเข้าโรงหนัง
ช๊อปปิ้งแบรนด์เนม รูดบัตรซื้อน้ำหอม 2-3 ขวด
...
แต่สุดท้ายมันก็ไม่มีอะไร มีแต่หนี้ 55555+
..
..
ทุกวันนี้พอมาคิดย้อน รู้สึกเสียดายเวลาและเงินที่ใช้ไปอย่างฟุ่มเฟือยเช่นนั้นจังวุ้ย!!!
...

...
แต่รู้มั๊ยว่าสิ่งที่ได้จากการเป็นแม่ค้า คือ คู่ทุกข์ คู่ยาก คู่ลำบาก ตรากตรำ
...
พรีมโชคดีที่เจอต๊ะ
ต๊ะเป็นเด็กที่มีความอดทนสูงมาก ลุยกับพรีมทุกที่
เป็นเพื่อนคู่คิดกับพรีมทุกอย่าง
...
ยิ้ม หัวเราะ ร้องไห้ ทะเลาะงอแง โกรธ ง้อ งอน ไปกับทุกๆสถานการณ์ของพรีม
...

..
ต๊ะเป็นผู้ฟัง ผู้ตามที่ดี
จะเรียกว่าต๊ะคือ supporter ที่ดีที่สุดก็ว่าได้
...
พรีมขอบคุณต๊ะ ที่ไม่ได้ร่วมแค่สุขกับพรีมเท่านั้น
แต่ต๊ะก็ร่วมทุกข์ด้วย
...
เรายังจำได้วันที่เราสองคนมานั่งคุยกัน ว่าเราจะบริหารเงินหลักพันต้นๆที่มีอยู่ในมือยังไงให้รอดไปได้ 6 ชีวิต
ภายในกว่า 1 เดือน
...
แล้วเราก็ทำได้ค่ะ ประหยัดกันสุดๆแค่ 100 บ. ตอนนั้นมีความหมายมากกกก~~~~~
...
แม้ทุกวันนี้เราจะมีสภาวะทางการเงินที่ดีขึ้น
แต่เราก็ต้องประหยัด เรายังไม่ได้ห่างหายไปจากการทานข้าวนอกบ้านบ้าง แต่เราลดความถี่ลง เรายังไปดูหนัง แต่จะเลือกไปดูวันลดราคาแทนวันอื่น
...
พรีมงดเที่ยวกลางคืน เลิกดื่มถี่จัด เหมือนเมื่อก่อนเพราะเหตุผลหลายๆอย่าง
...
พรีมต้องปรับตัวเองเพื่อการดำรงอยู่ให้ได้
เพราะพรีมอาจไม่ได้เกิดมาโชคดีเหมือนหลายๆคน ที่มีพร้อม
...
พรีมต้องทำอะไร ต่อมิอะไรในแบบวิถี และความชอบของตัวเอง
...
ทุกวันนี้ มคนชวนไปไหนมาไหนในวัน เสาร์ อาทิตย์ ก็ต้องปฎิเสธ
หรือใครถามว่า วันหยุดไปเที่ยวไหนมา
...
สิ่งที่พรีมตอบ ก็คือ พี่ไปไหนไม่ได้ ส อา พี่ต้องขายของ
และพรีมก็จะไดคำชมกลับมาว่า
โห....ดีเนาะพี่พรีมขยันจัง ^^
...
บอกแล้วว่าพี่ไม่ได้ขยัน แต่พี่ภาระเย๊อะ!!!! 55555+
..
ก็พรีมมันคนธรรมดา

Published with Blogger-droid v1.7.2